Schrammetje

De laatste tijd ontvangt Schram nogal eens klachten, met het verzoek daaraan in zijn hoekje eens aandacht te willen besteden. Zo is daar de klacht van de kolenman, die Schrammetjes medelijden inroept voor zijn arme rug, wanneer hij met een vracht kolen er op door een opening moet kruipen, waar ternauwernood een varken door kan. Sommige mensen zijn zo ontzettend gemakkelijk, klaagt de moorman, dat ze je met de neus aan de grond door een gat van vijftig centimeter breed laten sjouwen om de brandstof op te bergen. En als je er wat van durft te zeggen, beroepen ze er zich op, dat ze er toch voor betalen, want ze kochten de kolen toch „thuisbezorgd"? zulke mensen trachten uit een kolenboer te halen wat er in zit. Laat die vent maar sjouwen, denken ze, daar is hij toch kolenman voor? Als het hem niet aanstaat gaan we naar een ander. De een traag, de ander graag, nietwaar? Toch wil ik een goed woordje voor de min of meer kregelige kolenbaas doen. Zijn klanten moeten bedenken dat het ook een schepsel van vlees en bloed is waarvan niet het uiterste moet worden gevergd. Met „thuisbezorgen" bedoelt men het op een redelijke plaats afleveren van de kolen en niet in een varkenskot, waar men op 't knietje in moet of driehoog op een vliering. En brom niet al te veel op uw kolenman als hij uw straatje wat smoezelig maakt met zijn schoenen wanneer het nat weer is. Denk liever even terug aan de oorlogsdagen, toen ge 's mans zwarte handen gekust zoudt hebben, als hij U een half mudje van het zwarte goud kwam thuisbezorgen boven uw schraal rantsoentje! Dan zult U het hem niet onnodig moeilijk maken!

Vervolgens is daar de klacht van vele lezers hoe dat nu toch zit met de electrische stroom op ons eiland. Zaterdagavond inktzwarte duisternis. Maandagmorgen storing, Maandagavond stikdonker, ja, 't gaat er zowat. Maar daarop kan Schram geen antwoord geven. Ik ben metselaar en geen electro-technisch man. Maar in de haak is het niet. We zitten alle avonden met een flauw licht ondanks onze 150-Watt lampen in de huiskamers. En midden in je werk floept bij wijze van gratificatie het licht helemaal uit. Waarmee de mensen die nog gas hebben ons op de vingers uitsliepen en de kaarsenfabrieken te Gouda voor faillissement gevrijwaard blijven. En de peterolieboer ook nog een extra litertje verkoopt. „Er gaat niets bven gas" las ik laatst op een reclamefoldertje van een gasfabriek. Ik ga geloven dat het nog waar is ook. „Al is electra nog zo snel, het kaarslicht achterhaalt het wel", zei Trijn in een dichterlijke ontboezeming, toen ze voor de zoveelste keer de kaars aanstak. Hoe het zij, we zullen moeten roeien met de riemen die we hebben. En Schram heeft nog wel zoveel vertrouwen in de Emgomensen, dat ze zullen doen wat ze kunnen om onnodige storingen te voorkomen. Maar laat aan de andere kant iedereen meewerken om vooral op de spitsuren zo min mogelijk stroom te verbruiken. Men kan de electrische kachel aansteken of andere electrische apparatuur aanzetten en denken: dat merkt meneer La Fleur toch niet, doch daar is het algemeen belang niet mee gebaat. Ieder werke mee om storingen te voorkomen! Tenslotte is er nog de klacht van vele

Tenslotte is er nog de klacht van vele Zeeuwse lezers. Zij hebben gelezen dat men in Middelharnls overweegt om de Westdijk op bepaalde uren voor de jeugd af te sluiten wegens de vele baldadigheden en dergelflke die daar gebeuren. Zö beklagen zich echter dat het in St. Maartensdijk en andere plaatsen van 't zelfde laken een pak is. De politie weet er soms geen raad mee. Het optreden van de jeugd is ook daar meer dan ergerlijk, vooral in de donkere avonduren, wanneer de duisternis hun bondgenoot is. Zij verzoeken Schram ook daarover eens te schrijven. Natuurlijk ben ik daar ter plaatse niet bekend, doch ondanks dat, durf ik de Zeeuwse ouders er de schuld van geven. Weten ze waar him kinderen 's avonds uithangen en wat ze uitvoeren? De teugel is teveel gevierd en dan slaat het paard op hol. Waarom zorgen de ouders niet voor een weinig gezelligheid in het gezin? Schram heeft er reeds meer op gewezen, dat de opvoeding van het gezin dient uit te gaan. Er is nog zoveel, waarmee de jeugd aan huis gebonden kan worden. Een mooi boek, een figuurzaag knutselarijtje, een onderling ^spelletje, een boetseerdoos kunnen al zoveel doen. Of animo opwekken voor zelfstudie in de vrije tijd, dat altijd zijn baten afwerpt in de toekomst. Daar is meer van te verwachten, dan straatslenters en zijn medeburgers treiteren, door op ramen en deuren te spuwen, belletje trekken en andere banaliteiten uit te voeren. Dat haalt een volk naar omlaag. Van zulke straatslijpers komt in de regel niet veel terecht. En de Overheid krijgft er de handen aan vol. Maar de grootste schuld ligt bij het ouderlijk gezag. Dat mogen ook onze Zeeuwen wel bedenken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen