Late Lente

Sanne observeert hem de volgende dagen nauwkeurig. Hij wordt wel wat spraakzamer, maar is toch niet de oude. Waarom doe ik dit? Waarom bemoei ik mij er mee? vraagt zij zich af. Wat heb ik er mee te maken? En dan is daar diep in haar hart het antwoord: dat weet je wel, Sanne, je hebt nu eenmaal bizonderc belangstelling voor Jan Stelmaker... Maar weet wel meisje, dat een ander de uitverkorene van zijn hart is. Over Canada wordt op de boerderij

Over Canada wordt op de boerderij niet gerept. Maandag heeft Jan even met de boer alleen gepraat en hem de mening van zijn oom verteld. Hij heeft ook gezegd, dat het voor hem nu wel zowat vaststaat, dat hij ongehuwd vertrekt, om daarna verder te zien. Hij wil er alleen nog met Marie over spreiten. Maar alvorens hij daarheen gaat vindt hij het gewenst, een onderhoud met dominee Zelleven te hebben en diens advies in te winnen.

's Donderdagsavonds trekt hij de stoute schoenen aan en wordt vriendelijk op «de pastorie ontvangen, zoals altijd en zoals ieder er welkom is. Dat is hier geen phrase. „Ik vind het prettig, dat je mij gezel

„Ik vind het prettig, dat je mij gezelschap komt houden, Stelmaker. Mijn vrouw gaat straks naar de Vrouwenvereniging." Dat komt Jan prachtig uit. Anders

Dat komt Jan prachtig uit. Anders had hij een apart onderhoud moeten vragen. „Je komt natuurlijk praten over Ca

„Je komt natuurlijk praten over Canada", zegt dominee Zelleven met een fijn lachje. „Moet ik nu uitmaken, of je zult gaan of niet? Dat is een grote verantwoordelijkheid op de schouders van je oude dominee leggen, jongen."

„Maar nu vergist u zich. Over Canada zélf kom ik niet praten, dominee. Ik ga er heen. Maar er is nu een andere moeilijkheid. En daarover wil ik graag uw mening weten."

,,Zo. Kom op, Stelmaker." De opgewektheid van dominee Zelleven verdwijnt even, als Jan aan het praten slaat en de predikant, zonder de spreker in de rede te vallen, verneemt wat er feitelijk aan de hand is. Zoiets heeft hij in 't geheel niet verwacht. Als Jan is uitgesproken, is er even

Als Jan is uitgesproken, is er even stilte. „En wat wou je nu van mij, Stelma

„En wat wou je nu van mij, Stelmaker?" vraagt de dominee. „Ja... ja," hakkelt Jan. „Hoe u daar

„Ja... ja," hakkelt Jan. „Hoe u daarover denkt. Wat raadt u mij te doen?" „Hm. Een dominee moet alle mogelijke vragen oplossen, hé? Maar dat kan hij niet altijd, hoor. In vele gevallen zelfs helemaal niet, hoe graag hij het ook wil. Je wilt zeker wel van mij aannemen, dat je mij voor een moeilijke opgave zet? Ik kan je op een briefje mee geven, dat wij er vanavond niet uitkomen. Laat ik je eerst eens even een verhaal vertellen van wat een collega van mij overkwam. Later deelde hij mij het geval mede, en, eerlijk, toen hebben wij er hartelijk om gelachen, hoe ernstig het ook was. Er kwam een gemeentelid bij hem, zoals jij bij mij, die voor een inderdaad moeilijk geval zat — waarmee ik niet zeggen wil, dat jouw geval gemakkelijk is, integendeel,het lijkt er niet op — en raad van zijn dominee wilde hebben. Mijn collega kwam er niet uit, wat mij niet verbaasde. Ik zou er ook niet uitgekomen zijn. Zijn slotwoorden waren: ,,Ik weet het niet: jongen. Ik weet alleen: bidden, bidden," Later vernam hij, dat die bewuste jongeling tegenover anderen had gesmaald: „met de dominee kom je ook geen steek verder, die zegt alleen maar ,,bidden"; daar heb je nu een dominee voor," lit wil maar zeggen, Stelmaker, dat er vaak veel te hoog tegen ons wordt opge. zien. Een dominee zovi alles weten, alles kunnen, alles voor elkander kunnen krijgen. Maar zo is het niet, denk dat alsjeblieft ook niet van mij. Ik zeg ook: bidden, in jouw geval ook bidden om licht en wijsheid. Is dat niet de beste raad, die gegeven kan worden? Je hebt er niet eens een dominee voor nodig, om zulk een advies te krijgen. Tenslotte weet ieder Christen dat. En ieder gelovig Christen kent ook de kracht van het gebed. Nu wil ik met deze woorden niet zeggen, lacht dominee Zelleven, dat je nu wel verdwijnen kunt. Neen, neen, we gaan nog eens even praten. Allereerst zou ik van je willen weten, of je in elk geval naar Canada gaat. In elk geval. Let op deze drie woorden."

„Ik geloof, dat ik u begrijp, dominee."

„Dat zal wel. Je wilt er heengaan, gehuwd of ongehuwd, vermoedelijk het laa.tste. Maar als je nu de zekerheid hebt, dat je meisje jou, zeg over een jaar, persé niet volgen wil, ga je dan tóch? Van het antwoord op die vraag hangt veel af. Misschien word je dat straks duidelijk."

,,Ik heb daarover nagedacht. Zover 20U het natuurlijk kunnen komen, al geloof ik dat niet. Maar ik hoop In elk geval naar Canada te gaan. Ik zie daar toekomst."

„Juist. Dat is een duidelijk antv/oord. Dat weet ik dus. In de tweede plaats zou ik willen zeggen dat ik de houdingvan je meisje beslist verkeerd vind. Natuurlijk mag- je van je verloofde geen onredelijke dingen eisen. Maar je vergt geen onredelijk ding. Je vraagt alleen, dat zij meegaat naar je nieuwe vaderland. Dat ligt niet in de oerbossen van Midden-Afrika, maar nota bene in een geciviliseerd land, waar tal van landgenoten wonen, waar zelfs een Iterkelijk leven is. In Gi'anum is een Icerkje, ik weet het zeker. Vermoedelijk ook een predikant, al ben ik daarvan niet geheel op de hoogte. En de leer komt er vrijwel overeen moL de onze. Nu ja. je zult er wat eenzaam wonen. Maar is dat nu zo erg? Als je verloofde jou liefheeft, en daar mag- ik niet aan twijfelen, ik wéét het trouwens ook wel, dan dient zij jou te volgen. Ik zou haar dat ook vierkant in haar geziciit zeggen, opdat zij goed weet, welke verantwoordelijlcheid zij op zich neemt en zich later over eventuele gevolgen niet behoeft te beklagen. Ik zeg het nu maar precies, zoals ik het meen. Men kan niet altijd een zaak met fluwelen handschoenen aanpakken. De puntjes moeten wol eens op de i's worden gezet. Naar mijn mening moet dat ook in jouw geval. Zij moet het goed weten. Ook — en nu kom ik tot mijn derde punt, ik blijf toch altijd dominee, hè, die een preek in punten levert — al mag niet uit het oog verloren, dat zij niet geheel zelfstandig handelt, misschien helemaal niet zelfstandig-, dat kan ik niet beoordelen. In elk geval staat zij onder invloed van haar moeder, dat staat vast. Zeer verkeerd is die houding- van de moeder. Door en door zelfzuchtig. Dat moet haar gezegd woi-den. Het is niet zo eenvoudig. Hoe heet je verloofde van haar van ?"

„Marie Saalmink, dominee."

..Saahnink, Juist." De dominee noteert de naam.

„En ze wonen in de „Zevenbuurt", niet? Dus is mijn zoon hun predikant. Je kent mijn zoon niet?" „Neen, dominee. Alleen van de kerk natuurlijk, als ik er eens een weekend ben. Maar ik heb hem nooit ontmoet."

„Hm. Je begrijpt natuurlijk wel, dat het niet verstandig, niet tactisch zou zijn, als ik er heenging en met die mensen ging praten. Dat moet Zelleven, de jongere, nu eens doen. Die dient ooli allerlei ervaring op te doen. Hij komt toevallig morgen hier. Ik zal met hem de zaak bespreken en dan zullen we eens overleggen, wat wc doen kunnen en óf v/e iets kunnen doen. Maar je moet er geen hoge verwachting van hebben. Stelmaker! Jouw geval is een heel, heel moeilijke, 'k Heb nog eens zoiets, althans ongeveer zoiets, aan de hand gehad. Maar al mijn praten was tevergeefs. Het stuitte af op onwil, zelfzucht. Ja, later, toen gaven ze mij gelijk, maar toen was het te laat. Toen waren de gevolgen er, die ik voorzien had en die ik niet had verzwegen. Hoe het nu gaan m.oct, weet ik op dit moment niet. Moet ik eerst met mijn zoon over praten. Maar als jij je meisje spi-eekt vóór mijn zoon er komt, en dat zal wel, denk dan vooral aan het tweede punt van mijn preek: je meisje voor haar verantwoordelijkheid stellen. (Wordt vervolgd.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen