Duivensport: Van over de grens

Op een steenworp afstand vaji ae nederlandis-belgische grens woont de Essense duivenkampioen Achiel Tobback. Kort bij, maar zowel in prestaties als speelwijze onnavolgbaar voor zijn noorderburen. Deze kampioen met jaarlingen, in België kent men niet het titelspel in de vorm die wij kennen, kan U als hij op zijn praatsteol zit uren bezig houden. Over de duiven, maar ook als U dat onderwerp per ongeluk raakt over de verhouding Walen - Vlamingen. Als vooroorlogslid van het Vlaams nationaal verbond is hij na de oorlog uit zijn overheidsbetrekMng gezet en wie hebben daarvoor gezorgd? De Walen. Die Hollanders die ons nu nauwelijks begrijpen hebben ons in 1930 mooi in de steek gelaten en BO'/o Vlamingen overgeleverd aan 40''/o Walen. Die 40"/o beheersen het kapitaal en de maatschappelijke funkties. Men heeft dat in de oorlogsjaren verward met sympathie voor de Duitse bezetting, maar ik herbergde zelf een jaar lang onderdxiikers. Het gaat ons alleen om het recht van de Vlaamssprekenden. Lichtelijk geschrokken door de heftigheid van deze 70-jarige Vlaming zijn we maar snel op het chapiter duiven overgestapt en dan wordt Tobback een beminnelijk mens. Zeker kan hij daarbij in de belgische dimvenadelstand worden verheven, want om het met een gevleugeld belgisch woord te zeggen „hij heeft van niemand schrik". Zijn topspel steunt op de rassen uit zijn geboortestreek Heijst op den Berg, het dorp van belgische grootmeesters. Zijn beste komt van een zekere van Bael van Booischot; zijn betrouwbaarste van Stroband van Hevere; maar een grbot deel van de stam komt uit de eertijds beroemde duiven van Hofkens van Merxplas er)! van de rassen Jos van de Bosch, Berlaar en A. Wouters uit Arendonck. Vooral mannen voor de halve fond. Ze kunnen los vliegen in het Noorderverbond, het Grensverbond,het Samenspel Essen-Wildert en de Union te Antwerpen. Want het spelen gaat er geheel anders dan bij ons. Iedereen kan bij wat voor duivenmaatschappij hij ook wil zijn vogeis voor een wedvlucht aanbieden. Komt de wind vermoedelijk uit het Westen dan gaat men Oostelijk inkorven, zit de wind in de Oostelijke hoek dan zoekt men een lokaal westelijk. Essen ligt daarbij nog op een pimt, maar wie in Antwerpen woont kan uit vier windstreken gaan inmanden. De kosten van het duivenspel bedragen echter wel bijna het dubbele van Nederland. Geen probleem voor Achiel Tobback, Kloosterstraat 36 in Essen. Door zijn kopvUegers kan hij jaarlijks de balans voordelig afsluiten en dan behoort men in de dure duivensport tot de witte raven.

Een heel wat gematigder Vlaams denker is de bekende Unionspeler Ed Schrauwen te Wildert. Wanneer men op weg gaat naar Antwerpen via Brasschaat ziet men even buiten Essen op de Antwerpsesteenweg de veevoeder-jfabriek van het familiebedrijf Schrauwen. In de wijde omtrek van de fabriek staan overal duivenhokken want vader Schrauwen speelde vroeger al met de duiven en zijn drie zoons hebben daarop voortgebouwd. Thans zijn er nog twee zoons ieder zelfstandig, die al 40 jaar de duivensport bedrijven. Ed Schrauwen treedt daarbij als speler in nationaal verband het meest op de voorgrond. Een geweldige vedette uit de Union Antwerpen, waar de sterkste spelers uit Vlaanderen bijeenkomen. Zijn ras verkreeg hy voor 15 jaar terug van de KBDB-bestuurder Goedertieren, die door zijn vele relaties over een der beste reisduivenhokken in België beschikte. Hij zette ze tegen zijn edgen soort dat vla de Brusselse hokken de

oorlog hadi overleefd en kan nu een verzameling nationale overwinnaars tonen, zoals heit „Pikkerke", de „Super", de „As" en de „Blackpool".

Ward Schrauwen begint pas bij 350 km. Dan zorgt hij ervoor dat zijn duiven in regel zitten want wie tegen zo'n 2000 liefhebbers, die alleen met uitgezocht materiaal komen, mee wil teUen, moet met supervogels in topconditie opdraven. Door de vermenging van het eigen ras, de polderduiven, hebben de vogels veel weerstand. Vele duiven kunnen slecht tegen de mand, die van Schrauwen hebben er geen pijn aan. Toen de piepers eens vijf dagen op Corbeil moest enoverstaan wegens de weersomstandigheden speelde hij tegen 2300 vogels er vijf in de eerste vijftig. Merkwaardigerwijze speelt men in de Union nog steeds 1 op 3, aUeen provinciaal spel is 1 op 4. De „blackpool" is een afgeteste kandidaat voor de worldcup in Blackpool maar bovendien een supervlieger. Mooi en goed gaan dus wel degelijk samen. De jonge duiven worden gezift door de mand en die overblijven krijgen ook als jaarUng geen rast. In de Union spelen de jaarlingen apart en het blijkt vaak dat ze sneller zijn dan hun oudere soortgenoten. Dit spel heeft vooral de laatste jaren een grote vlucht genomen. Ook duivinnen worden apart gespeeld en dan kan alles nog in de dubbeling worden gezet. Soms wel moeilijk om al die wedstrijden uit elkaar te houden en vooral voor provinciale vluchten zijn er eigenlijk teveel lokalen om goede controle te kunnen toepassen. Maar liever niet ruüen met het onbegrijpelijke nederlandse systeem waar de ene stadgenoot nog niet tegen de andere mag spelen omdat hij toevallig Ud is bü een andere bond. Barnumreklame heeft deze zuiderbuur niet nodig weint ze liggen er op de loer om een duif van hem te bemachtigen. Wie zijn hok wil versterken moet toch eeas bij de Wildertse kampioen langsrijden. Wy althans hebben met koesterende zorg een eitje uit de Blackpool onder ons beste kweekmoedertje gelegd. En dan maar hopen op een kampioen. Zo hopen we allemaal elk jaar weer opnieuw de beste soort te hebben ontdekt of de beste koppeling te hebben toegepast. En hoop doet leven!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen