Toekomstige emigranten moeten vooral Engels leren!

Gundagaï, 24 Sept. 1951.

Beste Vrienden! Hier zijn we dan weer met onze wekelijkse belevenissen. Ik heb wel niet veel tijd om te schrijven, maar het moet er maar af. We hebben nu een eigen vervoermid

We hebben nu een eigen vervoermiddel; Ik heb nl. een motorfiets gekocht, een Velvette 350 cc. We zitten 13 km van de stad af, dus het is wel noodzakelijk. Nu moet men hier 12 maanden een rijbewijs hebben, voor je iematad achter op mag nemen. We zijn echter Zaterdag toch maar naar de stad geweest met ons drieën. We stopten voor de brug en liepen een klein stukje, dat de politie ons niet zag. Ik durf dat gerust te schrijven, want Zuidbroek (de politie uit N. Tong e) heeft hier toch mets te zeggen! Mijn verjaardag is ook weer achter

Mijn verjaardag is ook weer achter de rug. Het was reuze gezellig. Frank en Rob met Zr. Robberse waren er als Aussies en al de Hollanders. Het is middernacht geworden, het was „a nice party."

De andere middag zijn Philip Slater en zijn vrouw geweest, (dat is die Australiër die hier werkte.) Wij moeten er over veertien dagen heen. Het zijm onze eerste Australische vrienden, behalve dan die van de farm. Leuke lui zijn het; ze brachten een paar sokken voor me mee, met een briefje waarop stond: From Philip and Mrs. Slater, to Bill, Wishing him many happy returns of the day". Ze wonen 7 mijl van ons af en zijn op één na onze buren. Aan de andere kant wonen op een mijl afstand onze andere buren, de Hollanders en op 3 mijl afstand de familie Elworthy en dan Philip. Het is hier dus niet overbevolkt. Van de Hollanders kreeg ik een fijne

Van de Hollanders kreeg ik een fijne werphengel, geheel compleet met snoer en rol en 10 haakjes. Als er tijd over is, kan ik dus gaan vissen. Op zulke dagen wordt er getracht het

elkaar zo gezellig mogelijk te maken, want immers dan wordt de naaste familie het nfieest gemist. Holland komt dan nog al eens op de praat.

De farmers hebben het nu erg druk. Het is de tijd om schapen te scheren, maar het weer werkt de laatste dagen niet mee. Gisteren en vandaag heeft het de gehele dag geregend. Voor de tuin was het wel fijn, want het was erg droog, en ten tweede was onze watertank leeg, doordat de aanvoer­buizen kapot waren. Ik heb ze gemaakt en nu is de tank weer bijna vol. Bij gebrek aan water haalde ik iedere morgen 3 ä 4 blikken water uit de rivier. Dat is nu niet meer nodig. Regen is men hier gauw zat, om dat

Regen is men hier gauw zat, om dat door het afstromende water van de bergen op de lage gedeelten, alles in een modderpoel veranderd. De weg is dan bijna niet begaanbaar, soms staat er 10 ä 15 cm water op. Om motor te rijden was het te gevaarlijk, er zat niet anders op dan een eindje te lopen en verder per taxi. Het was echter net of we in een boot zaten, zo glibberde de wagen van de ene naar de andere kant van de weg. „The road is very slippy" zei de chauffeur, „to much rain."

We hebben weer een Hollander bij de ploeg gekregen, een electriciën. Z'n naam is Teun van Zomeren. Ik moet de groeten van hem overbrengen aan een zekere Lokker te Middelhamis, die bij de P.T.T. is. Ze waren samen in Duitsland.

De electriciën is al 2 jaar in Australië, hij spreekt heel goed Engels. ledere Woensdagavond is hij onze gast, hij brengt dan de timmerlui mee. We le^ ren samen Engels, wat voor mijn vrouw ook prettig is, want die is niet veel in de gelegenheid. De nieuwbouw van huizen schiet nu

De nieuwbouw van huizen schiet nu al aardig op. Er wordt druk in geschilderd, we doen dat zelf, omdat er geen schilders zijn. De baas zou in Sydney proberen er een of meer te krijgen. Aan vaklui is er echter een zeer groot tekort.

Het briefje, dat ik van de veearts uit Noordwijk heb ontvangen (waarvoor hartelijk dank) hoop ik binnenkort in een persoonlijk schrijven te beantwoorden.

Ik heb van enkele mensen nog brieven gehad of er hier werk te vinden zou zijn. Er is werk in overvloed, maar huisvesting blijft het grote bezwaar. De twee vrijgezellen uit Nieuwe Tonge behoeven niet bang te zijn dat er geen werk is en een vrijgezel vindt altijd onderdak.

Ik raad echter iedereen aan om de officiële weg te volgen, al duurt het soms wat lang. Het is de ene, zekere weg.

Nogmaals wil ik a.s. emigranten op het hart drukken: leert Engels! Zonder kennis van die taal ben je veel te afhankelijk hier. Ik kijk maar in ons eigen groepje, de timmerlui en Stienstra moeten altijd een tolk hebben. Dat is heel lastig. Ik zou haast zeggen, vóór je niet wat Engels kan, moet je niet emigreren om niet de kans te lopen te mislukken. Ik antwoord de vrijgezellen nog wel persoonlijk, maar schrijf dit alvast ter voorbereiding.

Met hartelijke groeten, speciaal voor onze oude buren In Nieuwe Tonge — en tot de volgende keer.

FAM. W. DROOGER

RM. B. 223

Tarrabandra, via Gundagai

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen