Holsbergers

Tijd genoeg, als hem de smederij werd ontzegd. En dat kwam er van. De sluwe Aldert begreep het wel. Tot zijn verbazing hadden oom en tante nog langer geduld met hem dan hij verwacht had. Dat was de uitwerking van Tine's brief, die hen had gesmeekt, het nog eens met Aldert te proberen, daar de jongen anders op straat kwam te staan, omdat Harm hem niet in huis wilde hebben. ,,Ik kan het niet dragen, dat vlees van mijn vlees en bloed van mijn bloed zó weg komt. Janna kan dat voelen. Zij is ook moeder."

Ja, Janna voelde het. Zij had diep medelijden nu met Tme en Harm en zij was het toen geweest, die de doorslag had gegeven: ze zouden het nog eens proberen met Aldert. Mèt dat beiden dit besluit namen, wisten ze, het lukt niet; die jongen stoort zich niet aan ons. Dat was nu enkele maanden geleden.

Dat was nu enkele maanden geleden. Er was nog een keer een brief gekomen meldend, dat Aldert op de verkeerde weg was en dat zij vreesden, hem niet langer te kunnen houden, hoe erg zij dat vonden, In huis was de weerslag van het ge beurde merkbaar. Het boterde niet tussen vader en moeder. Op een avond, toen zijn vader niet

Op een avond, toen zijn vader niet thuis was — dat had hij zowat uitgerekend, want het was de avond, waarop Harm meestal weg was — verscheen Aldert, trad vrijpostig op en terroriseerde zijn moeder, die hem natuurlijk geld gaf, daar zij niet durfde weigeren. Van dat bezoek wisten Mieke en Berend aan vankelijk niets, want zij waren naar het Evangeliesatiegebouw. Allicht had Aldert dat ook wel uitgekiend, want hij was er sluw genoeg voor. Dus wist alleen Tine van het bezoek. En zij zweeg er over. Had zij dat nu maar niet gedaan, vermoedelijk was het geval dan nog met een sisser afgelopen. Maar daar hoort, twee dagen later. Harm van de buitenwacht, dat zijn zoon in het dorp was geweest. En hij begreep natuurlijk. Informerend bij Mieke en Berend bemerkte hij, dat beiden van niets wisten. Toen ondervroeg hij Tine, die eerst ontkende, Aldert gesproken te hebben, maar daarna door de mand viel.

En nu was, wat Aldert betrof, bij Harm het vertrouwen in Tine, dat toch al niet sterk was, geheel en al weg. Het was een formele ruzie geworden, zó dat Mieke en Berend vol verdriet de kamer verlaten hadden en bij elkaar troost zochten. Maar zij konden niets doen.

„We kunnen alleen voor vader en moe der en Aldert bidden", zei zij. En Berend was het er mee eens.

Harm had toen doorgezet. Hij moest nu meer van Tine weten. Hij wilde ook zekerheid, dat zijn vermoeden juist was en vroeg er naar. En na lang aarzelen, geheel van streek door het wel wat brute optreden van Harm, bekende Tine, dat zij vroeger aan Aldert geld gegeven had, waarmee hij goede sier maakte bij Klaasman. Ook, dat zij hem geld had gegeven, toen hij reeds in Laagheuvel was en eveneens, nu hij op bezoek was geweest. „Wou je nou zeggen, dat jij die smeer

„Wou je nou zeggen, dat jij die smeerlap niet tot in de grond bedorven hebt! Je geeft hem nota bene geld, om te drinken!" had Harm buiten zichzelf van woede geschreeuwd.

En Tine had toen, schuldbewust, het hoofd gebogen. Zij had het altijd ook zo gevoeld, maar durfde, eenmaal begonnen, niet terug, bang als zij was voor Aldert, die haar in zijn macht had. En toch was er na die hevige herrie enige ontspanning en verandering ingetreden. Harm had bemerkt, dat Tine onder de indruk was gekomen van zijn felle, gegronde beschuldiging. Hij had ook bemerkt, dat zij er onder in elkaar kromp. En toen had hij misschien wel voor het eerst in zijn huwelijksleven in haar de moeder gezien, een zwakke moeder, o zeker, maar toch de moeder van die deugniet. Hij had beseft, dat niet alleen hij maar ook zij verdriet had, zij het op andere wijze. En toen was het wonderlijke gebeurd, die ruzie had die beiden dichter bij elkaar gebracht. Zij hadden elkaar gevonden in hun gezamenlijk verdriet over Aldert! Mieke en Berend wisten daarvan niets

Mieke en Berend wisten daarvan niets Zij hadden dan ook niet begrepen, hoe vader de eerstvolgende dagen zo zacht voor moeder kon zijn; hoe er geen woord meer gevallen was over Aldert. En het grootste wonder in hun ogen was wel dat niet moeder, maar vader naar Laagheuvel schreef, naar oom en tante en ook naar Aldert „Dat is gebedsverhoring", zei Mieke,

„Dat is gebedsverhoring", zei Mieke, die heel dicht bij God leefde en veel verdriet had hierover, dat vader en moeder op het punt van de godsdienst zo totaal onverschillig waren en niet de minste behoefte hadden aan een hoger, gees telijk leven.

Vader en moeder schenen elkaar gevonden te hebben. Hoe was het mogelijk! 't Was hen een raadsel, niet te doorgronden. „Als het niet gaat met Aldert bij oom,

„Als het niet gaat met Aldert bij oom, moet hij weer maar thuiskomen',' zei Tine tot Mieke. ,,We willen het nog eens proberen." Zij wist niet, wat zij vernam. En op

Zij wist niet, wat zij vernam. En op haar verwonderde blik had Tine nog opgemerkt :

„Je denkt, dat het leven hier dan weer een hel wordt? 't Is niet te hopen, maar dat zal dan niet aan vader en mij liggen." Toen had Mieke maar gezwegen, niets,

Toen had Mieke maar gezwegen, niets, totaal niets begrijpend.

Harm en Tine waren het er over eens: wanneer Klaas weer schreef, dat hij Aldert feitelijk niet houden kon, zou de jongen naar huis terugkomen. In de bakkerij of iets anders. Daarover zouden zij nader overleggen, als hij er was. En Tine had plechtig beloofd, dat zij Aldert geen cent meer zou geven, al zeurde hij nog zo en al uitte hij nog zoveel bedreigingen. En nu, met de brieven in de hand,

En nu, met de brieven in de hand, die de postbode zo juist op de toonbank gelegd had, aarzelde Mieke: als zij de brief gaf, nu al op het drukke middaguur, was de kans groot, dat vader en moeder weer aan het ruziën gingen, want de brief van oom Klaas bevatte natuurlijk weer klacht op klacht, misschien wel de mededeling, dat Aldert daar weg moest. En zij vreesde, ondanks de verzekering van moeder van het tegendeel, dat Aldert weer de wig zou gaan vormen tussen vader en moeder. Toch durfde zij het schrijven niet achterhouden, want als er nvi geen herrie over kwam, dan kwam die toch vanavond.

„Van Klaas", zei Harm. Zijn gezicht betrok. Zijn we klaar met eten?" Ja, ze waren klaar.

Even was het stil. Want Mieke en Berend baden en dankten ook bij het eten. Zij hadden dat gevraagd en toestemming was gegeven. Beiden konden vooral bij Harm een potje breken. Trou wens Tine dacht ook milder over M* dan vroeger. En Berend stond evenw' goed bij haar in de pas. Harm en T* vouwden de handen niet. Dat was i Holsberg geen gewoonte, behalve liij" enkelen, die die vorm van vroeger M' den overgehouden en bij de mensen v de samenkomsten.

Dan opende Harm de brief "* /f'*' heuvel, angstig aangestaard door 1' Ook Mieke, die de tafel ruimde ­ » rend was weer naar de bakkeiij ­­ » zo nu en dan schuin naar vader, die r eens kreunde ^ „Wat is er, Harm? Iets ergs? "«'

„Wat is er, Harm? Iets ergs? "«' Tine, verschrikt. K. „Ja, heel erg. Aldert is niet meei „Niet meer bij Klaas? Waar ƒ»

„Niet meer bij Klaas? Waar ƒ» Waarom schrijft Klaas dan met, m hem niet langer hebben wil? p,( ,,Dat hoeft hij met mee te delen-^^^

,,Dat hoeft hij met mee te delen-^^^ smeerlap". Harm werd even ^''eer Jj^^ dend, „is uit zichzelf weggegaan j^, heeft zijn bullen meegenomen en is dwenen." ,,.mj „Waarheen?" riep Tine mt. ,,^

zich maar niet van kant maakt. Harm lachte een schrille 1=''^"; ,„,11(1 „Die zich van kant maken. <J' vergaat niet. Zulken doen i" ""^ „Maar waar is hij dan?" (Wordt verv«!?^'

hii niet uitgegleden en was er niets was wi „

?*ff jiébt het vlak van de vereniging " vfegen niet geheel vrijgelaten! f üht de rechter, ret Pinuw^" Kerjzer te Melissant za

ret Pinuw^" Kerjzer te Melissant za st de bestuurder. Die zag Duys te f'\ doordat er een woning en een heg 'fde we& stond.

Bii het remmen slipten we door. On "bestuurder was daardoor zijn stuur let voldoende meester!" aldus get. indiei * ^^ Scheerhoek had in geiten zou de ramjp niet te over zien ?„ Mweest," deelde verd. mede. nat weet ik nog niet", vond get. get ä decharge C. Verbiest te Som- .ijdijlc zat naast verdachte en meende ok dat de andere bestuurder te hard had gereden.

had gereden. Afgezien van alles heeft verdachte de"doorgang niet geheel vrij gelaten" oordeelde het O.M. uitspraak f 5.~ of 2 d.h.

n V, d. Ouden te Oude Tonge bouwj, een schuur zonder vergunning. Het was geen schuin:, maar een po- ,'bewaarplaats" zettte verd. recht. Heeft U nu al een vergunning?" ïleee ze is wel in aanvrage. >t Kosttte verd. ƒ 5.— of 2 d.h.

Twee vliegen in één Idap j B. Mijs, te Sommelsdijk nam met een te grote snelheid de bocht Raadhuisstraat-Voorstraat te Middelharnis. Hoe hard reed U?"

"üaar kun je niet zo snel rijden, maar ilt'deok van 20 km.

Wanneer we beide 4 km zachter hadden gereden, was er niets gebeurd. Get, D. de Korte te Middelharnis stond voor het raam van het gemeenteliuis en had het volgende gezien. Vanaf ije Voorstraat kwam Vroegindeweij, welke geheel rechts van de weg reed Gekomen aan het einde wilde Vr. links de Ring indraaien. Plotseling kwam uit de Raadhuisstraat een auto, die bovenop eerstgenoemde vloog en deze ongeveer twee meter opzij gooide. Get. D. Vroegindeweij Jz. te Middelharnis zat naast zijn vader en Vertelde: „Mijnheer Mijs vloog op ons!" „Ging dat met een grote vaart?" "ja, een behoorlijke!" „Hoe hard reed uw vader?" ,',12 ä 15 km.i" „Is uw auto nog weggeduwd?" „Ja ongeveer twee meter!"

D. Vroegindeweij Sz. te Middelharnis stond nu terecht, omdat hij op ditzefie tijdstip geen voorrang aan het verkeer van rechts zou hebben verleend. „Ik had de bocht al genomen en toen urerd ik plotseling aangereden door de heer Mijs. Van achter werd ik ongeveer twee meter omgeduwd. Heel het achter spatbord was kapot. Ik reed zoals de krijtlijnen het aangeven!" betoogde verd „Ik kan kort zijn", van de ambtenaar „Van de Voorstraat kwam een auto me jeringe snelheid. Plotseling komt er van rechts met grote snelheid een andere auto. Op een dergelijke onoverzichtelijke hoek dient men daar rekening mede te houden,

Verd, Mijs heeft te snel gereden en verd, Vroegindeweij heeft geen voorrang verleend!"

Eis Mijs: ƒ 25.— of 10 d.h. Eis Vroegindeweij: ƒ 15.— of 6 d.h. De rechter vond het een ernstige overtreding. De snelheid van beiden was te groot, Tegen verd. Mijs zeide de rechter: „U dient ernstig rekening te houden, met de mogelijkheid dat U de rijbevoegd heid in vervolge wordt ontzegd!" Uitspraak Mijs: ƒ 25.— of 10 d.h. Uitspraak Vroegindeweij: ƒ 7.50 of 5 dagen hechtenis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen