Stedeling

Een korte werktijd. Veertig uren of zelfs minder. Drie weken vakantie, èn doorbetaald! Een ideaal huis, voorzien van alle gemakken, waaronder centrale verwarming. En feest, veel feest. Van kroeg naar kroeg, van bioscoop naar bioscoop en dan de nachtbar in. Een gedeelte hiervan kon zo uit een personeelsadvertentie geknipt zijn. Het is echter een totaal verkeerd beeld dat veel plattelanders nog steeds hebben van de stedeling. ' ' ^_

Inderdaad, veel mensen hebben bovengenoemde „zegeningen" van de moderne maatschappij, maar ook op het platteland! Maar. zijn ze er wel allemaal zo gelukkig mee, zoals men hier denkt? Die korte werktijd brengt met zich mee, dat er veel tijd overblijft voor hobby's.

Maar, welke hobby mag je nu nog in de stad uitoefenen? Je mag bijvoorbeeld niet zomaar duiven gaan houden, als je daar zin in hebt. Voor ons misschien vanzelfsprekend, daar niet. Een andere hobby: zelf muziek maken. Niet meteen zoiets extreems als een drumstel, maar gewoon een piano bijvoorbeeld. Denk eens in: in zo'n van die gemakken voorziene flat, met onder, boven en naast je buren waar je rekening mee moet houden, zomaar piano spelen? Dat is er niet bij! En zo zou je nog wel even door kunnen gaan.

Het sprekendste voorbeeld is echter 's zomers op de doorgaande wegen op ons eiland te vinden. Kilometers lange rijen auto's, vol met stedelingen die de stad ontvluchten. Op zoek naar wat wij nog hebben: vrijheid. Ze hebben er zelfs uren file-rijden voor over! Op zoek naar een eigen plekje in de vrije natuur. Ook al moeten ze dat weer delen met velen op een camping. Aan het einde van de vrije dagen gaan ze weer met z'n allen in omgekeerde richting in de file. Soms achttien kilometer lang! Op weg naar hun ideaal?

Ik denk het niet! Ik denk, dat veel mensen in de file jaloers zijn op ons eilandbewoners, omdat wij alles hebben, wat zij ook zo graag zouden willen. Nee, geen tien kroegen op een rijtje. Niet zo'n dertig bioscopen waar ze uit kunnen kiezen. Zelfs geen nachtbar hebben we. Is dat nu zo belangrijk? Wie daar behoefte aan heeft, gaat gewoon een keertje naar de stad. Als je de ogen daar goed de kost geeft, ben je blij als je de Haringvlietbrug achter je hebt en weer thuis bent!

Een enkeling lukt het om uit de stad te komen. Die wonen tussen ons in en worden geringschattend „overlanders" genoemd.

Eén van die ..overlanders" ben ik, en ik ben er blij om!

(wordt vervolgd!) H. de W. te A.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen