De verkoop van kinderbriefkaarten is ongegwenst

Het Comité voor de Verkoop van Kinderpostzegels verkoopt niet alleen kinderpostzegels maar ook prentbriefkaarten. Juist in deze tijd wordt het publiek daar weer aan herinnerd door de schoolgaade jeugd, die met lofwaardige ijver op pad is om voor de bescherming behoevende jeugd door de verkoop van postzegels en prentbriefkaarten de nodige gelden bijeen te brengen.

Voorwaar een zeer goed doel! Maar een doel, dat met verkeerde middelen wordt gediend. Met name op de verkoop van kinderprentbriefkaarten valt uit economisch, sociaal en paedagogisch oogpunt zeer veel aan te merken.

Het Comité voor de Verkoop van Kinderpostzegels Iaat die prentbriefkaarten in zeer grote oplage voor rekening van het Comité drukken. In 1949 beliep de oplage wel 6.000.000 stuks, waarvan er rond 5.000.000 verkocht zijn.

Die „kinderprentbriefkaarten" zijn in niets te onderscheiden van de kerst-, nieuwjaars- en fantasiekaarten, die het publiek in de gewone boek- en kantoorboekhandel kan krrjgen. De gewone handel kan zulke kaarten

De gewone handel kan zulke kaarten niet zo goedkoop beschikbaar stellen als het Comité voor de Verkoop van Kinderpostzegels: de gewone handel heeft zijn risico, zijn reizigers- en verkoopapparaat, zijn sociale- en andere kosten. Daarom kunnen dergelijke kaarten in de winkel niet minder dan 15 et kosten. De prentbriefkaarten van het Comité voor de Verkoop van Kinderpostzegels daarentegen kosten maar 10 et,. dat Comité heeft dank zij de inschakeling van de schoolgaande jeugd nagenoeg geen verkoopkosten en de oplaag is zo groot, dat alleen al de kostprijs een stuk lager is dan die van de normale uitgever van prentbriefkaarten. Het publiek brengt dan ook geen of

Het publiek brengt dan ook geen offer voor het goede doel, zoals bij d aankoop van kinderpostzegels, in tegendeel het publiek heeft een koopje aan dergelijke prentbriefkaarten! En de normale handel — van uitgever via grossier tot winkelier —- ziet een stuk van zijn broodwinning verdwijnen. Groot waren in 1949 de onverkoopbare voorraden kerst-, nieuwjaars- en fantasiekaarten, waar de handel mee is blijven zitten omdat het publiek al op grote schaal voorzien was via de schooljeugd. Men kan gerust zeggen, dat het d

Men kan gerust zeggen, dat het d hajidel in prentbriefkaarten was, die voor het goede doel het grootste offer in Nederland heeft gebracht. Maar voor zulke gedwongen offers kan geen vrye Nederlander ook maar enige sympathie gevoelen. En wü vrezen, dat ook dit jaar aan de uitgevers en handelaren weer zulk een „offer" wordt opgelegd, want ook dit jaar komt het Comité voor de Verkoop van Kinderpostzegels weer met de nodige series prentbriefkaarten „op de markt."

„op de markt." Wij hebben hier trouwens te doen met een algemeen verschijnsel, dat in omvang hand over hand toeneemt: dan weer hier dan weer daar werpt de liefdadigheid zich op de verkoop van artikelen, waar vaak grote groepen van Nederlanders een broodwinning in vinden.

Opgericht is een Comité van Actie tegen de verkoop van Kinderprentbriefkaarten, in het leven geroepen door alle organisaties van uitgevers van en grossiers en handelaren in prentbrieflcaarten om het publiek tot het besef te brengen, dat zich hier een wantoestand heeft ontwikkeld en zich nog verder zal ontwikkelen, ook ten nadele van andere groepen van de bevolking, als daar geen einde aan wordt gemaakt. Het Comité van Actie heeft zich tot

Het Comité van Actie heeft zich tot alle betrokken Ministeries, tot de leden van de Staten-Generaal en tot de scholen gewend. Dit Comité van Actie doet een beixjep op het publiek om geen kinderpiientbrlefkarten te kopen, maar wel voor het goede doel te offeren door de aankoop van kinderpostzegels. Het Comité van Actie is gevestigd aan de Johannes Vermeerstraat 29 te Amsterdam Z.

Rondom de Landbouwschool

e In verband met het feit, dat de eigenheimer dit jaar 60 jaar bestaat, en z voor de Zuidhollandse eilanden nog steeds de meest geteelde aardappel is. (Van de 10900 ha aardappels op deze eilanden geteeld waren in 1949 nog ruim 6400 ha of 59% eigenheimers) willen v/e dit keer de aandacht vragen voor de eigenheimers, welke naam betekent „afkomstig van eigen erf". Op een voor de Nederlandse landbouw en de aardappel consument goede dag in 1890 bracht Geert Veenhuizen te Sappemeer stuifmeel van Franschen op de stempel van Blauwe Reuzen. Het kan ook in 1889 geweest zijn, maar dan werd toch in 1890 het eerste jaais zaailingplantje uitgekozen. Een goede dag was het in hoge mate, want uit die kruising zou, dank zij Veenhuizens scherj^e kwekersblik, het ras voortkomen, dat tot 1945 het belangrijkste aardappelras van het land zou zijn, en dat in 1949 in beteelde oppervlakte alleen nog maar werd voorbij gestreefd door Voran en Bintje. Van de totaal met aardappels beteelde oppervlakte stond in 1949 Voran op de eerste plaats met 27%, Bintje no. met 20% en dan volgde Eigenheimer met 13%.

De Eigenheimer is een voortreffelijke consumptie aardappel, die tevens geschikt is voor verwerking in de fabriek en voor gebruik door het vee, die o alle grondsoorten verbouwd kan worden, een hoog productie vermogen heeft en een goed zetmeelgehalte; kortom een ras, thans nog zeer gewild door de boeren, zeker bij die van ons eiland en door de handel, zowel in binnen- als buitenland. D9 eerste jaren maakt« de Eigenhei

D9 eerste jaren maakt« de Eigenhei mer een zware loofontwikkeilng en de opbrengst varieerde van 200—250 hl consumptiemaat en 60—70 hl poters p. ha. Korte tijd na de invoering van de Eigenheimer werd een nieuwe selectie ingevoerd, welke minder loof maakte. De opbrengst is inmiddels belangrijk opgevoerd (500—600 hl per ha) hetgeen waarschijnlijk moet worden toegeschreven aan de zwaardere bemesting, wel­ ke de laatste jaren wordt toegediend. Wat de kwaliteit betreft zijn vele mensen van mening, dat deze korte tigd na het in cultuur brengen van het ras is verbeterd. Waarschijnlijk heeft zich de smaak van het aardappeletend publiek aangepast.

Vermeldenswaard is dat de Jammen nooit konden worden verkocht alvorens de partij vooraf aan een kookproef was onderworpen. Dit gold voor alle partijen van elk perceel afzonderlijk. Reeds korte tijd, nadat de Eigenheimer in cultuur was genomen, werd aan het koken van proefmonsters minder aandacht geschonken, omdat de kwaliteit als regel goed was.

Eigenheimer gemaakt. Hij voerde de Eigenheimer in Friesland in onder de naam Borger. In de Groninger veenkoloniën werd de Eigenheimer als fabrieks aardappel geprobeerd, en omdat een fabrieks aardappel geen eetaardappel kan zijn, moest voor de Eigenlieimers als eetaardappel een andere naam komen. En aangezien de Eigenheimers in Fries­ e de Munstersche, ontstond de naam Borland zou optreden als vervanger voor gercompagniester Munstersche of Borgermunstersche en later kortweg Bor­ ger. De slagzin die de heer Bergstra bij zijn reclame gebruikte was: ,,De rijken zullen de Eigenheimers eten, omdat ze de beste zijn, de arbeiders, omdat ze bouwen, omdat ze de voordeligste zijn". de goedkoopste zijn en de boeren ze ver­ Binnen enkele jaren wist Bergstra de Eigenheimer ingang te doen vinden. Vooral de heer J. A. Bergstra, die van 1889 tot 1897 secretaris-penningmeester was van de commissie voor de proefvelden uit de Friesche Maatschappij van Landbouw heeft veel reclame voor de

als consumptieaardappel op blz. 221 der In de tabel der ras eigenschappen laatste rassenlijst heeft de Eigenheimer nog steeds een puntenlijst, die een leerling onzer school zou doen watertanden. Alleen vindt men daarin helaas lage cijfers voor resistentie tegen verschillen­ schurft, aaltjes, en kringerigheid, hetde ziekten als mozaik phytophthoi-a, geen dus moeilijke selecteerbaarheid aan ook: Handhaaft zich door oogstzeker- duidt. In de laatste rassenlijst staat dan heid en gewildheid in de handel.

We wensen de jarige evenwel nog een gelukkige ouderdom toe en danken haar en vooral de nagedachtenis van haar geniale kweker voor het goede werk dat zij voor Nederland, voor de landbouw en de voedselvoorziening — gedaan heeft en nog steeds doet.

Maandag jl. is de cursus in veevoeding voor de molenaars van ons eiland begonnen en a.s. Donderdagavond 9 Nov. verwachten we de melkveehouders.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen