De enige Naam tot behoud!

Deze heerlijke woorden vloeiden eenmaal van de lippen van Simon Petrus. Eertijds een verloochenaar, maar thans, en dat nog wel voor de rechtbank van de Joodse Raad, een getrouw belijder van zijn Heere en Zaligmaker, Jezus Christus. Letten wij erop, dat Petrus deze woorden gesproken heeft, vervuld zijnde met de H.Geest. Ik geloof, dat de christen niet anders kan, vervuld met 's Heeren Geest, dan de rijlcdom van de naam van Jezus uitdragen. Het moge zo zijn, dat de overdenliing van deze Naam velen in het lezen tot zegen zij

Ȧllereerst springt in het oog de volstrektheid van deze Naam. „En de zaligheid is in geen ander!" Dat is wel een zeer itoene belijdenis, die Petrus uitspreekt ten overstaan van de Joden. Hoe hij daartoe komt? Gij kent de aanleiding. Een kreupelgelDorene is op Petrus' machtwoord, door verwijzing naar Christus' Koningsheerlijkheid en priesterlijke zondaarsliefde, genezen. Hij huppelt en springt de tempel binnen, om daar God te loven en te danken. Een duidelijk, voor ieder zichtbaar wonder, een sprake van de levende God. Want Petrus en Johannes trek­ken de eer niet aan zichzelf. Zij prediken juist naar aanleiding van deze wondere gebeurtenis de volstrekte souvereiniteit van de naam van Jezus. En dat woord sloeg in. De menigte dergenen die reeds geloofden, ging reeds omhoog tot vijfduizend en dan nog alleen gerekend het aantal mannen (vrs. 4),

Petrus woord klinkt haast heilig-sarkastisch, wanneer hij de bijeengeroepen Joodse Raad verwijt, dat hij „heden gerechtelijk wordt onderzocht over de weldaad aan een krank mens geschied, waardoor hij gezond geworden is." Nu, van die weldaad wil Petrus graag rekenschap geven. Hij wijst de Joodse Raad op hun vermetele daad,, Gods eigen Zoon aan het kruis te hebben geslagen. De steen van het ganse gebouw der zaligheid, de Hoeksteen n.1. hebt gij, bouwers, priesters en schriftgeleerden, wel verworpen, maar God heeft deze Steen luisterrijk in ere hersteld. Vandaar deze genezing. En gij moet ook aan de volstrektheid van deze Naam geloven. Want: de zaligheid, het behoud van zondaren, is nergens anders te zoeken of te vinden. Alleen: in Jezus. Er zijn altijd mensen, die denken: het kan ook anders. Men wil niet erkennen, dat de Naam van Jezus volstrekt geldt tot zaligheid; men wil niet aanvaarden de volstrektheid van het christelijk geloof. Och, zegt men dan: er zijn zoveel geloven. Maar dat is er te enenm.ale naast. Er is maar één waar geloof, n.1. het geloof in deze Naam van Jezus. De zaligheid is in geen andere. Hebt ge ook overal elders reeds de dood, de ondergang, de verlorenheid en het oordeel aangetroffen en gevonden? Alles tekort en te klein? Zulke mensen worden heilbegerig gemaakt en bevonden naar deze volstrekt-heerlijke Naam van de Verlosser: Hij heet en Hij is Jezus, d.w.z. Hij maakt Zijn volk, een ellendig, een arm en verloren volk in zichzelf, zalig van hun zonden.

„Er is ook onder de hemel geen andere naam, die onder de mensen gegeven is". Dat wijst ons de enigheid van Jezus Naam aan. Alle andere namen kunnen prachtig l?;linken. liet kunnen schitterende, luisterrijke namen zijn, maar: wat is een naam? Is een naam niet een dood ding? Daar heet iemand: Johan, Johannes of Johanna. Betekent: God is genadig. Maar wat doet de drager of draagster van deze schone naam? Wat Theodoor of Doortje hun naam betekent: Godsgeschenk — ja, wat doen zij allen anders, dan van nature de zonde bedrijven, en hun mooie naam tot een bespotting maken? Met onze naam is het niets gedaan!, kan men terecht naar voren brengen. Arme Duitsers, die in Hitlers naam zijn afgereisd. Arme rooms-katholieken. die het van een naam van enig heilige (b.v. Maria) hebben verwacht. Arme heidenen, die vergeefs de naam van hun afgod of godin Irebben gelispeld in hun stervensuur. Arme naamchristenen, die hun betrouwen stelden op hun „geld-god", brood"- of „buik-god". En ga zo maar door. Alles wordt door deze Ene Naam afgebroken. Dat doet de dienaar des Woords dus niet. De Heere in Zijn Woord, de H. Geest in Zijn bediening, o. Hij breelAt al het onze weg. Alleen de Naam van Jezus moet iieerlijll; en begeerlijk glansen gaan voor het benard en vertwijfeld zondaarsliart. De schoonste ster verbleekt in schittering aan het firmament vergelelAen bij de Naam van Jezus. Dan treden zelfs de namen der aartsvaders, van profeten en apostelen ootmoedig terug. Zij ontlenen hun glans sleclits aan Hem. Zonder Christus zouden ook zij niets te betelsenen hebben. Gode de dank, dat deze Naam niet voor de hemel is gereserveerd. Nee, God heeft deze Naam onder de mensen gegeven. Aan een Kind in een nederige kribbe, aan een Man van smarten aan het vloekhout des kruises, maar tevens aan de Opgestane de Koning van Pasen. Heil die Naam van die Heilbrenger en Redder van zondaren. Op Hem alleen en volkomen zij onze verwachting! Veel mensen weten er nog van, dat het er eenmaal op of onder zal gaan. Voor eeuwig, al beslissend. Zoals iemand het eens uitdrukte: ds., wij willen allemaal naar Boven. Ja, dat geloof ik graag. Maar dan toch zeker, als een verlorene gered en behouden in en door deze Naam? O, hoe noodzakelijk is deze Naam te kennen en te aanbidden voor de zondaar.

Petrus vat het aldus samen: „door welke wij moeten zalig worden'.. Wie wil dat niet volgaarne? Zalig worden. Dan denken we als vanzelf aan de eeuwige heerlijkheid. En niet gelreel ten onrechte. Maar, om eenmaal volkomen gelukkig te zijn en vrede bij God te hebben, zal reeds nu uw ziel gered moeten worden. Door deze Naam, als de enige, volstrekte, noodzakelijke Naam ter zaligheid. Zalig worden is n.1. niet alleen een zaak voor als ge vroeg of laat sterven gaat. Dat fluistert satan menigeen intussen wel in. Het heeft de tijd nog wel. Gij zijt immers nog zo sterk, zo jong, zo gezond, zo levensblij. Zo stellen velen het uur van bekering, en van geloofs-overgave aan Christus nodeloos uit. Ze spelen met vuur, als onwetende, domme en dwaze kinderen, ja, ze spelen met het eeuwige vuur van Gods toorngericht. O, dat het nog eens een moeten zalig worden voor U gaat worden. Het kan niet anders, en ge wilt dan ook niet anders, dan door de vrije genade van deze Jezus te worden behouden. Voor immer! Want van nature werkt een mens meer tegen dan mee. Hij wil immers niet ontdekt worden aan zijn rampzalige staat en verlorenheid voor God de Heere? Hij wil zich overeind houden in een krampachtige zelfhandhaving. O, laat los, en gij zult losgelaten worden, n.1. uit satans omkluistering, uit banden des doods en angsten der hel. Onvergetelijk ogenblik, als God de Heere de Naam des Heeren Jezus, niet meer als klanli alleen, maar in volle, reële kracht en heils-geldigheid openbaart en toeeigent aan het zondaarshart. Dan moeten ze behouden, gered, ge

Dan moeten ze behouden, gered, gezaligd worden. Hét kan niet anders, en niet uitblijven. God wil het! Het is een Gods-daad. Zijn liefde-arm beschikt in Christus eeuwig heil en behoud voor een jammerlijk verloren Adamskind. In Christus is dus niet slechts een mogelijkheid van behoud gegeven, maar in en door Zijn Naam worden verloren zondaren en zondaressen krachtdadig behouden, metterdaad gezaligd, en bij de hun geschonken verlossing bewaard. Zij kunnen en zullen niet meer verloren gaan in der eeuwigheid. Zij moeten God-Drieënig verheerlijken. God wil het en zij worden er zelf toe ingewonnen en daarvoor overwonnen door aioverwinnende genade. O, heerlijke Naam, Die hemel en aarde verenigt tesaam: Immanuël, God met ons.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen