De vrouw in het ambt

II.

De neutraliteitspolitiek

Zoals we in onze eerste bijdrage heoben gezien is het besluit der Synode van de Ned. Herv. Kerk om de vrouw tot alle ambten in de kerk toe te laten met 32 tegen 18 stemmen aangenomen. Bij de behandeling van deze zaak moest men op een of andere manier tot een oplossing komen, moest toch uitgemaakt worden hoe er gehandeld moest worden. Gebeurt dat niet door zich te buigen voor het gezag van de HeiUge Schrift, dan blijft als enige middel over de stemming. De meeste stemmen gelden. Bij de meerderheid schijnt dan de waarheid te liggen. Het héét, dat dit gelijk recht voor allen waarborgt, maar in werkelijkheid, is het een van de ergste vormen van verdrukking. Het is dan wel niet het geweld van het zwaard, maar wel het geweld van het getal, en het staat nog te bezien welke vorm van geweld het ergste is.

Gelijk wij reeds zeiden, willen velen zich blijkbaar alleen maar bepalen om een soort smeekbede tot de Generale Synode van ae Ned. Herv. Kerk te richten, om de weg tot de kerkelijke ambten voor de vrouw niet te ontshiiten. Erger is nog dat er onder tallozen, die tot de Gereformeerde richting in de Ned. Herv. Kerk gerekend willen worden, een grote onverschilligheid met betrekking tot dit belangrijk vraagstuk aan de dag wordt gelegd. Men staat ten opzichte van de kwestie „De vrouw in het ambt" neutraal, en het interesseert hen niet hoe het stuivertje rolt.

Ik wil dan langs deze weg alle leden van de Ned. Herv. Kerk van Gereformeerde belijdenis aanvuren zich als één man op te maken, en dat alle kerkeraden, alle mannenverenigingen en ook alle jongelingsverenigingen op Geref. grondslag, hun protesten tegen dit synodaal besluit laten horen. Dat is niet alleen ons recht, maar ook onze roeping.

Er wordt wel eens voedsel gegeven aan de gedachte, dat deelname aan de kerkelijke strijd eigenlijk iets minderwaardigs is, goed voor kemphanen en eerzuchtigen. En nu weet ik heel goed, dat wie ook in kerkelijke zaken de moed heeft gerechtvaardige crltiek op de gang vai'. zaken uit te oefenen niet begaald populair is. Zo wordt miskent de dure roeping, die elk heeft, om zich naar mate zijner gaven en krachten aan de kerkelijke bemoeiingen te wijden.

Stel, dat wij Hervormden van Gereformeerde beginselen ons voor de beginselskwesties niet interesseren, doch in vadzige rust voortdommelden, wat zou het einde zijn? Wij zouden een machtige verzamehng van knechten worden, door de andere kerkelijke richtingen eenvoudig tot een lastdier gemaakt.

De Kerk, die de beginselstrijd van zich werpt, verminkt zichzelf. Ieder voelt dus ook, dat wij ook in de kerk richting moeten kiezen, kleur moeten bekennen. Tussen de kUppen doorzeilen gaat ook in dit opzicht niet. Wie de gulden middenweg bewandelen wil, geraakt op een gevaarlijk pad. Tertium non dateer.

Neutraliteit kan een deugd zijn, maar is even dikwijls een ondeugd. Er kan m neutraliteit plichtsbetrachting, maar evengoed plichtsverzuim schuilen.

Er is tweeërlei neutraliteit, de ene als plicht, de andere als zonde te kentekenen en dat eerst nader onderzoek beslissen kan of de neutraliteit, die gij voorstaat en die gij in toepassing brengt, lof of blaam verdient.

De mannen der revolutie hebben de neutraliteit bepleit, omdat zij vijandig tegen de Kerk van Christus stonden, en haar onder de voet wilden halen.

De beginsel-schuwe Christenen zeggen: geef uw gave voor de zending en zendingspost; richt scholen op, die het kinderhart dagelijks en vroeg in aanraking brengen met de Heiland der wereld; oefent Christelijke barmhartigheid.

Maar waagt de tere plant van uw zieleleven niet in de ruwe, ontstuimige atmosfeer van de beginselstrijd in de Ned. Herv. Kerk, want uw zieleleven zou verkwijnen onder zijn verdorrende, dodende adem.

Zo verdedigen velen nu nog hun neutraliteitsbeginsel op kerkelijk terrein. Is het g'een bedroevend feit, dat duizenden Hervormde kiezers, die van onverdachte Gereformeerde beginselen zijn, het werk v?.n de Geref. Bond in de Ned. Herv. Kerk niet steunen, kerkelijke bladen zoals de Waarheidsvriend niet lezen?

Wiens goest bezielt de geest der beginselschuwen ?

Niet de geest van Mozes, die een geheel samenstel van wetten en instellingen schreef en een volk van slaven en knechten door zijn machtige persoonlijkheid tot een staat vornade, bloeiend en machtig tegenover elke nabuur.

Niet de geest van David, die o.a. in de 101ste Psalm, een lied dichtte, dat als modelprogram van de Christelijke Staatkunde zou kunnen dienen.

Niet de geest van de Profeten in Israël, die een Messias figuur tekenden, waarin de koningsmacht elke andere gestalte overschaduwt.

Niet de geest van Johannes de Dooper, die krijgslieden evengoed als tollenaren aanzegt wat ze te doen hadden en zich niet ontzag een gevreesde tyran zijn gestreng „gij moogt niet" te doen horen.

Niet do geest van Paulus, die in twee woorden de dubbele grondregel schreef, waaraan de verhouding van vorst en onderdaan te allen tijde moet worden getoetst: ,,De machten, die er zijn, zijn van God," en „Alle ziele zij de machten over haar gesteld onderdanig."

Niet de geest van Luther, wiens machtig en welsprekend woord zo dikwerf manend en bestraffend uitging tot de vorsten van zijn tijd en wiens laatste gang een tocht was om politieke geschillen te helpen vereffenen.

Niet de geest van Calvijn, uit wiens reuzengeest een ganse staat het aanzijn kreeg en wiens invloed in landen buiten dat zijner geboorte zo sterk was, 'dat het spoor er van nog niet is uitgewischt.

Niet de geest onzer vaderen, die hun hartebloed gaven om een staat te stichten en wier beginsel het was te reformeren, niet slechts het hart, maar van dat hart uit ook huisgezin en maatschappij, kerk en staat beide.

Openb. 3 : 15 is ook op de neutralen in de kerk van toepassing: „Ik weet uwe werken, dat gij noch koud zijt, noch heet; och of gij koud waart, of heet! Zo dan, omdat gij lauw zijt, en noch koud noch heet, ik zal u uit mijn mond spuwen." Gods Woord veroordeelt de richtingsloosheid op elk terrein des levens, dus ook op kerkelijk terrein. Er moet een krachtig offensief tegen

Er moet een krachtig offensief tegen de Generale Synode in de Ned. Herv. Kerk worden ondernomen, waaruit op afdoende wijze blijkt, dat wij niet geneigd zijn bepaalde bolwerken van onze Gereformeerde belijdenis prijs te geven, maar dat wij rotsvast zullen blijven staan te midden van da mokerslagen Vein de crltiek van andersdenkenden en ons hoogste kerkelijk College.

Prof. Dr. G. C. Berkhouwer drukt het in een van zijn artikelen, dat helemaal niet handelt over „De Vrouw in het Ambt", zo uit: ,,AIs het geloof een levende werkelijkheid is, wanneer men er door overrompeld is, overmocht, zoals Jeremia zegt (Jeremia 20 : 7), dan is er ook het verweer. Men komt er voor op en men komt er voor uit. Men durft de strijd aan en de gloed van de overtuiging straalt dan ook door het verweer heen." Dat is aldoor de houding geweest van de profeten en de apostelen, van de kerkvaders en de hei'vormers. Uit alles wat zij gezegd en geschreven hebben spreekt niet alleen een defensieve houding, maar veeleer getuigen hun handelingen van een sterk offensief, dat positief gericht is tegen alles dat niet conform de belijdenis der Heilige Schrift. AI zijn wij geen profeten en aposte

AI zijn wij geen profeten en apostelen, kerkvaders en kerkhervormers, toch rust op ons allen de dure roeping mede te waken voor de handhaving van de zuivere belijdenis, zoals deze uit de Heilige Schrift tot ons komt.

Volgende keer zullen wij zien wat de Bijbel zegt over: „De vrouw in het kerkelijk ambt." B.

B.

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen