het huisje aan de haven

(20). Maar dat leventje is nu voorbij. Tweemaal in een week naar Zuidburg, vader zal dat toch wel uit zijn hoofd zetten! De ouwe zet dat idee niet uit zijn hoofd. Hij zet het juist dóór. En dus is Kees genoodzaakt om hard te sjouwen. De ouwe Freek zit hem achter de vodden, zoals hij zichzelf ook niet spaart. Dinsdagmorgen vroeg is de „Eben-Haëzer" uit Zeestad vertrokken de dag daarop, in de avond keert die terug, om vervolgens de volgende dag weer naar Zuidburg te varen en vandaar naar Oostland. Zaterdag in de middag keren ze voor de tweede maal terug. En dan staan daar de wagens, die de goederen komen halen.

„Ze motten het zelf maar opknappen", zegt Kees nors. „Ik heb er deze week mijn bekomst van." En hij wil 2ich gaan opknappen. Maar wat gebeurt er nu? Alex van Straten is vrij. Die loopt als de motor gearriveerd is even aan boord, praat met Olieheerd, verdwijnt, om al spoedig terug te komen in een overall. Hij zal eens even een handje meehelpen, opdat de klanten zo gauw mogelijk hun goede-ren hebben. En dan durft Kees niet weglopen. Daar heb je het nu al: hij is nog niet eens getrouwd met Marie en neemt alles aan, alsof hij de opvolger van de ouwe is. Natuurlijk alleen, om een wit voetje te krijgen, die eigenwijze kerel!

Intussen is Freek Olieheerd danig in zijn schik met deze hulp. Eer de avond geheel gevallen is, is de boot goeddeels leeg, om Maandag weer geladen te worden. Als het weer nu niet omslaat, zodat koning Winter terugkomt, dan kan de vaart weer geregeld lopen en is er een lastige, moeilijke periode voorbij.

Het weer slaat niet om. Er komt zelfs een zacht, vroeg voorjaar. Dat is zeer naar de zin van Krina, de vrouw van Jan. Nu kan zij haar eersteling een flinke jongen, die natuurlijk, naar Grootvader. Freek heet, buiten zetten. De jongen is gedoopt, toen het zo vorstig was. De ouwe beurtschipper is wat gelï met die jongen. Wil je wet geloven, dat-ie al tweemaal naar „Weelzicht" is geweest in die tijd? Dat is heel wat voor iemand, die niet fietsen kan. Je moet met de tram naar Zandvliet en dan nog een behoorlijk eind lopen. Maar Freek en zijn vrouw hebben het toch dapper gedaan. Telkens op een Maandag, de enige dag dat de schipper, zich zoiets veroorloven kan.

Hij zegt: „Kleine jongen, jij krijgt van Grootvader de „Eben-Haëzer". Jij wordt de opvolger."

Natuurlijk protesteert Krina. De kleine Freek moet vanzelf boer worden, stel je voor: schipper! En Jan lacht er wat om. Laat vader toch betijen! Maar moeder Olieheerd voelt in die schertsenderwijs gesprolsen woorden heel iets anders. Het is het heimwee naar een goede opvolger, als haar Freek eenmaal het tijdelijke met het eeuwige verwisseld heeft. Zij voelt er in de om Kees Hoe zo'n jongen een ouderhart toch wonden kan! En erger nog: die jongen snelt zijn eeuwigen ondergang tegemoet, door te leven, zoals hij leeft.

„We praten er nog wel eens nader over", grapt Freek dan terug. Ik kan nog lang mee, als het God belieft. En dan is de jongen groot en moet zelf beslissen, ho eens even".

Dat geeft vrolijklteid. En dan gaan die twee oudjes - och, kom, ze zijn nog lang niet oud! - terug naar huis. En de schipper zegt toch: „We worden oud moeder .Al een kleinzoon. En over enige tijd, als Lex en Marie getrouwd zijn "

Ja, ja, die twee praten oolc al over trouwen. Och, waarom zouden ze niet? Ze hebben de leeftijd. En Lex heeft een goede positie, al hebben ze geen overdaad. Maar dat moeten jonge mensen helemaal niet hebben. Die kunnen veel beter l!:alm beginnen. Laat er maar een geheim verklapt: Lex en Marie kij- Iccn al uit naar een geschikte woning. als het kan aan de haven of anders vlak er bij. Ze zijn nog niet geslaagd, doch dat komt wel. Je kunt soms zo in een tegen een

Je kunt soms zo in een tegen een huis aanlopen. Er vertrekken zoveel mensen uit Zeestad, veel jonge, maar ook ouderen. Zeestad biedt voor weinigen toekomst. Het stadje, dat in vroeger jaren zoveel vertier bood, gaat geleidelijk achteruit. Het is niet anders. Nu, dan kun je hebben, dat er plotseling een huis opdoemt.

Daar heb je het al! Op een avond komt Bramberg aanlopen. Praatjes heeft hij genoeg. Maar daar komt hij niet voor. Zo een moet je in de gaten houden,.,. Eindelijk loost hij dan zijn boodschap. Dat gebeurt, als Lex gearriveerd is. Want die moet er bij zijn, „Van Jane hoor ik, dat jullie trouwplannen hebben? Groot gelijk. Al is het sneu voor moeder Olieheerd, Maar ja, kleine kinderen bezorgen je last, grote niet minder".

„Kun je weten, man", lacht Van Straten.

„O, je behoeft volstrekt niet kinderen te hebben, omdat te kunnen opmerken, zou ik zeggen. Maar wat ik nu eigenlijk kom doen? Weten jullie, dat Douwma Zeestad verlaat?"

Neen, wisten ze nog niet. Dat kan ook uitkomen, want Bramberg weet 't nauwelijks een paar uur. Douwma is bij hem geweest, omdat hij in een huis van Bramberg woont, aan de havn, een huis of twintig van Olieheerd rf. En nu is hij wezen praten over de huur. Hij zit er nog twee jaar aan vast. Ma-ir ja, daar komt bericht van de insjaecteur - Douwma is commies bij de '.belastingen, moet men weten - dat hij ivordt overgeplaatst. Heeft hij nooit kunnen denken, gezien ook /„ijn leeftijd. Maar het is niet anders. Had hij nu in het huurcontract een ambtenaars clausule geliad, wel, dan had hij eenvoudig do huur mei ingang van een bepaalde datum beëindigd. Maar die clausule is er niet. Dus moet hij mei Bramberg tot een accoord komen.

En hier heb je nu Bramberg, Johr.nncs Bramberg, precies, zoals-ie is. Maakt hij er cliinanes over? Welnoen. „Zo, man, ga je ons verlaten? .Jammer. Je bent hier goed op je plaats zou ik zo zeggen. Maar niks aan te doen. Dat huis? Wel, dat verlaat je, zonder moer. Dat contract maken we ongeldig, hè? Force majeur, noemen de knappe lui dat, geloof ik. Die woning raak ik v/cl weer kwijt, is het niet over een maanr\ dan over drie," Ziezo, zand er over. Een anibtenaarsclausule heeft Bramberg niet nodig, Douwma heeft altiid punctueel betaald. Het huis is best bewoond. Zo goed als niets zal er aan moeten gebeuren. De man wordt overgeplaatst. Kan hij ook niet helpen. D?t is dus afgelopen.

„Ja, Douwma wordt overgeplaatst. Met ingani van 1 Jvr.' Dus dr.t i.v'.j komt vrij. Me dunkt, dat is net v/al voor jullie tweetjes. Ga het eens bekiiken 011 zeg jullie mening. Niet naar de zin? Best, hoor. Er komt wel een andere huurder opdagen. Of - willen lullie niet huren? Kopen?"

„Vooiïopig denken we niet aan een hui') kopen", zegt Lex van Straten, ,Jk verkeer in hetzelfde geval, als Douwma; kon ook overgeplaatst worden, E > dan zit je met een huis. In elk gevrl eerst eens aanzien",

,Zij zuU-sn hot huis eens gaan bekii- Icen, Marie heeft er wel enige voorstelling van, maar niet nauwkeurig. Hoe veel is de huurprijs?

„Voor jullie vier gulden per week Dat is waarlijk niet te duur, zou ik ze?,- gon. Het zal wel niet nodig zijn, ma r mochten jullie er iets aan veranderd ut vorbeterd willen hebbon, nu, daarovei valt altijd te praten".

En dr.n verdwijnt Bramberg. Ze moeten het maar uitzoeken, die twee. ,.Di" iwee" spreken er veel over, die avomï Marie ziet zich al getrouwd en in het huis van Douwma. Het heeft alle mogelijke voordelen: aan do haven, ws:n Ma'-ie gi-aag v.oont; bovendien vlak bil Lex's werk; dichtbij moeder ook; cca gerioCelijk iiuis voorzover zij weet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen