Jan Mertens uit Rotterdam kocht zich een Fez

(Van onze Australische­correspondent) a.b. van de „Sibajak", 5 Nov. Het is vandaag 83 graden in de schaduw, wanneer ik achter m'n schrijfmachine plaats neem. Wanneer in Holland een dergelijke temperatuur werd geconstateeril, zou de Bilt voor lange tijd uit het evenwicht zijn en de auto's van de geneeskundige diensten door de straten snellen om bezwijmden naar ziekenhuizen te voeren. Maar onze emigranter op de „Sibajak" vinden het weliswaar stevig warm en duiken bij tijd en wijle in de badkamers, doch de stuurman zei dat het ,,lekker weer is" voor de tijd van het jaar. En hij kan het weten, want de Rode Zee heeft hij om zo te zeggen in z'n zak. Over een dag of twee hebben we het ergste weer gehad, tenzij de Indische Oceaan het op haar heupen heeft. Dan kan de zon er ook stevig prikken. Doch, daar maken we ons nu geen zorgen over. hetgeen later komt, dat zullen we wel ondervinden. En dan, aan boord van een emigrantenschip leef je bij de dag. Vandaag zie je niets dan water, morgen beleef je de gebeurtenis van je leven. Tenminste, dat veronderstel je. Dat vond ik bij een wandeling door Port­Said, want dat is een heel rare stad! Aan de Ohara Sultan Hasseln lossen de sardine­vangers de lading van hun vaartuigje, dat aan een verkleind Hollands fregat doet denken. Om de handwagens waarop de vissen geladen worden, zwermen de gesluierde bedelaressen. Maar de vrouw heeft in Egypte geen al te royale plaats en niemand protesteerde, toen de verkoper een reeds bejaarde vrouw met een rietje in het gelaat mepte, omdat ze teveel opdrong Langs de kade staan karretjes, waar op potten met rijst boven een soort primus wordt gekookt. De sardienen worden uit de vunzige manden in de even vunzige pannen geworpen, zonder van ingewanden te zijn ontdaan en na de bakkerij smult de Arabier van de rijst die hij met de handen uit de pot haalt en zijn sardine

De aanblik deze gebeurtenis wekt herinneringen aan zeeziekte op. Maar schilderachtig is het! Achter dit armoe­beeld, geeft Port Said een schoonheid en plantengroei, zoals alleen deze omgeving het kan. Prachtige flats omzomen de Rue El Garbary met zijstraatjes, die armelijk en stoffig zijn, omdat het asfalt er reeds lang is verdwenen.

Onze emigranten hebben dit alles aangezien; velen met angst in het hart.

Want, over die Arabieren en Eg yptenaren waren zulke verhalen gedaan aan boord.

boord. Waarover doet men trouwens aan boord al geen verhalen?

We hebben er onze gezellige roddeltjes die soms een schijn van waarheid bevatten, doch meestal — volgens scheepspraat — uit de kombuis komen.

Wäär is, dat onderweg een passagier van de trap viel en z'n arm zodanig brak, dat de scheepsdokter er geen raad mee wist.

Een seintje naar Port­Said en toen we op de boeien lagen, bracht die passagier z'n tijd in een ziekenhuis door. Hij hoopt nu maar dat bij aankomst in Australië de arm het weer doet. Want, de meesten van onze passagiers beginnen naar werk te verlangen.

In dit opzicht hebben de vrouwen het, geloof ik, nog wat lastiger, want die ztjn zo het huishouden doen gewend weet U.

En het grootste bezwaar in de Australische kampen schijnt ook te zijn, dat men z'n eigen potje niet kan koken. Doch, dat is voor later zorg.

Doch, dat is voor later zorg. Als ik adsp.­emigranten nogeens een „tip" mag geven, vraag aan Uw Bank Traveler cheqeus voor het geld, dat ge boven het verplichte Landings­bedrag meeneemt. In de aanloophavens kunt ge van een dergelijke cheque, die aan boord inwisselbaar is, veel plezier beleven.

Al was het alleen maar van de inderdaad fraai« en niet dure tasjes, of van een fez, zoals Jan Mertens uit Rotterdam en vele andere Hollanders zich al aanstonds aan de wal, op het hoofd lieten planten.

Soms voor al te goed geld Want, een derde van de prijs die de Arabische koopman vraagt, is meestal genoeg. Maar onze kleutertjes aan boord heb

Maar onze kleutertjes aan boord hebben de volgende dagen de herinneringen aan Egypte levendig gehouden. Door de fez. Zo heeft dan een ieder, z'n pleziertje

Zo heeft dan een ieder, z'n pleziertje aan boord en probeert men wat afwisseling te maken. Hetgeen voor een kleinen duizend emigranten niet meevalt!

„ZuiderltPuis"; „Amapoera" en „Sibajak" in Port­Said

Om vier uur des morgens was de „Zuiderkruis" in de haven van Port­Said op de boeien gegaan; zeven uur later legde de ,,Sibajak" zich op korte afstand naast haar neer. Dat ging zö maar niet.

Dat ging zö maar niet. Ar hetgeen op „Zuiderkruis" en ,,Si bajak" bijeen was, hing over de reling Er werden liederen gezongen, er werd gejuicht en men bemoedigde elkaar met „Hup Holland." Acht „Zuiderkruis"­ers doken in het

Acht „Zuiderkruis"­ers doken in het brakke nat van het Suez­kanaal; de militair R. Damen uit Eindhoven bracht een — zij het dan ook druipend — bezoekje aan ons schip.

In de Golf van Biscaje hadden ze 80 procent zeezieken gehad onder de manschappen, maar dat leed was voorbij. Ze hadden pech deze Korea­mannen,

Ze hadden pech deze Korea­mannen, want bij gebrek aan paspoort, mochten ze niet gaan passagieren. Dus ging de „Zuiderkruis" er om 12 uur weer vandoor. Good luck!

Toen schoof In het avond­donker de „Amapoera" ons in de haven voorbij met repatrierende KNIL­gezinnen aan boord. Die passage geschiedde evenmin ge

Die passage geschiedde evenmin geruisloos. Zeg, dat we dus belevenissen hadden in Port­Said.

Toen ging het verder door 't Suezkanaal. Langs de palmen en vijgenbomen, de

Langs de palmen en vijgenbomen, de schilderachtige loodsstations en armelijke nederzettingen.

Bij „Finger Point", de plaats waar volgens de geleerden de Israëlieten door de Rode Zee trokken.

Was het wonder dat Zondag ds Pellicaan dit feit tot thema van zijn preek koos ?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen