�Geluk"

|8)

1 De nieuwbakken voorzitter zegt, dat |r,'>estuur de grootste zaal van de |™°/al afhuren en dat de leiding van fet feest in handen zal zijn van onze |re-voorzitter..

1 — Die hebben we niet!

l~ Dan maken we er een!

etTA '^ °^®* ^^^^ ^^ te houden, zo Koea verloopt de ruzie en heibel. Al die io roensen, de vergrijsden in 't vak r„^?^"^iveerden, de beginners, de arpoedzaaiers, heel de bijeenkomst van l^^'^f^nrossers, koeienkooplui, mensen |an t spek en die van het wolvee, ze ^"opgetogen als kinderen op een f W 1 ^^ken ze ruzie?

'loD ^ ^^^' '^^^ ïnoest zo gaan, zo verpen —. want ze zijn immers een ge- •neenschap, een klit. Hard in hun arbeid, slaap krijgen ze weinig, ze kunnen tegen winst en verlies, ze weten van geven en nemen: een volk, dat naar eigen wetten leeft, dat vergaringen pleegt, waar de gewiekste journalist geen hoogte ooit van krijgt. Vrijbuiters zijn het en avonturiers en grote kinderen — ook al zitten sommige van hen 's zondags als ouderling te pronk voor in de kerk. Protesteren tegen alles wat hun vrije handel bedreigt, dat kunnen ze! De coöperatie is vervloekt en de regeringsbureaux, die zich met de markten van vee bemoeien, moeten opgedoekt worden. Geen verordeningen, geen papier, alleen vrijheid willen ze. Een een stuk brood. Geen enkele veehandelaar Is ooit rijk geworden — velen zijn arm geworden, doch de meesten bescharrelen hun dagelijks brood.

VIER EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK

De hele Russenfamilie wordt gewantrouwd door de politie, door de ambtenaren van de C.C.D., door alle ambtenaren met opsporing van delicten belast. Op een avond — het is donker en de

Op een avond — het is donker en de lamp brand — wordt er bij Tammo de Vries gebeld. Tammo zelf doet open en komt met twee heren in de kamer. Die heren stellen zich voor. Het zijn rechercheur De Witt en een mannetje van de C.C.D. En die De Witt begint heel voorzichtig te herinneren aan de goede betrekking, die Tammo de Vries bij de Gemeente bekleedt. Hij is in strikte zin genomen ambtenaar, evenals alle ambtenaren. En die moeten zich samen achter alle maatregelen die de Overheid treft, stellen; er aan meewerken, dat die stipt worden opgevolgd. . enfin, hij gaat zo een poosje door en vertelt onder strikte geheimhouding, dat hun overbuurman van clandestien slachten wordt verdacht. Zijn voorstel is, om een ambtenaar in de voorkamer van het echtpaar De Vries te installeren, die ongemerkt een oogje in 't zeil houden, wat er alzo in en uit dat pakhuis gesjouwd wordt. Er staat in de buurt een lantaarn, 't is hier in die kamer een uitgezochte gelegenheid. Overdag blijft men ook zitten, want de Russen durven hun kwade zaken ook op klaarlichte dag uit te voeren. De politie weet reeds veel, doch niet alleen. Eigenlijk nog niet voldoende om toe te slaan.

Tammo de Vries bijt niet toe en ook Truuske hapt niet.

— Wij hebben er geen zier mee op. Zo zegt Tammo het. Nietwaar, je leeft met je buren in vrede. Hoe ze aan de kost komen, daar is Tammo en is z'n vrouw niet voor verantwoordelijk. Stel, dat die Russen in de gaten krijgen, dat er bij hen een stille in de voorkamer gezeten heeft! Dan Is de ruzie geboren. Bovendien kun je beter geen ruzie met de Russen hebben — want dan worden ze lastig. Je zou geen leven meer hebben als ze er achter komen. Zo praat Tammo de Vries en zijn vrouw bevestigt zijn woorden.

Maar de rechercheur zegt, dat het moet. Er is geen ontkomen meer aan. Neen, de Russen hoeven dat niet te weten te komen. Geen mens komt er iets van te weten. En dit is het geschikte huis, er is geen ander zo geschikt. Naast hen zou het ook gaan, maar die mensen hebben kinderen en kinderen kunnen niet zwijgen.

Tammo en Truus moeten wel berusten. Zij gaan helemaal achter wonen. In hun voorkamer zit een man wat te roken en kijkt uit. Hij doet dat zo, dat geen mens erg in hem heeft of hem opmerkt. Tegen Tammo de Vries of zijn vrouw spreekt hij nergens over. Hij zit daar dagen aaneen, hij of een ander zit daar 's avonds en kijkt uit bij het licht van de straatlantaarn. Onopgemerkt komen ze — onopgemerkt gaan ze. Na een dag of tien is het afgelopen. En op zekere dag horen ze het dat het hele pakhuis en ook de woning is onderzocht. De mannen van de Walrus-familie zijn alle ingerekend. In 't pakhuis werd clandestien geslacht en vanuit huize Walrus werden verschillende mensen van vlees voorzien. Talrijke arrestaties worden verricht

Talrijke arrestaties worden verricht en talrijk zijn de processenverbaal van achtenswaardige ingezetenen.

De Walrussen komen weer los; zullen later terechtstaan.

Het eerste wat Piet Rus doet is dit, dat hij naar zijn overburen gaat als ze beiden thuis zijn. Hij gaat rustig op een stoel bij de tafel zitten en laat zich een kop koffie inschenken. Ja, hij zal de nor indraaien. Maar dan draaien er meer in. Hij vindt het veel te ongezellig om daar alleen te zitten. Nietwaar, alleen is alleen. En hij moet het toch al een heel stuk van zijn leven alleen stellen.

— Daar mag je niet over praten! zegt Truus.

— Zo — a zo! Wü zij hem een slot op de mond slaan? Dan had ze haar eigen slot maar niet moeten verbreken. Heeft hij het aan iemand verteld, dat van die portefeuille met geld? Aan niemand.

— Welke portefeuille? vraagt Tammo

— O, weet jij daar niets van.. Zo, heeft ze jou datzelfs niet verteld? Zij kan dus wel zwijgen! Maar waarom heeft ze dan niet over mijn doen en laten gezwegen?

— 'k Heb niets gezegd!

— O nee? Hoe komen ze er anders achter? Uit alles kan ik bpmaken dat jullie gekletst hebben tegen de politie.

— Dat hebben we niet! Er heeft hier een stille in huis gezeten.

— Een stille? Een stille in jouw huis? Prachtig is dat. Die halen een stille in huis om hun buren te verraden.

— Het moest! — O, moest dat. Zo, nu ik weet ge

— O, moest dat. Zo, nu ik weet genoeg — en jij Truus gaat met mij dé nor in! Daar sta ik je borg voor. En jij niet alleen. Heel die voorname kliek uit die mooie huizen gaat mee. De politie heeft materiaal, maar de Rus heeft veel meer materiaal. Hij lacht, gooit zijn stoel weg, zegt

Hij lacht, gooit zijn stoel weg, zegt geen enkel verkeerd woord, is kalm als altijd en vertrekt.

— Wat is dat met die portefeuille Truus?..

— Ik moet weg — ik ga dadelijk weg. Je kunt wel naar bed gaan.

— Ik wil eerst weten..

— Als ik terug kom, eerder niet!

Truus gooit een mantel om, grijpt achter haar fiets — en Tammo de Vries zit in raadselen alleen in zijn huis.

Hij zucht — en komt er niet uit. Wat kan dit betekenen?

Hebben die twee samen iets aan de hand gehad? Ach, het ging zo goed de laatste weken met zijn vrouw en hem. Eerst had ze altijd zoveel op hem aan te merken, was lastig en onredelijk. Als een verhoring van zijn gebeden heeft hij het gezien, dat zijn vrouw veel meer meegaande werd en goed voor hem. Wat is dit nu? Beproeft God hem opnieuw? Wat moet hij doen?

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen