Raven

U zult ze de laatste jaren niet meer gezien hebben, de blinkend zwarte raven. Ze zijn uitgestorven in Nederland. Hoe kan dat? Ja, als een broedsel mislukt of vernield wordt en het ouderpaar gevangen of geschoten wordt, blijft er niets over. Nadat het een paar keer verkeerd is gegaan, is het nu gelukt een partij van ongeveer 40 raven in te voeren uit Duitsland en de landen van het zogenaamde Oostblok niet ver van Rusland. Als het met het broeden wat meegevallen is, kunnen we ze diis weer tegenkomen in het midden en oosten van ons land. " U kent wel de fabel van de vos en de

" U kent wel de fabel van de vos en de raaf van de bekende Franse dichter la Fontaine? In de meeste schoolboekjes van een halve eeuw terug kon men dat verhaal aantreffen. De raaf zat in een boom met een stuk kaas in zijn bek. De vos kwam er langs en kreeg wel zin in dit stukje kaas. Ma2ir hoe er aan te komen! De slimme vos ,wist wel raad. Hij begon een praatje met de raaf en vertelde, dat hij had horen zeggen dat de raaf zo mooi kon zingen. Of hij eens een versje voor hem wou zingen? De raaf die alleen maar lelijk krassen kan voelde zich door deze woorden van de vos erg gevleid en wilde zijn mooie stem graag eens laten horen. Hij begon te zingen, maar toen viel het stuk kaas uit zijn bek. De vos pakte het op en ging ermee van door.

Dat is de fabel van de slimme vos en de domme raaf. Een raaf is echter helemaal geen domme vogel.

Spreekwoorden

De raaf is familie van de kraai, die nog overal voorkomt. Er zijn heel wat, spreekwoorden waarin zijn naam voorkomt. Hij is zo zwart als een raaf is duidelijk genoeg, de vogel is gitzwart. Als we iets of iemand willen aanduiden met eigenschappen die zelden voorkomen, spreken we van een witte raaf, een zeldzaamheid dus.

Die jongen is een hongerige raaf, zoals raven veel kunnen eten en altijd honger hebben.

Stelen als een raaf is niet zo netjes. Inderdaad stelen de raven erg, vooral blinkende voorwerpen. Algemeen is bekend dat ze uit een open raam wel eens zilveren of zilverachtige lepeltjes hebben meegepikt. Soms worden ze later teruggevonden in de goot of in een nest. Daarover heb ik volgend verhaaltje gelezen.

Op zekere dag vele eeuwen geleden miste een bisschop zijn ring. Zijn kamerdienaar werd verdacht van de diefstal. Toen hij op de pijnbank gemarteld werd, bekende hij uit angst voor nog zwaarder kwellingen de diefstal en werd ter dood veroordeeld. Even vóór de terechtstelling verklaarde hij dat hij alleen bekend had uit vrees voor pijn en dat hij onschuldig was. Toch werd hij terechtgesteld. Later vond men de ring in het ravennest.

In de bijbel

In de bijbel worden de raven meermalen genoemd. In Leviticus 11 worden de reine en onreine dieren genoemd. Ook de onreine vogels die niet gegeten mochten worden: „Deze zult ge verafschuwen, ze mogen niet gegeten wor den, een gruwel zijn ze". Daaronder behoren ook de raven.

Het meest bekend is wel de geschiedenis uit 1 Koningen 17,w aar EUa gevoed wordt door de raven. Er kwam een hongersnood van SVa jaar over Israel en de profeet Elia trok zich terug bij de beek Krith. Dat was daar een woeste streek met een bruisende beek, die in de Jordaan uitmondde. God zeide tot Elia: „Gij kunt uit de beek drinken en Ik heb de raven geboden u daar van spijze te voorzien". Inderdaad brachten de raven hem 's morgens en 's avonds brood en vlees. Zo hielpen onreine vogels Elia en bewaarden hem voor de hongerdood.

Daar is ook nog een spreekwoord aan ontleend: „De raven zullen u geen brood brengen". Dit zegt men wel tegen iemand die niet flink aanpakt, misschien wel lui is. ^ Dat de raven wel eens mensen helpen,

Dat de raven wel eens mensen helpen, komt ook voor in de geschiedenis, misschien wel een legende, van de kluizenaar Meinhard. Hij woonde in Zwitserland in de Alpen in een afgelegen dorpje, waar de hervormer Zwingli nog pastoor geweest is. De kluizenaar vond op een dag een paar raven die vanwege de kou dreigden om te komen. Hij nam ze mee naar zijn kluis en verzorgde ze zo goed dat ze in leven bleven. Ze bleven bij hem en bewezen hem allerlei diensten. Iedereen in de buurt kende ze als de Meinhards raven. Later kwamen er twee rovers, die de

Later kwamen er twee rovers, die de kluizenaar vermoordden. De raven zagen het en volgden de moordenaars tot in de stad Zurich. Midden in de stad stortten ze zich boven op hen. Toen de wandelaars dat zagen en de raven herkenden, konden ook de twee boeven gegrepen en ter dood gebracht worden. „Al zouden de raven het uitbrengen", zegt men wel. Men bedoelt er mee dat tenslotte alles toch uitkomt. Hier hadden de raven het inderdaad uitgebracht. De eerste vogel die na de zondvloed weer op de verwoeste aarde terug komt is een raaf, die Noach uit hel venster van de ark laat wegvliegen. Er zal wel genoeg voedsel voor de vogel geweest zijn. Raven voeden zidh met dode of stervende dieren, met aas, dat er genoeg te vinden was op de ledige aarde. Evenals kraaien beginnen ze altijd met de ogen uit te pikken. Leeft het slachtoffer nog een beetje, dan kan het zich niet meer verdedigen.

Hieraan dacht ik bij het lezen van Spreuken 30 : 17: „Het oog dat de vader bespot en de gehoorzaamheid aan de moeder veracht, dat zullen de raven der beek uitpikken". De spreukendichter wil met deze beeldspraak zeggen dat God de ongehoorzaamheid aan de ouders zwaar straft. Ik heb wel eens een boze moeder haar stout brutaal kind met deze tekst horen bedreigen: „Denk erom, straks komen de raven en pikken je ogen uit". In de verzen Job 39 : 3 en Psalm

In de verzen Job 39 : 3 en Psalm 147 : 9 lezen we dat God voor de jonge raven zorgt als ze roepen en ronddolen zonder eten. Hieruit meent men te mogen afleiden, dat de raven slecht voor hun jongen zorgen, dat het slechte ouders zijn. Dat is echter helemaal niet waar, het ravenpaar vliegt zonder ophouden heen en weer om hun jongen

van voedsel te voorzien. Zo hongerig zijn ze, dat ze haast niet te verzadigen zijn, zoals het spreekwoord zegt: het is een hongerige raaf.

Deze teksten willen alleen maar zeggen, dat Gods voorzienigheid ook over de dieren gaat. Ook in Hooglied 5 : 11 en Jesaja 34 : 11 wordt de raaf genoemd.

Ook onze voorouders van het begin der geschiedenis kenden aan de raven grote macht toe. Als hun god Wodan op zijn paard Sleipnir door het luchtruim reed, zat er op iedere schouder een raaf, die hem op de hoogte hield vkn het gedrag der mensen.

Middelburg L. V. Wallenburg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen