Anthony van Kampen

Na zijn eerste levensjaren aan het Haringvliet te hebben doorgebracht, verhuisde het gezin naar Den Helder. Reeds tijdens zijn middelbare schooljaren publiceerde Van Kampen korte verhalen en schetsen in kranten en tijdschriften, alle goeddeels geïnspireerd op het zoute water. Na voor de zeevaartschool te zijn afgekeurd (ogen) was zijn beroepskeuze geen probleem: hij werd journalist bij de Helderse Courant, waarbij hij tevens optrad als correspon

waarbij hij tevens optrad als correspondent van enkele landelijke dagbladen. Als verslaggever nam hij alle kansen waar om naar zee te gaan. Hij maakte tal van reizen met sleepboten, reddingboten, betonningsvaartuigen en loodsboten, en uiteraard met de Koninklijke Marine. Zijn ervaringen gaf hij weer in zeer persoonlijk getinte reportages, maar werden tevens gebruikt als acliter

maar werden tevens gebruikt als aclitergrond voor een aantal boeken, die hem al spoedig bekendheid als zee­schrijver bezorgden. Uit deze tijd stamt o.m. de toenmalige

Uit deze tijd stamt o.m. de toenmalige bekende radio­recensent Dr. P. H. Ritter Jr. hoog werd gekwalificeerd. Een zelfde waardering ondervond „Zee zonder genade", het verhaal van Nederlandse schipbreukelingen in oorlogstijd, en „Zeeslepers op de evenaar", een boeiend verslag van een historische, zeer spectaculaire sleepreis van Holland naar het toenmalige Nederlands Indië. Den Helder speelde als havenstad een

Den Helder speelde als havenstad een hoofdrol in o.m. „Variaties op het thema Nieuwediep" en, als opdracht van het gemeentebestuur van Den Helder „De burgers van Den Helder", de geschiedenis van deze stad gedurende de laatste wereldoorlog. Kort na de bevrijding publiceerde Van Kampen het eerste boek over de Slag in de Javazee: „Ik val aan, volg mij". In „Het boek der Zeven Zeeën" verzamelde hij een groot aantal verhalen en gedichten met betrekking tot de zee van de hand van zeeschrijvers op internationaal niveau. Zijn bewust streven de Nederland.se jeugd meer zeebewust te maken w^erd met succes bekroond door de „Ketelbinkie"­cyclus, een drietal boeken die later in één band verscheen als „Het zeegat uit met Jan van Leeuwen", de levensbeschrijving van een jongen die zijn loopbaan als ketelbinkie begint en zijn carrière als commodore besluit. Het boek heeft een blijvende plaats gekregen in de hedendaagse maritieme jeugdlectuur.

Het zelfde geldt voor enkele andere jeugdboeken, op de zee en de scheepvaart betrekking hebbende, zoals o.m. „'t Juttersjong" en „Pieter Straat, de scheepsjongen van d' Halve Maen". Direct na de oorlog was Van Kampen enkele jaren mede­directeur van de toenmalige maritieme uitgeverij C. de Boer Jr., maar maakte zich al spoedig daarna vrij om zijn oude liefde — de grote reportage — weer te volgen. Op uitnodiging van de Kon. Marine vertrok hij in 1947 naar Indië, een reis van ongeveer zeven maanden, welke reis hij voortzette naar het toenmalige Nederlands Nieuw Guinea.

Hier ontmoette hij de bekende Nederlandse bestuursambtenaar en ethnoloog Dr. J. V. de Bruyn ­ „Jungle Pimpernel" ­ met wie hij naar het goeddeels nog onbekende binnenland van het eiland vertrok, alwaar hij werd geconfronteerd met stammen in het Stenen Tijdperk. In totaal maakte hij 7 reizen naar Nieuw Guinea waarvan de resultaten niet alleen bestonden uit een groot aantal dagblad­reportages, radio­causeriën en lezingen (in binnen­ en buitenland) maar tevens uit een serie reisboeken en romans in dit rijksdeel spelend. Internationaal bekend werden „Jiingle Pimpernel", „Het laatste bivak" en „De verloren vallei", later gebundeld in de trilogie „Jungle", waarvan alleen in Nederland meer dan een miljoen exemplaren werden verkocht. Voorts „Wijkende Wildernis", „Hart zonder haat", „Prauw aan boord" en het in het Engels verschenen fotoboek „New Guinea to­day". Een andere langdurige reis — zes maanden — maakte hij samen met AVRO's Siebe van der Zee naar Groenland. Beide reporters bereisden de gehele westkust van het eiland, tot de nederzetting Thule, de laatste, meest noordelijke plaats ter wereld waar nog mensen wonen. Deze expeditie leverde, naast lezingen, radio­ en televisie­uitzendingen, het boek „Groenland, continent der eenzamen" op.

In 1960 kreeg Van Kampen opdracht van de directie van de KLM tot het schrijven van de biografie van Dr. Albert Plesman, dat onder de titel „Plesman, portret van een luchtreder" tijdens het 40­jarig jubileum van de luchtvaart maatschappij verscheen. Hierna kwamen vele reizen, o.m. naar

Hierna kwamen vele reizen, o.m. naar de Hebriden, Corsica, Japan, Alaska en Schotland. Boeken, betrekking hebbend op die reizen zijn o.m. „Corsicaans avontuur", „Runamara", ,Het züveren spoor" en „Het verdoolde schip".

In 1965 volgde een lange reis door enkele der minst ontwikkelde delen van Brazilië — Mato Grosso en Amazonas — en het was in deze laatste staat, op do samenvloeiing van de Amazone en de Rio Negro, dat deschrijver de toen nog onbekende Nederlandse missionaris pater Jan de Vries ontmoette. Deze nam hem mee naar een gemeenschap leprozen, die zich in mensonterende omstandiglieden bevonden. Het resultaat van deze confrontatie van menselijke ellende leidde tot de „Actie Amazonas", die — mede dank zij de twee boeken die Van Kampen aan het drama wijdde („Het Land dat God vergat" en „Geschonden Eldorado") — enkele miljoenen guldens opleverde, viraarmee een moderne leprozerie kon worden gebouwd. Een uniek resultaat, waarvoor Jan de Vries in 1971 de Albert Schweitzer Prijs werd toegekend en Van Kampen (in 1967) — als niet­katholiek — het ridderschap van St. Sylvester verwierf. Beide boeken beleefden sindsdien vele herdrukken. Van het overige oeuvre van de schrij

Van het overige oeuvre van de schrijver zij nog vermeld: ,Stormduivels' (1935); .Stukgoed' (1946); ,De oude Chinalijn' (1953); ,Scheepsverklaring' (1952); ,De laatste leugen' (1953) het fotoboek ,Zee' (in samenwerking met Cees van der Meulen, 1958); ,Het oog van de naald' (1968); ,Zonder engelenhaar' (1970) en het autobiografische ,Geen visum voor Eden' (1959).

Van een aantal romans en reisboeken verschenen Noorse, Zweedse, Finse, Duitse, Poolse, Joegoslavische en Maleise vertalingen.

Diverse activiteiten op maritiem gebied.

Direct na de bezetting — 1946 — werd het maritieme maandblad ,De Blauwe Wimpel' gelanceerd, een orgaan, opgericht op initiatief van Van Kampen. Het tijdschrift, gewijd aan de scheepvaart en scheepsbouw in de lage landen, verwierf na een in commercieel opzicht moeilijke beginperiode groot succes. Hoezeer het de sympathie heeft van varend en scheepsbouwend Nederland bleek in januari 1971, toen de Wimpel een kwart eeuw bestond. Op de vier eerste jaren na was Van Kampen hoofdredakteur van het periodiek. Hij is dat nog steeds.

Gedurende 8 jaar (tot 1970) redigeerde hij voorts het maritieme jeugdorgaan ,Buitengaats', een uitgave van de Koninklijke Nederlandse Reedersvereniging, ten doel hebbend het seaminded maken van de Nederlandse jeugd.

In dezelfde tijd verzorgde hij 4 jaar het orgaan ,De Zeekadet' van het Zeekadetkorps Nederland, terwijl in dezelfde periode de bundel .Buitengaats', eveneens gericht op de jeugd, door hem werd samengesteld.

Tot eind 1970 was hij hoofdredakteur van ,De Stormklok', het maandblad van het Dorus Rijkers Fonds. Gedurende ca. 20 jaar vervulde hij deze funktie. Van de maritieme uitgaven van Uitgeverij C. de Boer Jr. bleef hij sinds 1945 de stuwende kracht. Afgezien van zijn eigen maritiem werk stimuleerde en inspireerde hij Nederlandse auteurs tot het samenstellen van werk, gewijd aan de zee, de zeeman en het schip.

Voorts verscheen een aantal documentaires en wetenschappelijke maritieme uitgaven door zijn toedoen (o.m. van de hand van L. L. von Munching, de oceanograaf Prof. Dr. P. Groen. .De wateren der wereldzee', de bioloog Prof. Dr. E. J. Slijper (.Walvissen'), terwijl hij vertalen (Forrester. Alain Villiers. Dana. Bullen. Slocum).

Een oud plan van Van Kampen — het doen samenstellen en uitgeven van een Nederlandstalige Maritieme Encyclopedie in 7 delen — kreeg enkele jaren geleden eveneens gestalte. Het werk is een groot succes geworden. Een ander plan van hem, de ,Maritieme Geschiedenis der Nederlanden' in 4 delen, werd eveneens gerealiseerd. De eerste twee delen zijn verschenen.

1 Januari 1969 werd de maritieme uitgeverij C. de Boer Jr. onderdeel van Unieboek b.v., waarin zij onder de naam De Boer Maritiem uitgroeide tot Nederlands grootste uitgeverij op maritiem gebied. Van Kampen onderhoudt er als auteur en adviseur de nauwste bindingen mee.

De schrijver is getrouwd en vader van een zoon en een dochter. Hij woont sinds 1946 in Bergen (N.H.).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen