Uit Het Kijkvenster

Bij een zo aangenaam royaal gebouw als onze krant thans mag bezitten behoort zeker een hoekje op de grote zolder waar een kijkvenstertje is. Doorgaans is het ook de functie van een venster dat ge er door kijken kunt, in een enltel geval dient het alleen om licht door te laten. Wat er van zij, de hoofdredactie noemt het een kijkvenstertje. In een hoekje van de zolder sta ik niemand in de weg, er is nu plaats genoeg. Behalve prettige zalen voor de drukkers, is er in het gebouw ook ruimte voor het kantoor en er zijn kamers voor de redactie! Daar kom ik liever niet, want als ik daar geroepen zou worden, vrees ik dat er aanmerkingen zijn op mijn gesclirijf, ili zit namelijk helemaal niet in het vak. Genoeg daarvan. Ik tuur ver weg, 't

Genoeg daarvan. Ik tuur ver weg, 't Haringvliet over. Hoe zal 't met de vaste oeververbinding gaan? Wanneer die doorgaat zal Flakkee nog meer de aandacht trekken. Reeds nu vestigen zich nieuwe industrieën alhier. Dan zullen Middelharnis en Sommelsdijk tot een stad worden, ook neemt dan het inwonerental snel toe, dat zult U zien. Rustiger zal het op 't eiland wel niet worden, werlv brengt drukte mede. De mensen krioelen door elkander. Maar de arbeid is de mens opgelegd en ze is een zegen. Ze moet ook getrouw volbracht worden, een ieder moet het beste geven dat hij lieeft. Gelulikige mensen die met vreugde werken. Men zegt dat het daaraan tegenwoordig nog al eens hapert.

Wat hebben de oudere m_ensen niet hard gewerkt! En voor een sober loon. De zorgen waren groot. Thans is er zo veel veranderd, het loon hoger en nog sociale voordelen daarbij. Dat er nu ook maar gespaard worde, door de jongelui vooral; het geld heeft maar een klein plaatsje nodig en ge kunt er later zo om verlegen zijn. En maar ijverig U op het vak uwer keuze toeleggen, want met een praatje en een beetje verbeelding gaat het heus niet meer, de techniek is veel te veel gespecialiseerd en verfijnd, ja er is geen tak van productie meer in boerenbedrijf, veehouderij of lïwekerij of er is voorbereiding toe nodig.

De jonge mensen hebben na hun werk een rustige sfeer nodig. De ontspanning moet geen insp'anning worden. In het huisgezin dienen de nieuwe krachten te worden opgedaan, het moet er gezellig en rustig zijn. Er kan weldadige rust uitgaan van een paar uren stilte in de avond in huis. Dat bereidt een goede nachtrust voor. Het leven stelt op de dag hogere eisen dan vroeger. Het arbeidstempo is verhoogd en er is meer geraas dan toen wij jong v/aren. Dat werkt op liet zenuwgestel in. Auto, motor, telefoon, radio, het zijn alle belagers van onze krachten, die in de rusturen weer hersteld moeten worden.

Ofschoon in de stad wonende, waren wij zeer gesteld op het boerenleven (des zomers). Wij, kinderen, liwamen wel eens in Walcheren bij de boeren. En hun jongens wel eens bij ons in de stad. Ons verblijf ginds was langer dan dat van hen bij ons. Wij lieten hun enige bezienswaardigheden in de stad zien. De Walcherse vriendjes vormden door hun klederdracht zelf weer een bezienswaardigheid voor al wie ons tegenkwam. Op een dier wandelingen klonk plotseling de vraag: waar sjouwt je vader nou? Ontsteltenis bij ons: mijn vader sjouwt niet, die is op 'n kanttoor! En zo gaf hun zeeuwse spreekwijze wel eens meer aanleiding tot pret. Vader liad zelden tijd zich met hen te

bemoeien, want zijn werktijd was van 9 uur tot 9 uur, in onze nieuwe aanduiding dus van 9 tot 21 uur. Het geld groeide hem niet op de rug. Hij had een wei'kzame aard en was ons daarin een voorbeeld. Eenmaal per jaar had vader een dag vacantie, dan waren wij, kinderen, uitgelaten, dan ging hij met ons uit. Zijn veelvuldige bezigheid gaf hem naar wij thans menen, aanspraak op meer rusttijd. Misschien staat daar tegenover dat het leven toen minder gejaagd was. Auto's kwamen pas op, de tram gebruikt nog paarden, het aantal inwoners was kleiner en men was zelf ook iets kalmer dan nu. Ook was men minder in beslag genomen door het nieuws. Wel las men de krant, — ofschoon niet alle gezinnen die had

ofschoon niet alle gezinnen die hadden — maar er was geen radiotiestel, dat U al het wereldnieuws drie maal per dag voorschotelde. Oorlogen kenden wij alleen uit de belevenissen van grootouders, en die vielen nog net na Napoleon. In onze tijd is het of heel de wereld beroerd is en ze kan maar niet tot rust komen.

Er was nog veel handwerk in ere, ook kende het kantoor wel de telefoon, maar nog geen machines. Na een bedrijvige week was de Zondag een verliwikking. Dan was er tijd voor kerk gaan. En thuis kwam er „volkje", zo dat heette. De kinderen zaten er daar bij, we hielden ons stil. Hadden wij al niet veel in te brengen, op Zondag zéker niet.

Maar, laten wij daar D.V. later nog eens op terugkomen. Waarnemer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen