Het kolonialisme van de communisten

Sedert de tweede wereldoorlog vaart er een enorme anti-kolonialistische g-eest door de wereld. En vanzelfsprekend zijn daar de oude koloniale mogendheden het slachtoffer van. Deze activiteiten gaan uit van de z.g. intelligentsia in de gekoloniseerde gebieden, maar zij worden in hoge mate gestimuleerd door het internationale communisme, dat geleid wordt vanuit Moskou en Peking. De laatste tijd gaan echter meer en meer de ogen ervoor open, dat de Sovjet-Unie en Chma wel de allerlaatsten zijn, die het recht hebben aan de Westerse mogendheden verwijten te maken over hun kolonialisme, daai- zij zelf een moderne vorm daarvan geschapen hebben, die alles, wat vroeger op koloniaal gebied vertoond is, verre overtreft.

Het :s dene kant van de zaak, die we m deze artikelen eens onder de ogen willen zien. We willen daartoe eerst stilstaan bij liet oude en vervolgens bij het neo- of nieuw-kolonialisme.

Men weet, wat een kolonie is. Het woord IS afkomstig van het L,atijnse colonus d.i. landman, volksplanter. Het daarvan gemasikte, eveneens Latijnse woord colonia betekent ,,landgoed" en werd later voor een volksplanting gebruikt. Men denke aan Colonia Agrippina, de oude naam voor de stad Keulen. Personen, die vrijwiUig — en soms ook onvrijwillig — hun vaderland hebben verlaten om in vreemde werelddelen temidden van minder ontwikkelde volken met of zonder geweld daar een nederzetting te stichten en successievelijk gehele landstreken met behulp van de vaderlandse miUtaire macht in bezit te nemen, noemen we kolonisten, terwijl dergelijke gebieden koloniën werden genoemd. Onder koloniseren verstaan we dus de activiteit van een volk, dat een deel zijner bewoners uitzendt om elders nieuwe cultuurgrond en nieuwe bestaansmogelijkheden te zoeken. De inboorlingen werden dan onder het gezag van het moederland geplaatst, waarbij de inheemse bevolking direct of indirect ten bate van het moederland werd geëxploiteerd. Zij werd dus in een ondergeschikte economische en politieke positie gebracht ten opzichte van de koloniserende mogendheid. De geschiedenis van het kolonialisme bestaat dus uit drie delen: de inbezitneming der vreemde gebieden, het beheer daarvan in de loop der eeuwen en tenslotte de vrijwording van het moederland.

De kolonisatie begon reeds in de Oudheid. De Phoeniciërs hebben menige kolome gesticht, waarvan Carthago wel de voornaamste was. De Grieken hebben dit eveneens gedaan in Klem-Azië en Zuid-Italië en de Romeinen gingen ermee door. Deze veroverden alle landen rond de Middellandse Zee en lijfden hun koloniën in bij het Romeinse imperium.

Omstreeks 1500 begon een nieuwe periode in de kolonisatie als gevolg van de grote ontdekkingsreizen van de Portugezen en Spanjaarden. De eersten vonden de zeeweg naar Indië en in de 16e eeuw waren zij meester van de kusten van Brazilië, West- en Zuid-Afrika, delen van Arable, Voor-Indië, Malakka en Oost-Indië. Portugal bezat dus een groot koloniaal rijk. In 1822 werd echter Brazilië zelfstandig en reeds veel vroeger werd een aanzienlijk deel der Portugese bezittingen door Nederlanders en Engelsen veroverd, zodat het nu nog alleen over heeft Angola en Port Oost- Afrika, Goa (Voor-Indië), Macaxo (China) en de helft van Timor (Indonesië). De Spanjaarden veroverden Mexico en Peru, de Philippijnen en eilanden in West-Indië, o.a. Cuba. In het begin van de 19e eeuw maakten echter de Amerikaanse koloniën zich vrij en in 1898 moest Spanje Cuba, Portorico en de Phihppijnen aan de Verenigde Staten afstaan, terwijl het enkele eilandgroepen in de Grote Oceaan, de Marianen en de Carolinen, aan Duitsland verkocht. Daar tegenover wist het in het begin van de 20e eeuw een deel van Marokko (N.­ Afrika) te bemachtigen. Van het vroeger zo machtige Spaanse koloniale rijk IS dus vrijwel niets meer over.

Engeland is wel de grootste koloniserende mogendheid geweest. We kunnen er niet aan denken, in dit artikel een opsomming te geven van al de veroverde gebieden. De voornaamste zijn: Australië, Nieuw-Zeeland, Canada, Nieuw-Engeland (het voormahge Nieuw Nederland), Zuid-Afrika, Voor-Indië, Ceylon, Birma, Malakka, Brits-Bomeo, Rhodesia, Soelan, Nigeria, Goudkust, Biits-Guyana, benevens een groot aantal uiteenliggende eilanden zoals Smt- Helena, Malta, Cyprus, Hongkong en verder met te vergeten Aden en Gibral tar.

Nederland heeft vanaf 1600 eveneens een aanzienlijk koloniaal rijk opgebouwd: Nieuw-Nederland (in 1665 vereren aan Engeland) .Brazilië (idem aan Portugal), Suriname, de Kaapkolonie (verloren aan Eng.), Ceylon (idem), de tioudkust (verkocht aan Eng.), Formosa (verloren aan China) en last but not least Ned.-Oost-Indië, het tegenwoordige Indonesië, dat wij in 1949 door de souvereiniteitsoverdracht kwijtraakten. Het enige gebied, dat nog als kolonie kan worden beschouwd, is Ned. Nieuw- Guinea.

Ook Frankrijk heeft zijn deel genonien van de overzeese gebieden: Canada (verloren aan Eng.), delen van Voorüidië (idem). In de 19e eeuw verwierf net Algerië, Tunis, Marokko, West-Soedaa, Madagascar en Indo-China.

Denemarken heeft bezeten IJsland en bezit nog de Faroër en Groenland. Het eerste is onafhankelijk geworden. Rusland heeft het gehele Noorden van Azië (Siberië), benevens Mongolië veroverd en verkocht in 1867 Alaska aan de V.S., waarvan het nu wel spijt zal hebben.

Italië had Somahland, Erythrea, Tripolis en heeft ook nog enige jaren Abessynië in bezit gehad. Nu heeft het aUeen nog Somaliland in beheer van de Veren. Naties.

Duitsland heeft gehad: Z.-W. en Oost- Afrika, Kameroen, N.O. Nieuw-Guinea en een aantal eilanden in de Grote Oceaan. Na de eerste Wereldoorlog moest het al zijn koloniën afstaan.

De Verenigde Staten verwierven in 1897 de Hawaiï-eilanden, in 1898 de Philippijnen en Goeam en maakten Cuba (in naam) onafhankelijk. Ook bezitten zij enige eilandengroepen in de Stille Oceaan en een strook land aan weerszijden van het Panajnakanaal.

Als Japanse koloniën golden voorheen Formosa, Zuid-Sachalin, de Marshalleilanden en de Marianen (mandaatgebieden)!, benevens Mantsjoerije en Korea. De jongste koloniale mogendheid is

De jongste koloniale mogendheid is België, dat in 1908 de Kongo verwierf. Uit deze ietwat dorre opsonuning

Uit deze ietwat dorre opsonuning blijkt, dat de West-Europese moigendheden, die voorheen een rijk koloniaal bezit hebben, bij vergelijking met wat er nu nog van over is, wel zeer veel aan poUtieke macht, economische invloed, financiële baten en aan prestige hebben ingeboet. Dit is het gevolg van de anti-koloniale wind, die over de wereld waait. De koloniale verhouding is uiteraard gebaseerd op ongelijkheid. Wanneer deze bovendien nog leidt tot eenzijdige exploitatie, dan komt het tot wrok en opstand bij de overheersten. Maar ook als de kolonie goed bestuurd en tot welvaart en ontwikkeUng gebracht wordt, zal er van binnen uit gestreefd worden naar vrijheid en zelfstandigheid. Het is met name dat kleine deel der bevolking, dat krachtens studie tot de intelligentie gerekend kan worden, dat de leiding daarvan neemt. Een koloniale mogendheid is zedelijk verpUcht de inlandse bevolking op hoger geestelijk niveau te brengen, maar dat brengt met zich, dat de leiders ervan zich later tegen haar keren, waarvan Indonesië en India wel de sprekende voorbeelden zijn. Koloniën, zo zei dan ook eenmaal de 18e eeuwse staatsman Turgot, zijn als vruchten, die als ze rijp zijn, afvallen.

De beëindiging van de koloniale status geschiedt op verschillende wijze: door geweld i(de Veren. Staten b.v. door hun vrijheidsoorlog), als gevolg van een oorlog (Indonesië), op vreedzame wijze door het verlenen van algehele vrijheid of van de dominion-status (Canada, India, Australië, Zuid-Afrika) enz. Voorzover er nog koloniën zijn, is het de vraag, hoe lang het de betreffende mogendheden nog zal gelukken, deze te behouden. Frankrijk heeft grote moeite met Indo-China en de Noord-Afrikaanse gebieden, Engeland met Birma, Malakka en Cyprus. De landen met koloniën, die nog een zeer laag ontwikkelde bevolking hebben, zullen het het langst volhouden. De communistische landen helpen intussen dapper mee het anti-kolonisatisch vuurtje te stoken ten einde de Westerse landen politiek en economisch te verzwakken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen