Het grootste goed � voor wie?

O, hoe groot is Uw goed! zo zingt David.

David. Maar voor wie is dat goed nu bestemd ?

Voor wie heeft God het weggelegd? Op die vraag geeft de teltst zelf het antwoord als het heet; ,,voor degenen die U vrezen, voor degenen die op U betrouwen."

De dichter maakt hier een beperking. Hij trekt een scheidingslijn, die we overal in de Heilige Schrift zien getrokken. Het goed, Gods goed, datgene, wat waarlijk de naam van goed verdient, wordt niet eens ieders deel, is niet weggelegd voor alle menisen hoofd voor hoofd. Neen, het grote goed Zijner zaligheid is alleen yoor degenen, die Hem vrezen. Zij staan in Gods Testament, hurme namen zijn geschreven in het boek des levens. Niet omdat zij de Heere vrezen en op Hem betrouwen, maar omdat in dat vrezen en betrouwen blijkt Gods eeuwige liefde, die hen verkoren heeft en hunne liefde, die door liefde gewekt en gewerkt is. Zijne

Die de Heere niet vrezen, kennen geen begeerte naar dat goed, dat nimmermeer vergaat. Zij bekommeren er zich niet om. Zij hebben geen oog en geen hart voor dat goed. Dat hebben alleen zij, die de Heere vrezen en op Hem betrouwen.

Zijn dat nu alle godsdienstige mensen? Zijn dat nu alle kerkse mensen misschien? Die zijn gedoopt en belijdenis hebben gedaan? Het is er verre vandaan! Daar is heel wat godsdienst zonder God. Daar kan zijn een uitwendige godsdienstigheid. terwijl de ware vreze Gods ten enenmale, ontbreekt. Het is niet alles goud wat daar blinkt. Naamchristenen en Zondagchristenen zijn ook in onze dagen niet zeldzaam. Ook het geslacht der Parizeen is niet uitgestorven. De schijnchristen in zijn wijdvertakte familie treft gij overal aan. Er zijn heel wat sierbomen op de wereldakker met vele bladeren van deugden en plichten, maar vruchten vindt ge er niet. Weet, bij uitwendige schone vormen, kan het waarachtige leven wel eens worden gemist. Daar is ook nu nog een geslacht, dat rein is in zijn ogen, maar van zijn drek niet is gewassen. Daarom past zelfonderzoek ons wel

Daarom past zelfonderzoek ons wel in de eerste plaats. Vele schuwen dat, maar David en alle oprechte gelovigen hebben het lief en bidden: „Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart, beproef mfl en ken mijne gedachten. En zie of bij mij een schadelijke weg zij, en leidt mij op de eeuwige weg."

Zie, de vreze Gods openbaart zich bij al de Zijnen daarin, dat zij diep berouw hebben over het feit, dat zij God door hun zonde vertoornd hebben; zij leren die zonde haten en vlieden, maar zij ontvangen ook een hartelijke vreugde in God door Christus, en lust en liefde om naar de wil van God in alle goede werken te leven. Zij zoeken God bij dagen en bij nachten, want die God kunnen zij niet missen, buiten God kunnen zij het niet langer stellen, want Hij is hun nu alles geworden. Ja, zij krijgen God lief, omdat Deze hen eerst heeft liefgehad. Zij worden pasklaar gemaakt voor de Heere Jeus, want Hij is de weg om met God verzoend te worden. Zo krijgen zij ook een innige betrekking op de Heere Jezus. Gij, Gij zijt het, Gij voert alleen tot de gemeenschap met God. Gij zijt de enige Borg en de volkomen Zaligmaker. Hem leren zij kiezen, door de werking des Heiligen Geestes, voor tijd en eeuwigheid en zo leren zij de Heere oprecht vrezen. Die vreze Gods is dus geen slaafse

Die vreze Gods is dus geen slaafse vrees, als van een slaaf, die vreest voor zijn meester; maar een hinderlijke vrees, uit liefde tot de Heere en de drang naar Zijn gemeenschap. Bij die ware vreze Gods en die hartelijke lust om Hem te bezitten en te dienen, gaat het meer om de God des hemels, dan om de hemel zeif. God Zelf toch is het aller grootste goed!

Die vreze Gods is rein. Zij opent een fontein Van heil, dat nooit vergaat Z' is 't mensdom meerder waard. Dan 't fijnste goud op aard.

Zij, die de Heere zó vrezen, betrouwen ook op Hem. Zij verlaten zich geheel op Hem. Zij hebben in Hem hun toevlucht en sterkte in nood en dood. Zij betrouwen op Hem, zoals Hij zich in Zijn Woord geopenbaard heeft en in Zijn beloften bekend maakt.

Zij betrouwen niet op hun hart, hun verstand of hun goed, maar hebben door Gods Geest op Zijn Woord leren hopen, want „welgelukzaüg is de mens, die op Hem vertrouwt."

O, er is weer steun in de geringste belofte Gtods, dan in de grootste daad des mensen, en 't is him een groot voorrecht dat God Zelf hun steun en toeverlaat wezen wil in tijd en eeuwigheid.

Heerlijk dus die vreze en dat betrouwen!

wen! Ze zijn de sleutels, waarmede een arm en ellendig bedelaarsvolk de toegang verkrijgt tot de paleizen des Konings, tot de schatkameren van het borgtochtelijke werk van de Heere Jezus, tot de schatkameren van het eeuwig minnende Vaderharte Gods. O, hoe groot is dat goed!

Zeker, Gods kinderen ervaren wel, dat zij hoe langer hoe meer ellendige mensen zijn, die het altijd weer opnieuw verderven en dat hun vertrouwen niet altijd even sterk is; maar ook ervaren zij hoe langer hoe meer de heerlijke rijkdom van dat grote goed ,dat hun in Christus een gerechtigheid ontsluit, groter dan al hun zonden.

En vallen zij zich zelf steeds meer tegen als zij zien hun gedurig afzwerven, hun ongeloof, hun ontrouw, — zij ervaren ook dat de Heere zo getrouw is als sterk en dat Hij nooit laat varen de werken Zijner handen.

Welgelukzaüg dan het volk, dat de Heere vreest en vast op Hem betrouwt!

Katwijk aan Zee. ds. N. DE JONG

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen