Toch gelukkig

1^ het onzekere licht ziet hij haar , Rken. «C^danks dat is hij altijd opgeruimd.

«C^danks dat is hij altijd opgeruimd. Wi] kunnen wat dat aangaat zo nu en ?^een lesje bij hem nemen. Frits. Zo, Ik ben er. Bedankt voor het geleide en slaap lekker".

Als zij geen antwoord krijgt kijkt ze hem aan. De linten van zijn baret bewegen iets door het zwakke koeltje. Dam draait hij zich om en zegt kortaf: «Welterusten".

Met afgemeten stappen gaat hij terug. „Doe Evert de groeten van me. Frits!" f.^V.^^^gt geen antwoord. En ormiid Qeuijk spijt het haar dat zij dat gezegd fleeft. Frits verdient dat niet. Het kan [verwijdering tussen de broers brengen, [•^e begrijpt heel goed waarom Evert ach terugtrok. En dat Frits hem daar aankbaar voor was. Hij had zijn broer een beste vent genoemd. Waarom Frits |oiets na te ïoepen? Peinzend staart ze " de richting van de hoeve. De deeldeur piept, het licht verdwijnt en dan is het stil. Met een onbevredigd gevoel gaat zij naar binnen. Alleen moeder is nog op. Zij dekt de tafel voor morgenochtend. Vrouw Buter ziet onmiddellijk dat er iets is. Doch zij vraagt niets. Jellie zal wel beginnen te praten, zij kent haar.

Toch heeft vrouw Buter het mis, Jellie wenst haar goedenacht en gaat naar boven.

Nadat Evert zijn licht had overgedragen was hij onmiddellijk naar bed gegaan. Hij verwachtte zijn broer niet dadelijk terug en daarom verwondert hij er zich over dat Frits vijf minuten later binnenkomt.

„Dat heb je vlug afgewerkt, broer", zegt hij.

Frits bromt iets onverstaanbaars, kleedt zich uit en kruipt naast Evert onder de dekens. Zo liggen zij een tijdje naast elkaar,

Zo liggen zij een tijdje naast elkaar, Frits op zijn rug. Evert op z'n zij, omdat dit voor hem de gemakkelijkste houding is. Na een hele tijd zwijgen zegt Frits eindelijk: „Ik zal blij zijn als ik weer wegga. Ik vind er niks meer aan hier, "n rommeltje is het, bah!"

„Wat is een rommeltje?" „Ach wat, alles. Ga maar slapen, ik zeg niks meer.'

„Voor je onder dienst ging kon je het hier best harden. En nu is het ineens rommel. Ligt het misschien aan je zelf? Je hebt daarginds veel meer afleiding, kan het dat soms zijn?" „Het is die griet van hiernaast, als je het zo graag wilt weten. Ze behandelt je net als een kwajongen. Nou, dan zijn er wel heel wat beter hoor! Ze moet niet denken dat ik om haar verlegen zit."

„Maar je wou haar toch wel erg graag naar huis brengen. Frits".

„En jij had me die lantaarn niet moeten geven. Jij had haar net zo goed kunnen wegbrengen".

„Je bent niet eerlijk. Ik zag aan je gezicht dat het je lang niet aanstond dat ik Jellie..."

„Och, schei er maar over uit. Snap je dan niet dat ze jou veel liever mag dan mij?"

„Ja zeker, zo'n knappe meid als Jellie! Het zou kunnen als zij dacht dat er goud in die bult van mij zat!" „Je kunt het van mij aannemen dat

„Je kunt het van mij aannemen dat alles wat rokken aanheeft, niet te begrijpen is". „Je bent onredelijk. En daarbij, we

„Je bent onredelijk. En daarbij, we zijn even oud en dus hoef ik ook niets van je aan te nemen". „Ik ben al verder geweest dan jij, weet je dat?"

„Dat weet ik. Je beht drie weken onder dienst geweest. Maar zegt dat wat? Je bent een sufferd, broer! Denk je dat zij dat gezicht van jou niet heeft gezien? Nee, ik geloof eerder dat je van mij wat kunt leren!" Met een ruk smijt Frits zich om. En het is niet te zeggen wie van de twee het langst wakker ligt. Frits vraagt zich af welke gevoelens hem nu precies beheersen. Is hij jaloers op zijn broer? Dacht hij dat Jellie hem nu precies om de hals zou vliegen omdat hij een matrozenpakje aan heeft? En Evert. De woorden van Frits wa

En Evert. De woorden van Frits waren een onthulling voor hem. Eigenlijk heeft Frits hem wakker gemaakt. Hij heeft Jellie altijd bekeken als het aardige buurmeisje. Samen gingen zij naar school, samen kibbelden zij. Nooit bestond er rivaliteit tussen Frits en hem. Vanavond had hij haar naar huis willen brengen als... wel als een buurjongen. Met hetzelfde gevoel alsof hij haar moeder had weggebracht.

Maar dan had Frits toch gelijk toen hij zei: „Je kunt van mij aannemen..." Dan was die op dat gebied vrolijker dan hij. Toch gelooft hij niet dat Jellie aan hem de voorkeur zou geven als... als jongen. Hij wringt zich onrustig op z'n andere zijde. Frits bromt iets onverstaanbaars.

Als jongen. Hij als jongen van Jellie. Hij is achttien. Frits ook.. Maar Frits is recht van lijf en leden, vlotter dan hij en ook knapper. Het is misschien beter dat hij niet meer zo vaak naar de Buters gaat. Ze zouden er wat van gaan denken. Frits moet zijn best maar doen. Maar toch zal hij naar de buurvrouw moeten. Zij moet hem vertellen wat Victor met die woorden bedoelde.

Hoe waren die ook weer? O ja, „dat ons lichaam, hetzij recht is oiÉ krom, niet het voornaamste is".

Hij zou wel gelijk hebben, maar je zit er maar mee. Je beloopt altijd de kans dat je in de maling wordt genomen en dat is helemaal niet zo prettig. Maar Frits zal van hem geen last hebben, vast niet. En toch... Jellie... Met deze gedachte, een gedachte van twijfel omtrent zijn gevoelens jegens hun buurmeisje, slaapt hij in.

Een ruwe morgen. De zoveelste depressie jaagt over het land en bedeelt de aarde rijkelijk met regen. Soms klaart de lucht een tijdje op, maar nooit lang. Op de boerderij is weinig werk. Frahkema moppert. Hij is bang dat er niets van de bietenoogst zal terecht komen. Op de deel zijn de broers bezig een aantal touwen gereed te maken voor de koeien. Dorus heeft opdracht gekregen een partijtje bruine bonen te dorsen. Hij heeft een aantal stronken in een grote zak gestopt en beukt er nu lustig met een eind hout op los. Lies boent, weer of geen weer, zingend de melkbussen en moeder Toos zit met een oude schaal op haar brede schoot aardappelen te schillen. Ieder is dus min of meer in de weer, behalve dan de boer die virrevelig rondloopt. Toos heeft hem gezegd dat hij gister

avond te veel citroentjes gedronken heeft. Hij ontkende dat en zijn stemming werd er daarom niet beter op.

Ook in het huisje bij de zeedijk is de vreugde niet uitbundig.

Buter heeft een lichte kater van gisteravond overgehouden, maar dat is het ergste niet. Wie iets te diep in het glaasje kijkt moet de gevolgen aanvaarden. En in zo'n geval verrichten een paar tabletjes wonderen. Het is hier niet van dat Buter nu met een gramstorig gezicht door de kamer heen en weer loopt.

Toen hij vanmorgen met Geert de fuiken wilde lichten is het gebeurd. Geert gleed ergens op uit en verzwikte zijn enkel. Buter zag geen kans om met een flinke bries alleen zijn fuiken te beredderen. Nu zit Geert op een stoel en zijn gekwetste voet rust op een tweede. Een poosje geleden heeft moeder Lize een grote badhanddoek om de enkel gewonden om daarna kwistig de azijnfles te hanteren. Geert is niets op zijn gemak. Hij ziet wel dat vader telkens boos in zijn richting kijkt. Kan hij het helpen dat hij hier zit? Zo'n pretje is het niet. Hij was ook liever naar de fuiken gegaan. De paling is op de trek en gister had vader nog gezegd dat er wel eens heel wat in de fuiken kon zitten. Als zijn voorspelling is uitgekomen en de fuiken zitten halfvol, dan zullen ze met deze golfslag doodgaan. Hier denkt Buter hoofdzakelijk aan, nu hij heen en weer ijsbeert. (Wordt vervolgd)

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen