De Nationale Reclasseringsdag

Ter gelegenheid van de Nationale Reclasseringsdag zal wederom een beroep worden gedaan op het Nederlandse volk om door een geldelijke bijdrage het reclasseringswerk te steunen. Naar Nederlandse traditie is de bemoeienis met de misdadige mens niet uitsluitend staatstaak, maar mede het terrein van talrijke particuliere instellingen: verenigingen zowel als inrichtingen.

Een groot leger van vrijwilligers — gevangenisbezoekers en toezichthouders — tracht de gevallen evenmens hulp en steun te bieden. Men kan daar enigszins sceptisch tegenoverstaan. Een houding van hardheid kan soms reëler schijnen. In die geest leest men met voldoening een fel requisitoir van een officier van justitie en ziet men met geruststelling de misdadiger voor jaren in de gevangenis verdwijnen. Maar door het beeld van de misdadiger te generaliseren doet men de werkelijkheid onrecht aan. De categorie onverbetelijken en beroepsmisdadigers vormt slechts een klein percentage van de duizenden die de gevangenissen bevolken. De meerderheid van hen wekt bij nadere kennismaking meer medelijden dan verontwaardiging op. Het zijn dikwijls de minstbedeelden onder ons. Zij zijn veelal gebrekkig toegerust voor de strijd om het bestaan, óf door een lage intt'lligentie óf door een gevoelsarmoede, waardoor zij het vermogen missen in volwaardige menselijke relatie met hun omgeving te staan. Door hun aanleg reeds gehandicapt, groeiden zij meestal op in milieus, waar aan hun meest essentiële liefdesbehoeften niet werd voldaan of Afraar elke normerende opvoeding ontbrak.

Wie zal hun subjectieve schuld voor de misstappen, die zij beginnen, durven uitmeten? De marge, aan hun vrije wil gelaten, was soms uiterst smal. Men moet dan ook het geheel van de criminaliteit zien als een pathalogisch verschijnsel — infecties op het lichaam der maatschappij — waaraan talrijke generaties het hunne bijdroegen. Maar deze erkenning sluit in, dat men aan de criminele mens niet louter afkeurend of hem negerend kan voorbijgaan, zoals de Leviet de gewonde en beroofde Jood op de weg naar Jericho.

Zelfs in de psyhopaath zal men'dan de medemens moeten herkennen, die door het feit van zijn mens-zijn ons uitdaagt zijn wederaanpassine te benroeven, hoe hopeloos de poging daartoe ook moee schijnen.

Dit reclasseringswerk kan van onschatbare betekenis zijn voor de geestelijke gewondheid van ons volk. Niet iedereen is daartoe geroepen, maar wel wordt op allen een beroep gedaan dit werk te steunen. Het reclasseringswerk is nog lang niet volmaakt en was dikwijls terecht aan kritiek onderhevig, maar het vertoont de laatste jaren door bPTïinning op zijn methoden en door scholing van zijn medewerkers een sieeds verdergaande intensivering waardoor süu veel kritiek de grond zal kunn<.n worden ontnomen.

J. A.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen