Bij het overlijden van Ds. jan wisse kersten

Naar aanleiding van het plotselinge sterven van de 44-jarige ds. J. W. Kersten, predikant bij de Gereformeerde Gemeente te Scheveningen, schreef de Hervormde predikant ds. J. Doornebal in zijn Kerkbode het volgende:

„Nu zijn ze allen dood, mijn drie vrienden uit de oorlogsjaren in Resteren, die in het huis van dokter Zandijk hun onderkomen hadden, Cor Balke, Gerard Kievit en nu ook Jan Kersten. Ik was bijzonder op hem gesteld in die tijd, evenals op de anderen. Vaak kwam hij me opzoeken, alleen of met zijn verloofde, en al de herinneringen komen weer boven na zoveel jaren. Hij had 't heel moeilijk. Hij studeerde rechten, maar wilde dominee worden. Maar alles was nog zo onzeker, zijn gemoed was door tweestrijd verscheurd en hij was vaak heel verdrietig. Nog zie ik hen voor mij, op een stille zomeravond in mijn tuin, met zijn meisje en, ik meen, Cor Balke. Het was aan het einde van de bezettingstijd. Het bevrijdingsleger was in aantocht. Maar er was die avond geen rumoer van de strijd. Heel de natuur was vol vrede. Maar Jan Kersten had het moeilijker dan ooit. Jurist wou hij niet worden en predikant kon hij niet worden. Hij zag geen uitkomst en geen toekomst. Hij verlangde zijn meisje gelukkig te maken, maar zag geen mogelijkheid. Lang hebben we die avond gesproken, terwijl de duisternis inviel. Tot hij opstond en de kerk inliep en op het orgel alles ging vertolken wat leefde in zijn ziel. Nooit zal ik die avond vergeten. Het moet ons laatste gesprek geweest zijn. Ik heb hem later nog maar eenmaal ontmoet, bij de intrede van ds. Hegeman in Genemuiden, ruim 3 jaar geleden. Hij was toen al een man van betekenis in zijn kerk, gesproken hebben we niet met elkaar en ik weet niet of hij gelukkig was. Maar als hij dezelfde gevoelige jongen gebleven is die hij was zal 't hem ook in zijn predikantentijd aan leed niet ontbroken hebben. In die jaren is de strijd uitgebroken, die leidde tot opsplitsing van zijn kerk, en hij moet er nauw in betrokken zijn geweest en zeker zal hij zijn deel gehad hebben aan zorg en verdriet. Hij was niet de kerkvorst, die zijn vader was, maar hij had een gemoed, dat onmogelijk gevoelig kon blijven onder de rampen de het kerkelijk leven troffen. En daaraan heeft het ook na de scheuring ook nooit ontbroken "

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen