Schrammetje schrijft:

De Stellendammers hebben de afgelopen week van zich doen spreken. Er is geen dag- of streekblad in heel Nederland waarin de naam Stellendam dezer dagen niet is voorgekomen. De stoere, stoutmoedige Stellendamse bemanning van de reddingsboot "Koningin Wilhelmina" heeft het geklaard om acht en twintig mensen door een ziedende zee behouden in de thuishaven te brengen. Daar heeft ·schrammetje respect voor. Dat is mannenwerk. Wanneer Schram zo'n staaltje van· reddingswerk leest, dan kruipt hij ·-verlegen <in z'n schelp. Want voor heel de wereld zou ik het niet wagen om met zulk noodweer in een notedop van 'n schuitje· te stappen ·en de woedende zee tegemoet te varen. Ik voel me als metselaar al een hele Piet, wanneer ik zo'n meter of twaalf boven de grond op de nok van e!'ln dak zit of op z'n hoogst in een-aan alle kanten bevel­ ·Iigde bak 'n karweitje aan.de toren moet doen. Maar daarmee is . dan ook alles gezegd. Het water ·op, nee, dan moet je niet bij de metselaars zijn. Vroeger met de Menheerse boat" op een prach~ige zon{~rdag naar Rotterdam, dat ging nog. Maar dan moest het water zo glad zijn, dat je er bij wijze van spreken op knikkeren kon. Owee, als er op de terugreis 's avonds wat meer wind was -en de golfjes op het Haringvliet witte kuifjes 'badden. iDan ging het bij de minste deinin~:" van de boot al ~iet i:'Oed in de maagstreek. Daarom· neem ik graag mijn metselaarspet af voor de mannen, die er niet voor schrikken met noodweer de haven uit te gaan om in nood verkerende zeevarenden de helpende hand te bieden. Want dan worden er daden geëist, waarmee iemands leven gemoeid kan zijn. Want bedenk, dat het heel wat anders is om op een mooie dag als je Stellendam passeert de reddingsboot eens terloops te bekijken of er in stormweer met oliejas en zuidwester op te stappen en· de touwen los te gooien. Natuurlijk is het varen op een reddingsboot in noodweer wel wat veiliger dan op een garnalenschuitje, maar toch komt er heel wat meer stuurmanskunst en moed bij te pas. Hoe weinig beseffen we, wanneer de storm om ons huis raast, welke benauwde ogenblikken er op zee worden doorleefd. We zeggen: "Wat 'n weer, hé! en we trekken onze huispantoffels aan, pakken krant en pijp, porren de kachel wat op en vleien ons m een gemakkelijke stoel. We denken aan de oude spreuk: "Als •t buiten woedt, is 't binnen zoet" en hebbën er geen flauw besef van wat er op zulke momenten aan onze k~l!ten afspeelt. Dan zijn soms verschillende schepen een speelbal der golven eri galmt het "S.O.S." - "Save our Souls", (Redt .onze zielen) - door de aether. Dan bedenj{en de mannen van de reddingsboten zich geen ogenblik. Ze hollen naar de haven en springen aan boord, hun geliefden na een vluchtig afscheid in spanning achterlatend. Ze slaan de zware motoren aan, trotseren de branding en duiken door huizenhoge .&'olven naar de aan~:"ei:'even ~la~ts, waar zeelieden zich.• in nood bevinden. IJs~ koud vliegt het zilte water hun in het gezicht en kleumend zoeken zij steun voor hand en voet om niet over boord geslingerd te worden door het geweldig steigeren van hun snuivend paard. Maar hun harten warmen zich aan de hoop, dat ze straks medemensen-in-nood kunnen helpen en als God het wil, misschien hun levens kunnen redden. Hoe nader zij bij het doel komen hoe spannender de strijd tegen de golven wordt. Gelukt het dan om de in doodsnood verkerenden met bovenmenselijke inspanning en ge- • vaar van eigen leven van boord te })alen, dan wordt er een voldoening gesmaakt, die alleen het zeemanshart ten volle verstaat. Dan is er weer de strijd om veilig de thuishaven te bereiken, want nog is het gevaar niet geweken. Eerst wanneer de s~outmoedige redders met hun aan de zee ontrukte mensenlevens aan wal stappen is de spanning bij de · wachtenden en de familieleden van de bemanning gebroken. Want men gaat goedsmoeds aan boord, maar men weet • niet of men weer levend weerkeren zal. ' Dat zagen we ook aan Schipper Brinkman van de "President Jan Lels", die bij zijn pogingep. om anderen te redden zelf een prooi werd van de kokende golven. En niemand }{on deze nog jonge Oud-Stellendammer de helpende hand bieden, toen hij overboord geslagen werd. Daaruit blijkt weer, hoe ontzettend gevaarlijk en verantwoordelijk het is, om lid te zijn van de bemanning van een reddingsboot. Daar is een grote mate van opofferinga gezindheid voor nodig. Wanneer er iemand in tin~:nciële nood verkeert en men doet een beroep op OJ;IS om h)llP,. q?,n kimnen we onze portefeuille trekken en er ons met een tientje af maken. Daar worden we betrekkelijk niet ar:q~ van en we doen er v:rouw en kinder~n niet mee tekort. :tyiaar wanneer van wt zee, een noodkreet klinkt. is er voor de mannen van de reddingsboot · ~aar één. inzet: hun eigen leven mèt de risico, dat hun vrouwen weduwen en. hun kinderen weze.n worden. ·

Schrammetje heeft daarom meer achting voor oxiz~ koene redders, dan voor kapitein earlsen op zijn "Flying Enterprise.:• Deze · b.eeft meer gewaagd dan nodig, was, al mogen zijn prestaties· overigens niet .te laag worden getaxeerd.

.Als echter de storm, '?leer om uw woning woedt, l~at .uw gedachten dan qok eens uitgaan naar onze 'S•tellendams è' · ~n andere redders, die elk ogenblik, klaar staan om uit te varen indien dit van hun geëist wordt. En mocht de Zuid Nederl~.dse ~édcling Maatschappij ee;tJ. beroep op U doen, houdt ·dan "\lW port'emenee niet dicht, doch help er door uw bijdrage ~oo~ zorg~n, dat onze redders ovef het meest veilige materiaa,l de be- sch:kking hebben! SC~Al'4Ml!lTJE.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen