Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Zwoegen En Zweten

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Zwoegen En Zweten

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Ik denk niet, dat er erg veel mensen zijn, die in deze tijd het vak uitoefenen van schapenscheerder. Persoonlijk ken ik er maar één: de plaatselijke veehandelaar, die het jaarlijks bij ons komt doen. Er zullen ongetwijfeld meer mannen op ons eiland zijn die dit doen, maar toch het zullen er niet veel zijn. Ik kijk er graag naar en vind het een prachtig gezicht. Trouwens elke vakman die z'n vak verstaat vind ik mooi om aan het werk te zien. Zijn er niet in veel plaatsen schaapscheerdersfeesten georganiseerd? Juist voor de toeristen die in deze tijd ons eiland overspoelen, is het een speciale trekpleister.

Nou, ik heb m'n eigen feest georganiseerd! Ik heb mij geschaard in het rijtje schaapscheerders. Echter wel zonder toeschouwers. Ik heb het al vele malen gezien en elke keer jeukten mijn handen. Het lijkt zo gemakkelijk. En het is zó gebeurd. Ik geloof ergens gelezen te hebben, dat het wereldrecord schapenscheren op anderhalve minuut staat. Dit record zou gevestigd zijn in Australië, tijdens de jaarlijkse wedstrijden. Dat ik dit record niet zou kunnen verbeteren staat vast. Aangezien we dit jaar slecht in onze lammeren zitten (slechts één levend lam van vijf ooien!) ziet het er niet naar uit, dat ik zo'n electrische schaar zou kunnen kopen zoals ik van plan was. Maar wat dan? Ik heb allerlei boeken er op na gesnuffeld, en ergens las ik, dat met de hand scheren (met een schaar dus) best wel te doen is. Ja, je doet er wel wat langer over natuurlijk, maar de voldoening zou des te groter zijn. Wij hebben onse schapen voor de lol (en de wol) en dat plezier wilde ik dan wel eens beleven. Ik heb mij daartoe een speciale handschaar aangeschaft die mij verkocht werd door de bovengenoemde veehandelaar voor een zeer luttel bedrag. Daar kon ik mij nooit een buil aan vallerü Op de veemarkt in Leiden blijken deze attributen nog te koop te zijn. Ze worden' blijkbaar dus wel meer gebruikt. Op een goede dag deze week heb ik de schapen naar binnen geloodst. Ze waren geheel onkundig van hetgeen er boven hun koppen hing, anders hadden ze niet zo gemakkelijk meegelopen. Het schijnt beter te zijn ze te scheren met een lege pens, dus hebben ze die dag geen eten gehad. Arme beesten!

Ja, toen moest nummer één er aan geloven. Ik heb een vait de makste uitgezocht en begon mijn moeilijk karwei. Arm schaap! Ze was het proefkonijn. Je weet gewoon niet waar je beginnen moet. Reeds de eerste knip was in haar vel. Ja, in boeken en door ervaren schapenscheerders zie je het slachtoffer gewoon op z'n kont worden gezet, maar mij lukte dat niet. Een schaap in bedwang houden en tegelijk scheren lijkt mij een onmogelijke opgave. Tenminste als je het met een handschaar doet. Enfin, de eerste was erg moeilijk. Ik heb het record dan ook niet gebroken. Misschien het record wie het langste er over doet? Ik heb mij laten vertellen dat als je er op deze manier een half uur over doet, dat een redelijke termijn is. Ik deed er een vol uur over!

Nogmaals: arm schaap! Toch bleef ze geduldig liggen. Het nam er haar gemak van, net als ik. Uiteindelijk is de vacht er toch afgekomen; wél had ze zo'n stuk of vijf jodiumplekken op haar bast. Maar . . . al doende leert men. De laatste (ik heb ze maar allemaal op een avond afgewerkt) kwam er zonder bloedsporen af. Ook ging dat veel vlugger. De boeken hebben gelijk: de voldoening is groot. Maar, of ik het op deze manier volgend jaar weer doe, weet ik zo net nog niet. Eén groot voordeel had ik wel: toen ik de andere morgen op de weegschaal ging staan, was ik anderhalve kilo lichter geworden en dat was wel nodig (niet waar dokter?). Een prima raad dus voor mensen die net als ik veel te veel wegen: ga schapen scheren! De Bonte Hond

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 juni 1980

Eilanden-Nieuws | 8 Pagina's

Zwoegen En Zweten

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 juni 1980

Eilanden-Nieuws | 8 Pagina's