Graan- en maisoogst in Amerika en Canada

Hier zijn we weer met een aflevering van belevenissen zowel in Amerika en Canada, die in deze landen heel gewoon, (naar in onze ogen merkwaardig genoemd kunnen worden. Eerst wat over de graanoogst.

De granen worden meestal geoogst met de combine. In uitvoering ging ze een beetje anders, dan de hier gebruikte. De omstandigheden brengen dat mee. Over de graanoogst in Canada weet ik te weinig, doch in Montana, Bano, Kansas — alle dus staten van de V.S. van Amerika — zijn de gewassen, vooral de droogland gewassen, zeer «prt van stro. Wanneer men het stro niet mee wil oogsten, ploegt men het onder, hakselt het, of verbrandt het. f^omt het op die wijze in de grond, dan Meft dat voor die grond deze zin, dat net wat plantaardig materiaal er bij ™jgt, waardoor men het erosie-gevaar, let gevaar van wegstuiven, wegwaaien en wegspoelen, zoveel mogelijk tegen saat. Is dat het doel, dan volgt daaruit fat met de combine alleen gemaaid wordt de laag van plm. 20—25 cm van Mven af gemete, waar de aren in zit-

De korrels worden verzameld in een reservoir waar 10—20 mud in kan, dat vr M *" *°® leeggestort wordt op een ,V?™™agen voorzien van hoge gesloten wiüers. Dikwijls rijdt er een vrachtwasen gemonteerd aan de combine, mee wer het land. Dan gaat het graan van- „; f ^'^'^oningsinstallatie in de combi- 'le, aoor een pijp dadelijk op die auto.

..j '"snkelijk van grote oogstdrukte, 'J-atstanden naar de silo en snelheid »«i werken zijn 2 a 3 wagens per com- , „T voldoende. De vrachtwagen maakt ' " !,°s> een andere pikt in en de volle OM ^f®"^ in één van de grote graan- Waa n '^' '"sestal aan spoor gelegen, ar alles gewogen, bemonsterd en bewa7.? Y°'''^*' Kan de wagen achterdan H "^'PPen, des te beter, zo niet, vlopr *^^^" ^°^'^ °P ^^ remmen, de vii,„,i"V°er de voorwielen wordt opgen,™°'.hydraulisch wordt een klep loslonnf 1™ ^^^ achterschot en de wagen Weini» ^- ^°°^' handig werk, waar han* ^^^^ <lan wat veegwerk als öandwerk bij nodig is.

,nIr?'^"'Uende staten in Amerika en Wen, '^^.P'^°'^i'^"«s in Canada, verbougraan D '"'^rukwekkende hoeveelheden ManLu ®''°®'"'^ is b.v. het graan uit UitK^ ' ^It^erta, Ontaria-Canada en j^^ansas, Montana enz. In Amerika.

granen voor veevoer die men zelf * farmei r opslaat, verwerkt men ook meestal zelf. Vele farmers die nogal wat 'vee hebben, hebben zelf elektrische machines, die verschillende verwerkings mogelijkheden hebben, zodat de molenaar er niet aan te pas komt.

Het brood in Amerika en Canada vind ik bijzonder slecht, 't is klef en soms taai. Ge.Tieden verpakt koopt men het in de grote kruideniers- en slagers-combinatiezaken.

Hooi

Ook in Canada wordt veel hooi verbouwd. Grote oppervlakten lucerne maken dat mogelijk. Omdat het 's zomers erg warm is en goed droogt, ligt ook hier weinig tijd tussen maaien en'persen. Veel van deze oogst is mechanisch. Allereerst het maaien, dan het keren, vervolgens het persen, waarbij soms achter aan de pers een installatie gemonteerd zit, die de pas geperste pakken met een sierlijke boog op een er aan vastzittende wagen deponeert, waar iemand ze weg tast. Voorwaarde is wel dat het een lage wagen is, met hoge hekladders. Thans zijn er ook de rotobalers, d.w.z. de persmachines die ronde pakken maken. Een voordeel van deze bewerking is, dat de pakken, alle moeten ze een poos blijven liggen op het land, nooit doorregenen. Het stapelen zou ongeveer de zelfde moeite en ruimte eisen vergeleken bij de gewone vormpakken, een ander voordeel is dat het uit elkaar halen en dus voeren gemakkelijker gaat, omdat men ze uit kan rollen als een vloerkleed. Om deze pakken goed voor te stellen denke men aan 'n rechthoekig vloerkleed in opgerolde toestand.

De agrarische tentoonstellingen zijn ook dikwijls wedstrijden In het beoordelen van hooi naar gewicht en kwaliteit. Ze moeten dan een beknopte vragenlijst invullen, waarop dan ook in telegramstijl bijzonderheden staan, die aangeven hoe men aan prima hooi en voer kan komen. Het werkt zeer goed en instructief.

Vooral de oud-Nederlanders nemen dikwijls in samenwerking met de voorlichtingsdiensten, proeven op allerlei agrarisch gebied, welke met een stelsel van premie's, tot heel aardige resultaten kan leiden.

Mais

Maïs ^) zoals bekend, worden in grote delen van Amerika en Canada geweldige hoeveelheden en in zeer talrijke variaties maisrassen geteeld.

Ook in vroeger jaren deed men dat al Plm. 50 jaar terug ontdekten de kwekers de mogelijkheden van de hebryden. Doordat deze rassen zoveel meer opbrengst gaven bereikte men van dezelfde oppervlakte ineens 40''/o meer opbrengst. Dit hield in dat de kostprijzen voor het veredelen van dierlijke producten gunstiger kwam te liggen. Had men voorheen 10 kg nodig voor het produceren van een kg vlees (rundvlees varkensvlees of i.d.), nu had men nog steeds 10 kg nodig, doch men kon op 1 ha mais, 40''/o kg meer oogsten. Men kon dus voordeliger aan een gunstiger netto-opbrengst komen. De vleesproductie steeg, de prijs kon door efficiënter omstandigheden wat dalen, het gevolg was meer consumptie, terwijl het uiteindelijke gevolg was, dat mais nog meer een hoofdproduct wordt om te verbouwen.

Ook deze teelt is zo ver mogelijk gemechaniseerd. Het zaad gaat na voorbereidend grondwerk, in de grond op rijen dien minstens op 90 cm afstand Itggen. Mogelijk zijn er verschillen ook in de rijenafstanden, door verschillende rassen en bijv. het vertakken ervan. Zoals waarschijnlijk bekend, van gewassen die in hebryde vorm geteeld worden, moet men elke keer met nieuw, (door de kwekers of diens verbouwers), zaad beginnen, omdat zelf gewonnen zaad bij uitzaai zeer snel degradeert. D.w.z. de betere eigenschappen zijn zwakker dan de minder goede en hoe ouder een plantendeel wordt, hoe sterker de zwakkere, waardoor men al gauw met rommel te doen krijgt. Mogelijk klinkt het niet zo overtuigend. Kijk, dit bedoel ik: Een kweker heeft een nieuw zaad. We noemen het zaad: hoofdletter A. U zaait dit. U oogst dan kolven van dat zaad. Zou U nu van die geoogste kolven een ander jaar gaan uitzaaien („omdat U zelf zo'n best gewas had en 't is toch niet om zaaizaad te telen, maar voor U zelf voor voer," zou U kunnen redeneren) dan wordt dit hoogstens een gewas met een 2/3 opbrengst van heel goed. Het d.a.v. jaar zou U, om de meter, een miezerig plantje zien. Daarom moet men steeds van nieuw zaad uit gaan. Dus ook voor de kwekers houdt dit een vast bestaan in, hoewel zij natuurlijk steeds verder onderzoeken naar nog betere en meerdere mogelijkheden.

Met het zaaien valt ook een kunstmestmengsel in de grond. Later wordt geschoffeld en mogelijk aangeaard.

Sproeien tegen insecten en aantastingen. Bij het rijp zijn wordt geoogst, of de kolven worden met de hand geplukt of men doet het met een machine. Men heeft één- en tweerijers. Zo'n plukmachine, kan verschillend zijn in het werkingssysteem. Het principe is dat een zelf rijdende of aangehangen machine een van boven naar beneden, omgekeerde, diagonaalvorimge aanvoer heeft die dicht bij de grond om de planten schuift. Aan de beide binnenzijden zitten wormen, die in tegengestelde richtingen draaien. De plant komt tussen het mechanisme, de machine rijdt door, snijdt ondertussen al of niet de stengels af, die later vallen en door de voortgaande beweging worden de kolven van de plaatsen afgewrongen. De kolven gaan omhoog en komen in een reservoir of op een wagen, die aan de zij- of achterkant gemonteerd is. Bij droog weer en droogstaand gewas, gaat het prima. Af en toe kunnen de wormen verstoppen.

Safety first!

Zeer verleidelijk is het, maar ook zeer gevaarlijk om dan terwijl de machine stilstaat, maar doordraait, dit schoon te maken. Als een hand gevangen wordt of een mouw of zo, dan kan het gebeuren dat die hand of de arm ineens afgewrongen wordt. Er zijn wel enkele mensen die als gevolg daarvan met een kunstarm rondlopen. Een kennis van m'n familie heeft zo'n ongeluk aan deze lijve meegemaakt. Z'n werk lag vrij dicht aan een zeer grote verkeersweg. Z'n hand raakte bekneld bij het schoonmaken, kon hem niet terugtrekken en leed ondraaglijke pijnen. Op de weg reden verschillende auto's. Hij wenkte, maar ze stopten niet. Waarschijnlijk keken ze niet eens. Of dacht men dat ze begroet werden. Hij poogde alles om vrij te komen, 't Ging niet. Ten einde raad pakte hij met z'n linkerhand in z'n rechterbroekzak, z'n zakmes en sneed met dit mes, z'n pols door.... Verschrikkelijk! Geheel geknakt is deze kerel later uit een ziekenhuis gekomen. Hij is er gekomen door er zich zelf heen te rijden. Alleen door z'n zeer sterke wil was hij niet bewusteloos geworden.

Ook op Flakkee zijn vreselijke voorbeelden van gevaarlijke dingen. Uitkijken en opletten is altijd nodig. Niet voor niets is één der bekendste slagzinnen van Amerika en Canada: Safety first, is Veiligheid voor alles.

De mais komt dan in de corn-crib. Dat is de schuur of bewaarplaats waar de mais aan de kolf blijft zitten. De goede manier van bewaren is zeer afhankelijk van de breedte van zo'n bewaarplaats. Men moet zeer goed uitkijken, dat er geen schimmel of broei optreedt. Een goede plaats is dikwijls ook, aan de plant. Daarom gebeurt het wel dat men zo'n perceel laat staan of totdat er weer plaats is, of men oogst in gedeelten en de rest pas in de nawinter.

De kolven worden verhandeld per ton. De Engelse ton is of kleiner, of groter dan de onze. Voor verschillende producten is dat wisselend. Als er gemalen worden kan, moet men de kolven vooraf schrapen en de kolven apart houden. Veelal worden ze echter ook door het voer tegelijk gemalen en leveren zo naast een krachtig element, ook een buikvullend element in een voeder.

Tabak

Als de tabak geheel droog is in de killns (droogschuurtjes) droogt men af en toe nog wat na, en probeert men de partij of partijen te verkopen. Jammer genoeg zijn de producenten slecht georganiseerd. Dat maakt dat ze weinig kunnen doen tegen de kartels en de trusts der tabaksverwerkende industrieën. Een grote zaak is b.v. „The Imperial Tabacco leaf Co Ltd." Zo'n zaak heeft haar inkoop experts, de zaken spreken een prijs af en gaan er niet boven. Zo kwam het de afgelopen winter tot een fel conflict. De farmers hadden niet zulke beste resultaten van andere producten, de prijzen en kosten stegen, de inkomsten waren schraal, dus wilden ze nu eindelijk ook voor het geproduceerde wel eens goed geld krijgen. De industrieën (the processingfactoires) waren er tegen. Ze verwerkten wat er te verwerken was in hun grote zaken, waar hallen bij zijn, zo groot als de Houtrusthallen in den Haag en nog 2 a 3 X zo lang. H.onderden werkers hadden geen werk, dus geen inkomsten. Vooral voor de vele emigranten was dit een tegenslag, want deze fabrieken geven heel wat werk en dat juist in de lange Canadese winter van begin nov. tot eind april, een tijd waarin de consumptie van een eventuele reserve altijd inkortend werkt, waardoor men altijd probeert de winter productief door te komen. Hoe kan men anders vooruitkomen?

Hollands veiling-systeem

Na langdurige onderhandelingen, die op niets uitliepen sprong de provincieregering van Ontario bij en maakte een compromis. Men nam er genoegen mee. Enige grote zaken waren geïnteresseerd en introduceerden het Hollandse veiling systeem. Voorheen werd alles bij opbod verkocht. Men begreep het veilen niet. Speciale veilingsdeskundigen uit Nederland, die goed Engels spraken moesten overkomen voor praktische uitleg en toepassing. Toen ging het beter. Weldra kwamen de fabrieken weer op gang Er werd weer gewerkt in 3 ploegen, dag en nacht door. 3 4 6 miljoen kg tabak per week werd bij de fabrieken van „Player" gefabriceerd. Nu begonnen de roden zich te roeren. Ze zetten aan tot stakingen om een hoger loon te krijgen. Graag had ik er ook wat gewerkt om wat te verdienen, maar door deze strubbelingen kregen vreemdelingen zeker geen kans. Men stelt het altijd op prijs, als men zich Interesseert voor het werk en het interieur van een fabriek. Doch nu kon ik zelfs de fabriek niet bekijken.

Wist U echter, dat het minstens 3 jaar moet duren voor het gehele proces afgelopen is van bewerkte tabak tot sigaret? In de laatste oorlog heeft men wel eens vlugger gewerkt door dit proces in 2 jaar te doen. Het resultaat was dat vele soldaten aan de fronten, als gevolg van de sigaretten een sombere sfeer ten toon spreidden. In een fronttoestand mag het moreel zeker niet zakken, zodat van toen af aan de natuurlijke wijze van ontwikkeling gevolgd moet worden.

Winter

Ongeveer half januari was het alweer bitter koud. De post die natuurlijk per auto langs de mensen komt reed vast. Een sneeuwploeg (een vrachtwagen waarop vooraan een soort grote aanaardploeg was gemonteerd veegde de wegen schoon.) Een bulldozer deed het kleinere werk. In een stadje (Almer) reden de grote vrachtwagens af en aan of de sneeuw af te voeren. Een bijna onbegonnen werk. Bijna elke dag viel er weer nieuw en in grote hoeveelheden.

20 januari schreef ik een brief naar de U.S.A.-Consul in Miagara Falls Canada om een doorreisvisum, om door Amerika over New York terug te kunnen. Een week later kreeg ik bericht van die meneer, dat ik op 10 februari om half 9 v.m. bij hem moest zijn. Afstand plm. 110 km. Op die bewuste dag ben ik er geweest met Koos van Gurp er naar toe gegaan. Juist de voorafgaande nacht was veel sneeuw gevallen en vriezen....! vriezen....! plm. 30 gr. C. Na een koude autotocht kwamen we er. Nog stroomde het water in stromen neer. Ontzettend wat was het koud daar. Ik nam nog enige foto's 2), werd prettig geholpen en kreeg een visum voor 3 maanden. Dan weer terug. Op 5 februari kwam 's morgens om 9.21 uur de tijding per telegram dat de wed. van Gurp-Stappers overleden was. Het was een merkwaardig iets, het telegram was 's middags op 5 februari verzonden om 14.30 uur en op dezelfde dag 's ochtends aangekomen in Canada. Het tijdsverschil weggewerkt betekende, dat het telegram er zeer vlug was. Zeer tragisch om op zo verre afstand te vernemen dat een moeder overleden is.... Een week later kwam de tijding dat de

Een week later kwam de tijding dat de andere moeder Neeltje Koppenaal- Abramse overleden was....

Een afstand is tegenwoordig niet zo ver meer, maar dikwijls is het moeilijk en te kostbaar om vlug naar huis te gaan. De grootste troost is dat beide moeders, naar hun eeuwig huis mochten gaan. Bij dit weten vallen de afstanden weg. Dat gaat boven alles uit.

Tot een volgende keer.

JOHAN WAGNER

Stad aan 't Haringvliet

1) Behalve de mais voor veevoeder is er de zeer bekende en heerlijke sweet corn zoete mais. Een heerlijk eten voor wie het kent. Grote conservenfabrieken blikken er ook 100.000 den blikken van in.

2) In Amerika en Canada heb ik vele mooie en aardige kleurendia's genomen. Graag stel ik me beschikbaar in de komende wintertijd lezingen met projectie te verzorgen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen