Overdenking

„Vader, in Uw handen...!" Lucas 23 : 46.

Op Goede Vrijdag denken we in het bijzonder aan het sterven van onze Heere Jezus Christus aan het kruis op Golgotha. Zijn laatste woorden zijn geweest: „Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest". Daaruit kan ons onder meer duidelijk worden, dat het Christus' wil is om te sterven. Op andere plaatsen lijkt dat anders in de Bijbel.

Bijvoorbeeld in Gethsemané. Dan vraagt Hij: „Laat deze drinkbeker aan Mij voorbijgaan..." Maar toch gaat Hij dan voort op de weg, die de Vader in de hemel Hem wijst en Christus gééft Zichzelf. De wil van Zijn Vader, d.w.z. de verlossing van Zijn volk is voor Hem het één en het al. Daarvoor laat Hij Zich bespotten, daarvoor laat Hij Zich geselen.

Hij laat het toe, dat ze Hem een doornenkroon op de slapen drukken, dat ze een purperen mantel, een koningsmantel om de schouders weipen en dat ze Hem de rietstaf in de handen stoppen. Hij laat het gewillig toe, dat ze Hem door de straten van Jeruzalem leiden en tenslotte aan het kruis nagelen. Van <iie gewilligheid wordt overigens al geprofeteerd in het Oude Testament, want Jesaja zegt: Als een lam werd Hij ter slachting geleid en als een schaap, dat stom is voor het aangezicht zijnei scheerders, alzo deed Hij Zijn mond niet open!

En dat Hij dan ook zelf wilde sterven blijkt ook uit dit laatste kruiswoord. Even tevoren heeft de Heiland geroepen: Het is volbracht! AUes, wat God Hem opgedragen had, is gedaan. Alles, wat er nodig was tot verlossing van arme, zondige mensenkinderen. Alles, wat er te doen was om God en mensen te ver2oenen. De Heiland wist, dat de strijd gestreden was. En dan volgt Zijn laatste woord: Vader, In Uw handen beveel Ik Mijn geest". Niet fluisterend, ontdaan van alle kracht, maar Hij spreekt Zijn laatste woord met luider stem. Een stem, die over Golgotha heenklonk, zodat ieder het kon horen.

En als Hij Zijn laatste woord gesproken heeft, zo vertelt Lucas ons, geeft Hij de Geest. En daarmee geeft Lucas te kennen, dat de Heere Jezus Christus Zich in de dood gegeven heeft. Volkomen vrijwillig. Zö gaf Hij Zich voor zondaren, opdat zij zich zouden geven aan Hem en bij Hem zouden vinden, wat ze nodig hebben, zowel in leven als in sterven!

Maar boven dien komt ook duidelijk uit, dat de Heiland Zich rustig overgeeft aan God. Voor de tweede keer neemt de Heiland de Vademaam op de lippen en daarin komt uit, dat in de hemel Eén woont, die Hem nader is dan wie ook.

Nader dan Maria, die Hij even tevoren heeft heengestuurd met de woorden: „Vrouw, zie uw zoon!" Nader dan de discipelen, die allen zijn gevlucht... En daarom: Vader, in Uw handen! Het is duidelijk, dat het laatste woord van de Heere Jezus een aanhaling is uit Psalm 31, behalve dan dat eerste woord: „Vader". En David laat er op volgen: „Gij hebt mij verlost, Heere, Gij, God der waarheid". Zo mag het immers ook zijn bij de Heiland, die weet, dat Hij na drie dagen weer zal opstaan uit de doden.

Hij is zeker van de overwinning op de dood. Zeker van het leven, tot in eeuwigheid. De Heere Jezus Christus, de Heiland

De Heere Jezus Christus, de Heiland van zondaren, is nooit los te denken van de Zijnen. Wat Hij gedaan heeft, dat heeft Hij voor de Zijnen gedaan. Wat Hij geleden heeft, dat heeft Hij voor de Zijnen geleden. En wat hij gebeden heeft aan het kruis, dat heeft Hij ook gebeden voor al de Zijnen: „Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest!" Ook aan het kruis heeft Hij al de Zijnen als op Zijn eigen hart gedragen. Hij is immers de Hogepriester bij uitnemendheid. In het Oude Testament droeg de hogepriester de efod op de borst met de namen van de twaalf stammen van Israël, en zo draagt ook de Heüand al de Zijnen aan het hart. En op hetzelfde ogenblik, dat de Heere Jezus Christus Zijn geest in handen van de Vader beveelt, geeft Hij de geest van al de Zijnen aan de Vader.

Wij mogen weten, dat deze laatste woorden van de Heüand door de Vader zijn verhoord. Het Evangelie houdt immers niet op bij Goede Vrijdag. Het gaat door en het wordt Pasen, de dag van de opstanding komt. Het lichaam van de Heere Jezus Christus is niet in het graf gebleven. De dood heeft Christus niet overwonnen, maar Christus heeft de dood overwonnen.

Toen de Heiland nog maar aan het begin stond van de bittere tocht naar Golgotha, toen Hij zelfs nog in de Paaszaal was, heeft Hij een ander gebed gebeden: „Vader, Ik wil, dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt; want Gij hebt Mij liefgehad vóór de grondlegging der wereld". (Joh. 17).

En zou de Vader in de hemel dat gebed dan niet verhoren?

Het lijkt alsof met het laatste kruiswoord al iets duidelijk wordt van de jongste dag. De hoofdman over honderd moest getuigen: „Waarlijk, deze was Gods Zoon". En de schare aan de voet van Golgotha sloeg zich berouwvol op de borst. Er Ujkt iets van een profetie in te liggen: van de bekering der heidenen en van de verootmoediging van Israël...

Velen zijn in onze dagen vervreemd van het geloof in Christus en toch blijft Christus vragen: Komt herwaarts tot Mij! Hij vraagt het jong en oud. Eenmaal komt het moment, dat we sterven moeten; dat moment weet God alleen. Maar bedenk dit: Jezus Christus is de enige en volkomen Zaligmaker. In Zijn Naam mogen wij in onze laatste ogenblikken ook onze geest bevelen in de handen van onze hemelse Vader. Door het geloof, dat de Heilige Geest schenken wil. Dan mag er ook uitzicht zijn. Uitzicht op de opstanding ten eeuwigen leven.

Dirksland M. V. d. Linden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen