Overdenking

We hebben nogal eens de neiging Ezau voor te stellen als een ruige, wat onnadenkende, maar toch best wel sympathieke kerel tegenover de meer geslepene, onbetrouwbare figuur van Jakob. Dat is echter een onjuiste beoordeling. Jakob was al heel jong tot God bekeerd en hoeveel fouten hij ook maakte, 't was toch ten diepste zijn lust om de HEERE te vrezen, het allerhoogst en eeuwig goed. Ezau wordt ons in Hebreeën 12 getekend als een onheilige, iemand die het zmnelijke en zichtbare van deze wereld veel hoger aanslaat en inschat dan de zegen van de levende God. Dat hij „om één spijze het recht van zijn eerstgeboorte weggaf" was maar niet een onbetekenend voorval — het was kenmerkend voor heel zijn levenshouding! 2to is Ezau een waarschuwend voorbeeld voor de gemeente. Ook in onze eigen welvaartstijd is het gevaar zo groot om als een onheilige het bezit en het genot van de wereld na te jagen. Daarmee maken we ons schuldig aan verachting van de goddelijke gaven die ons beloofd zijn in de Doop. Wanneer we in wezen nog goud-zoekers zijn in plaats van God-zoekers, zijn we nog altijd bezig met het versmaden en verkwanselen van ons eerstgeboorterecht. We doen niets met de beloften van God die aan ons voorhoofd zijn bezegeld. Wat een belediging van de belovende God!

Maar wat nu te denken van de hierboven afgedrukte tekstwoorden? Is Ezau tot inkeer gekomen? Kwam er bij hem een hartelijk berouw, heeft hij tranen geschreid vanwege zijn zonde? En is de HEERE God toen zó onverbiddelijk geweest dat Hij deze wenende verloren zoon niet meer vsrilde ontvangen?

Neen, dat zegt de tekst niet. Gode zij dank niet. Dan zou immers het evangeUe van de sdiuldvergeving ondermijnd worden. Er zou niet meer vrijuit gepredikt kimnen worden dat bij God in Christus de pardonbrief gereed ligt voor de grootste der zondaars. Hebreeën 12 : 17b is echter een omschrijving van wat ook te vinden is ia Genesis 27 : 34 en 38. Toen Jakob de eerstgeboortezegen had verkregen, probeerde Ezau onder tranen de zaak terug te draaien. Hij Wilde Izaak ertoe bewegen hem alsnog de voornaamste zegen te geven en zo de zegen van Jakob weer in te trekken. Dat was „de plaats des berouws" die Ezau vruchteloos zocht. De kanttekening bij onze Staten-Vertaling stelt terecht: „Want dat Ezau geen berouw van zijn eigen misdaad heeft gezocht, blijkt daaruit dat hij terstond daarna Jakob naar zijn leven heeft gestaan."

Zo is het tekstwoord een waarschuwend woord. Er zijn versmade tranen. De droefheid der wereld werkt de dood. Is het ons ook in onze gebeden en tranen uiteindelijk te doen om de zegeningen los van de zegenende God, dan zullen we mét Ezau tevergeefs bidden en smeken. Jacobus zegt daarvan: „Gij bidt en gij ontvangt niet, omdat gij kwalijk bidt, opdat gij het in uw wellusten doorbrengen zoudt" (Jacobus 4 : 3).

Maar als het u om de HEERE te doen is en Zijn zegen van schuldvergeving en eeuwig leven in Zijn gemeenschap, grijp dan moed en laat u niet door een verkeerd begrip van Hebreeën 12 : 17 ontmoedigen.

Nóóit versmaadt de HEERE de zuchten en tranen van een bedelaar aan Zijn troon! Veenendaal Ds. J. Hoek

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen