De verjaardag van Prinses Margriet Francisca

Bij de bevrijding van Nederland in mei 1945 hadden wij het voorrecht met verschillende Canadezen in contact te komen. Wanneer Canadezen in Nederland komen of Nederlanders Canada bezoeken, komen de gesprekken haast altijd op het verblijf aldaar van de toenmalige Prinses Juliana met haar kinderen gedurende de oorlogsjaren. Dat ligt de Canadezen nu nog vers in de herinnering en in Ottawa wijst de gids, die de bezoekers op een tocht rondleidt, met trots op het huis, dat de Prinses in het Rockwillepark bewoonde. Dan worden de verhalen opgehaald, hoe eenvoudig zij daar met de Prinsesjes leefde, hoe zij er deelnam aan het werk van het Rode Kruis, haar bezigheden heel ernstig opvatte en een dag „vrijaf" vroeg, toen Koningin Wilhelmina haar dochter en kleindochter een bezoek bracht. Wat alleen ingewijden weten is, dat onze koningin nog steeds de vriendschapsbanden, in Canada gesloten, warm houdt. Ondanks haar drukke bezigheden weet zij de tijd te vinden om met Canadese personen van allerlei rang en stand een briefwisseling te onderhouden, die de ontvangers van haar brieven op hoge prijs stellen.

De geboorte van Prinses Margriet veroverde haar voor goed een plaats in de harten van de Canadese bevolking. Zij weigerde met beslistheid elke voorkeurbehandeling. Zij ging naar het Burgerziekenhuis te Ottawa en kreeg er haar baby als elke toekomstige moeder uit burgerlijke kringen.

De Canadese regering zat echter met de moeilijkheid met betrekking tot de nationaliteit van het kind van Prins Bernhard en Prinses Juliana.

Bij de nationaliteitswetgeving kunnen twee systemen worden gevolgd: Ie het afstammingsbeginsel, het z.g, jus sanguinis. Iemand bezit een bepaalde nationaliteit volgens dit beginsel, wanneer hij afstamt van die nationaliteit bezittenden. Het wordt b.v. toegepast in Nederland, in Duitsland, België enz. 2e het territorialiteitsbeginsel, of jus soli. Volgens dit stelsel bezit iemand de nationaliteit van een bepaalde staat, wanneer hij is geboren op het grondgebied van die staat. Het jus soli vindt toepassing b.v. in Groot Britannië, de verenigde staten van Amerika en Canada. Volgens Nederlands recht echter is ieder kind, welks vader op het ogenblik der geboorte de Nederlandse Nationaliteit bezit, Nederlander door geboorte Het kind van het Prinselijk Paar, op 19 januari 1943 in Canada geboren, zou dus twee nationaliteiten gehad hebben, de Canadese en de Nederlandse: Omdat men dat van Nederlandse zijde ongewenst achtte, heeft de Canadese regering een bijzondere wetgevende maatregel genomen. Er werd bepaald, dat de plek, waarop het derde kindje van Prinses Juliana geboren zou worden, onttrokken zou worden aan de werking van de Canadese wetten. Men vond dus een uitweg door voor de kamer in het Burgerziekenhuis te Ottawa, die de Prinses er betrok, tijdelijke extraterritoriahteit af te kondigen, zodat het Prinsesje dan toch op Nederlandse bodem geboren werd.

De dag na de geboorte werd op de grote toren van het parlementsgebouw te Ottawa de Nederlandse driekleur gehesen. Een dergelijk eerbetoon was njg nooit voorgekomen. Op het Carrillon werden Hollandse liedjes gespeeld. Heel Ottawa was in opvrinding. Dat was geen beleefdheidsvertoon, spontaan leefde de gehele bevolking mee.

Op 29 juni 1943 werd prinses Margfriet Francisca gedoopt. Het gehele koninklijke gezin was. hier bij tegenwoordig. De doop geschiedde door de vlootpredikant, ds. Winfield Burggraaff.

Deze plechtigheid werd bijgewoond door vele autoriteiten, o.a. de Gouverneur Generaal van Canada en de Minister President, W. L. Mackenzie King.

De kleine Oranjetelg, die Margriet werd genoemd, herinnerde aan de dagen van weleer, aan dagen die bloeiden als de stralende witte Margriet in de Hollandse lente: frank en vrij.

Onwillekeurig gaan onze gedachten terug naar die januari dag van het jaar 1943, toen van verre de mare tot ons kwam: er is een prinses geboren, en zij zal Margriet Francisca heten. Werd deze gebeurtenis niet begroet als een voorteken van de bevrijding, die komen zou? Was het niet zó, dat ons volk, in al zijn geledingen zich gesterkt voelde in zijn verzet tegen de bezetter? Doch onze vreugde, toch al sterk getemperd door de ernst der tijden, was heimelijk, en niet dan, verstolen konden wij aan onze gevoelens lucht geven.

Onverbrekelijk is de naam van Prinses Margriet verbonden aan de donkerste periode van ons volksbestaan uit de jaren 1940—1945.

Het Prinselijk Gezin heeft met ere het leed van de oorlog gedragen. Moge ook door de moeilijke tijden, die wij thans beleven de banden tussen ons Vorstenhuis en het Nederlandse volk nog hechter worden, zoals volk en Vorstenhuis in het verleden meer dan eens eerst samen zijn gegaan door het dal des doods en weer geklommen naar de toppen der bergen.

Wij wensen niet alleen Prinses Margriet geluk met de viering van haar 15e verjaardag, maar wij betrekken in onze gelukwensen de gehele Koninklijke familie.

Uit onze harten stijgt op de bede, dat met het Vorstenhuis het Koninkrijk worde in stand gehouden te midden van de stormen in de wereld, opdat Vorstenhuis en volk met ere mogen blijven arbeiden aan de grootste taak te midden van de volken, die hen omringen.

Ooltgensplaat P. BOM

13 januari 1958. ambt. ter secretarie

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen