V E R V O L G V E R H A A L

Historisch verhaal uit het jaar 1572 door JAAP DE KORTE Den Hertog's Uitgeverg — Utrecht „Houdt vol mannen!" buldert Ripperda, „we houden het wel!" „Sla dood, die ketterjagers!" roept Geert met verheffing van stem. „Leve de geuzen! Dood aan de papen!" Verwarde kreten weerklinken. Verwoed strijden de beide partijen. De geuzen vechten met de moed der wanhoop. Ze zijn ver in de minderheid, maar weren zich dapper.

„Dood aan de ketters! Voor de koning en de kerk!"

„Weg met de spekken! Voor Oranje en ons vaderland!" Heviger nog dan zoeven ontbrandt

Heviger nog dan zoeven ontbrandt de strijd. Met verbeten woede werpt Geert zich op zijn vijanden. Een Spanjaard stormt met getrokken zwaard op hem toe. Geert ziet het te laat. Het wapen treft hem in de schouder. Gelukkig voor hem is het slechts een vleeswond die de zwaardhouw veroorzaakt. Zijn

woede kent nu echter geen grenzen meer. Als een woesteling zwaait hij met zijn wapen in het rond. Met kracht treft hij zijn tegenstander in de borst. Deze valt dood neer. Geert schijnt geen moeheid te kennen. Opnieuw werpt hij zich op een Spanjaard en treft deze in de arm.

Maar ook de Spanjaarden dringen nu met kracht naar voren. Een geus ligt reeds met gapende hoofdwond op de brug. Klaas ziet het gevaar waarin zijn makker verkeert. Zo snel hij kan sleept hij hem buiten het strijdgewoel. De aanvoerder der Spanjaarden ziet het.

„Ga jij er maar naast liggen, lelijke ketter", sist hij woedend, terwijl hij met getrokken zwaard op Klaas toestormt. Deze weet echter nog juist op tijd de slag te ontwijken door een zijwaartse sprong te maken en zich snel te bukken. De hopman heeft het echter op hem voorzien en laat zijn tegenstander niet los. Klaas heeft, evenals Geert, zich meester gemaakt van een Spaans zwaard en weet het wapen handig te hanteren. Het blijkt echter al spoedig dat de hopman de schermkunst machtig is, waartegen Klaas niet opgewassen is. Steeds opnieuw waagt Klaas een aanval, maar de Spanjaard weet deze uitvallen handig te ontwijken. Klaas heeft de grootste moeite buiten het bereik van zijn tegenstander te blijven en ziet al spoedig dat hij het zo tegen de Spanjaard zal moeten afleggen. Deze heeft hem reeds een geduchte slag op de arm toegebracht. Steeds verder dringt de hopman naar voren. Klaas naar de linkerzijde van de brug terugdrijvend. Plotseling schiet de wakkere geus een reddende gedachte door zijn brein. Razendsnel werpt hij zijn zwaard van zich af en duikt de Spanjaard tussen de benen. Op zo'n onverhoedse aanval heeft deze niet gerekend en verschrikt tuimelt hij achterover. Zijn wapen valt kletterend neer op de brug. Dit is juist de bedoeling van Klaas. Hij trekt de hopman snel naar de linkerzijde van de brug. Maar de Spanjaard begrijpt de bedoeling van zijn tegenstander en weet zich los te rukken. In een ommezien van tijd krabbelt hij overeind en tracht Klaas bij de keel te grijpen... Dit gelukt hem echter niet. In de schermkunst mag hij de geus de baas zijn, maar tegen de spierkracht van Klaas is niet te vechten. Alsof het een veertje is, zo tilt deze de Spanjaard op en werpt hem over de brugleuning. Een hevig gekraak, gevolgd door een zware plons laat zich horen... De hopman is door het ijs gezakt en ligt nu in het koude water te spartelen.

„Die doet voorlopig geen kwaad meer", gromt Klaas tevreden en hij begeeft zich weer in het strijdgewoel. De Spanjaarden zijn inmiddels hoe langer hoe meer naar voren gedrongen. Het begint er hachelijk uit te zien voor het troepje geuzen. Ripperda is gewond en heeft de strijd moeten staken. Een vijandelijke lansstoot heeft hem in de zijde getroffen. 1. De geuzen vechten met vermetele dapperheid. Toch is hun toestand hachelijk. c. I- De overmacht is te groot. Het kan nog enkele minuten duren... Dan zullen de e geuzen zich gewonnen moeten geven... e Plotseling klinken er echter bekende kreten voor de geuzen. „Sla dood, de spekken! Leve de geuzen!" :-

„Houdt vol mannen!" roept Geert. „We 'e krijgen hulp!" Inderdaad naderen hun makkers. Ze ;e hebben de gevangenen aan de voerman n toevertrouwd en keren nu, zo snel ze .e kunnen, naar het klooster terug om hun n achtergebleven vrienden te hulp te snellen. Het wordt hoog tijd. Hun makkers •s [- zullen het niet lang meer vol kunnen n houden. Maar de strijd is nu spoedig beslist. Met verbeten woede werpen de Ie nieuw aangekomen geuzen zich tussen n le de Spanjaarden. Met onverminderde kracht duurt het gevecht voort, maar al il spoedig vluchten de Spanjaarden naar ir hun paarden en verdwijnen in het duister. Hun aanvoerder heeft inmiddels ns 1- kans gezien de walkant te bereiken en n weet er zich aan op te trekken. Met een n pijnlijk gezicht bestijgt hij zijn paard on rijdt zijn mannen achterna. ^

„Die verwenste ketters!" scheldt hij. if „Het lijkt wel of ze door de boze ze^f worden bijgestaan. Ik begrijp er niets van. Maar ik zal het ze betaald zetten. 1. Hu! wat is het koud". Met een pijnlijke :e . . trek op zijn gelaat wrijft de hopman zijn . . aangekomen. Het bloed kleeft de hop- , - achterhoofd. De val op het ijs is hard man aan zijn handen en op zijn hoofd zit een grote bult.

„Allemaal de schuld van die vermale dijde ketters", scheldt hij. „O, het is om e razend te worden".

ingehaald. Hij telt ze. Er worden er ne­ - Na enige tijd heeft hij zijn soldaten e e gen gemist. Scheldend en vloekend keert hij met zijn mannen naar Bergen terug. e e Daar wacht hem een flinke uitbrander van dekommandant... e e

n De geuzen zitten inmiddels niet stil. s s verzorgd. Ripperda is er het slechtst - Eerst worden de gewonden zorgvuldig n aan toe. Hij is buiten bewustzijn. De vij- g andelijke lansstoot is lelijk aangekomen e e en heeft de geuzenaanvoerder diep in de zijde getroffen. Een der geuzen is gee sneuveld. Een zwaardhouw heeft hem e l l het hoofd gespleten. Het is dezelfde die r r een uur geleden nog het gesprek voerde s s pen werd. Toen heeft hij nog gezegd: - met het meisje dat door hem niet begre­ „Ik vecht me liever dood". Nu is hij n reeds gesneuveld... n

n Van de elzenstruiken die aan de wegzijde groeien wordt een draagbaar ge- . maakt. De gewonden worden er voorf zichtig opgelegd. De dode en gewonde s Spanjaarden worden in het klooster ach . . tergelaten. \ e

e e „Die moeten de monniken maar ver- zorgen", zegt Geert tegen Klaas die juist bezig is een soldaat zijn dorst te lessen. „Jij bloedt ook Geert", antwoordt Klaas bezorgd. Hij ziet hoe het bloed uit Geert's arm vloeit. „Het betekent niet veel", antwoordt Geert luchtig, „het is slechts een vleeswond. Ik vind het veel erger dat Herman dood is. Met Ripperda ziet het er trouwens ook niet zo best uit. Hij ligt nog steeds buiten kennis".

„Misschien valt het nog mee", hoopt Klaas, „maar het is me nog steeds een raadsel hoe de spekken gewaarschuwd zijn. Zou Pieter Barendsz. soms toch iets van ons gesprek gehoord hebben? Dan zou het niet onmogelijk zijn dat hij de bezetting in Bergen gewaarschuwd heeft".

„Dat denk ik niet", meent Geert. „Ik geloof eerder dat er op de een of andere manier een monnik is weten te ontsnappen en dat die de Spanjolen gewaarschuwd heeft. Misschien is er wel een achteruitgang in de kloostermuur. Kom mee, dan gaan we het dadelijk onderzoeken".

Ze begeven zich naar het klooster. Al spoedig blijkt dat Geert's vermoeden juist is. Aan de achterzijde van het klooster bevindt zich in de muur een klein poortje. wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen