Buitenland

De kwestie-Tibet

In de Algemene vergadering van de Verenigde Naties is vorige week langtoig gedebatteerd over de kwestienbet Een resolutie inzake Tibet was tevoren ingediend door de vertegenwoordigers van Malakka en van Eire (Ierland). Dit feit is op zichzelf reeds merkwaardig, vooral in de ogen van de howjet-Unie, daar Malakka en Eire ^öde „ex-koloniale" landen zijn. Als deze twee landen opkomen voor - de ''echten van Tibet tegenover een communistisch land, dan moet dat voor de Kussen, die zich altijd gekeerd hebben tegen het koloniale stelsel, wel bijzonder pijnlijk zijn. Overigens blijkt Rus- 'and zelf niet in te stemmen met de ^hinese onderdrukking van Tibet: in net huidige, mildere politieke klimaat Kan Chrcestsjow zulke handelingen van Z'3n vnend Mao-Tse-Tung onmogelijk goedkeuren. Sinds Chroestsjows bezoek »an Peking was de Chinese druk op Tiet dan ook merkbaar minder geweren, waarschijnlijk ten gevolge van een «ussische vermaning.

Nu IS het echter te betreuren dat de *"]e landen tijdens het debat over Timet meer eensgezindheid aan de nebben gelegd. Alleen de commust! !i landen trokken één lijn en ' ™e" unaniem tegen behandeling ^ h deze kwestie, omdat ze haar zien o if™ zuiver binnenlandse aangeledPn i'• ^^'^^ ^^ waren ook vele lanf, "' °'e zich van stemming onthielden, zaak t^® 'twijfelden of de V.N. in deze ren handelen bevoegd zijn, andeeen *^^'' °™*^^'^ ^® ^°^^ S^^" ^^^'^ ^^" Zo u^^^'^eie behandeling verwachtten. on? '^®" '^y ^^ stemming hoogstlaad "'^ tegenstellingen zien: Nederdelm "^ Luxemburg waren vóór behanenigd o^'^iëië pnthield zich. De Ver- Franif. '•^^^n waren voor, Engeland en noe ?* onthielden zich. Daarbij komt ze do ^Ppmige landen bang zijn dat sitie "'^ ^"^'^ ^^ stemmen, hun eigen poinzl^A'^'^eler maken. Frankrijk b.v. "Ke Algerije en Zuid-Afrika met betrekking tot de apartheidspolitiek. Het zou waarschijnlijk verschil gemaakt hebben, als rood China lid van de volkerenorganisatie was geweest. In dat geval zouden vele landen, die zich nu onthouden hebben, hun stem uitgebracht hebben vóór behandeling. Nu echter China geen lid is, zal het toch niet doenlijk zijn, dit land tot de orde te roepen.

Tenslotte werd een resolutie aangenomen, waarin de Algemene Vergadering haar ernstige bezoigdheid uitspreekt over de gebeurtenissen in Tibet en waarin gevraagd wordt, de fundamentele rechten van de mens en van de Tibetanen, alsmede hun culturele en godsdienstige leven te eerbiedigen. De Chinese volksrepubliek wordt in het officiële stuk echter niet met name genoemd. 45 landen stemden vóór deze resolutie, 9 landen waren tegen, terwijl 26 landen zich van stemming onthielden. Voor het onderdrukte Tibetaanse volk zal deze resolutie niet veel verandering brengen, maar het zou toch verkeerd geweest zijn, als de volkerenorganisatie tegen de Chinese onderdrukking geen enkel protest had laten horen.

China-India

De geschillen tussen China en India, die al lange tijd de gemoederen in beweging brengen, zijn weer verscherpt door enkele grensincidenten. In scherpe bewoordingen hebben de beide landen elkaar verantwoordelijk gesteld voor deze incidenten, waarbij aan weerszijden enkele slachtoffers zijn gevallen. Het gebied, waarin de incidenten plaats hadden, ligt ten westen van de traditionele grens, althans zoals de Indische kaarten die grens aangeven. In dit gebied maken de Chinezen aanspraak op ongeveer 15000 km Indiase grond. Herhaaldelijk heeft China verzekerd, dat het dit grensgeschil niet door wapengeweld, maar door vreedzaam overleg wilde oplossen. In weerwil van deze verzekering heeft China thans toch naar de wapens gegrepen. Het spreekt vanzelf dat India daartegen protesteert. Zowel premier Nehroe als minister Menon hebben geëist dat China zich van het Indiase gebied heeft terug te trekken.

In India zijn voorts stemmen opgegaan om tegenmaatregelen te nemen, maar premier Nehroe heeft tot kalmte aangemaand, te meer daar de communistische partij in India verdeeld is. Een groep communisten neemt een nationalistisch standpunt in en steunt de regering; een andere groep wenst neutraal te blijven; een derde groep onderneemt pogingen om beide partijen te verzoenen.

Naar een topconferentie?

Vorige week is de kwestie van de topconferentie plotseling weer actueel geworden in de vrije wereld. Eerst waren er geruchten dat de president van Amerika aan Engeland en Frankrijk en West-Duitsland zou hebben voorgesteld, op korte termijn een Westelijke topconferentie te houden; dit jaar nog zou dan de topconferentie met Rusland moeten plaats hebben (liefst m december, maar in geen geval later dan februari). Daarna heeft de Franse regering een verklaring gepubliceerd, waarin ze liet weten, dat ze een topconferentie met Rusland pas volgend jaar mogelijk acht. President de GauUe heeft immers nog nooit voor een topconferentie op korte termijn gevoeld. Als nu echter de geruchten dat Amerika daar wél voor zou voelen, op waarheid berusten, dan doorkruist Frankrijk welbewust de Westelijke politiek en doorbreekt het daarmee de toch al niet zo hechte eenheid van de Westelijke bondgenoten.

Intussen heeft president de GauUe premier Chroestsjow uitgenodigd voor een bezoek aan Frankrijk. Chroestsjow heeft die uitnodiging aanvaard. De datum van het bezoek staat echter nog niet vast. Welke bedoeling Frankrijk heeft met deze uitnodiging, juist op dit ogenblik, is vooralsnog moeilijk te zeggen.

Bondskanselier Adenauer van West- Duitsland voelt ook wel voor een topconferentie, maar liefst pas in het begin van 1960, opdat het Westen de gelegenheid krijgt zich goed voor te bereiden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen