Buitenland

'Guatemala De gebeurtenissen in de Amerikaanse staat Guatemala hebben elkaar zeer snel opgevolgd. Nadat de stad Guatemala door de op

Nadat de stad Guatemala door de opstandelingen was gebombardeerd en de kwestie tot driemaal toe in de Veiligheidsraad was besproken, werd de regering van president Arbenz omvergeworpen en een militair bewind onder kolonel Diaz ingesteld. Deze regering verbood onmiddellijk de communistische partij in Guatemala. De leider van de opstand, kolonel Armaz eiste gevangenneming van vooraanstaande communisten, maar zover is het niet gekomen. Ook de regering van Diaz was geen lang leven beschoren. De bekende regel van onze dichter Potgieter is weer van toepassing in Guatemala: „Gebiedt ge thans, dra zult ge balling zijn!"

Na een bewind van tweemaal vierentwintig uur werd ook de regering-Diaz omvergeworpen, echter met dit verschil, dat Arbenz nog gelegenheid heeft gehad, zich uit de voeten te maken, vóór het nieuwe bewind werd gevestigd en, dat Diaz onmiddellijk werd gearresteerd. Deze nieuwe regering nu heeft een bestand gesloten met de ,.bevrijders" zodat de rust in Guatemala voorlopig is teruggekeerd. Het valt evenwel te betwijfelen of deze periode van lange duur zal zijn. De grieven zijn niet weggenomen en het is niet onmogelijk dat dit bestand slechts een pauze is tussen de reeks van omwentelingen, die bezig zijn, zich in Guatemala te voltrekken.

Washington

De Engelse premier, Churchill, en de minister van Buitenlandse Zaken, Eden, zijn eind vorige week naar Washington gegaan, waar ze belangrijke besprekingen hebben gevoerd met president, Eisenhower en de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Dulles.

We kunnen ons niet onttrekken aan de indruk dat de politiek van het Westen nog verre van eensgezind is. Dat kwam ook duidelijk uit bij het begin van de besprekingen. Vooral tegen Eden en diens rede in het Britse Lagerhuis was de Amerikaanse pers nogal gekant. Het zag er dan ook naar uit dat geen overeenstemming zou worden bereikt over de Aziatische problemen. Toch zijn, vóór Churchill en Eden's vertrek naar Ottawa nog enige successen geboekt.

De Amerikaanse president en de Engelse premier verklaarden na afloop, het eens te zijn geworden over Duitsland. De Bondsrepubliek behoort een gelijkwaardige plaats in te nemen in de gemeenschap der Westerse volken. Aan de heersende onzekerheid moet spoedig een einde worden gemaakt. De verdragen van Bonn en Parijs bieden daartoe de beste kansen, aldus de staatslieden. Voorts blijven Amerika en Engeland, aldus het communiqui, aandringen op ratificatie van de E.D.G.

De verklaring over de toestand in Zuid-Oost Azië blijft vaag. De staatslieden hebben de situatie besproken en zijn van oordeel, dat, indien aan Frankrijk te Génève onaanvaardbare eisen worden gesteld, waardoor een overeenkomst over Indo-China uitgesloten is, dit zal leiden tot verscherping van de internationale toestand.

Tenslotte spraken de Amerikaanse president en de Engelse regeringspersonen nog over het gebruik van atoomenergie. Aan het eind van de bijeenkomst verzekerde zij de pers, dat de Brits-Amerikaanse samenwerking ongeschokt blijft.

Uit de gang van zaken blijkt dat de kwestie-Azië, het belangrijkste onderwerp van de besprekingen, niet dichter bij een oplossing is gekomen. Dat is, gezien de tegenstrijdigheid der belangen, ook onmogelijk.

Frankrijk, dat tenslotte het nauwst bij de Indo-Chinese kwestie is betrokken, doet momenteel al het mogelijke om tot een bestand te komen, maar dan op een eervolle wijze. Het is nog niet geheel duidelijk, welke politiek Mendés-France zal volgen, maar men krijgt de indruk dat de Chinezen zijn plannen niet in de war zullen sturen. Dit stuit vanzelf Amerika tegen de borst. Amerika heeft er belang bij, dat in Indo-Chma een soort NAVO wordt opgericht, een militair verbond tegen communistische agressie.

China heeft iets anders op het oog. Tsjou-Enlai heeft op 't ogenblik op goede voet met Nehroe, de premier van India, een land dat overigens tot de „neutralen" gerekend wordt. Tsjou-En-Lai wenst een non-agressie-pact tussen de Aziatische landen te bewerkstelligen.

De Engelse houding is moeilijk te omschrijven. Zeker is het dat Churchill en Eden geen middelen onbeproefd zullen laten om tot verzoening te komen. De oude Engelse premier stelt zich op het standpunt, dat men Rusland en Rood-China niet bij voorbaat van onwil moet beschuldigen, maar liever onomwonden eikaars mening uitwisselen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen