�Op z'n Flakkees gezeit... "

't Hieng allangal op, dat ik u dun één of aoren dag nae Menheerse zou gae. Mar je weet hoe zoe ietewat gaet: van dun éénen dag op tun aoren. Mar ik had toch nog vrie reizen, dus docht. . Alia, vuruit, gae noe, want aores komt ter oak weer niks van. Dus diensdags ochens, vroeg op in

Dus diensdags ochens, vroeg op in nae dun trein. Zoe as ik geweand binne, nae 't eilangd is een lange reize as je van dun overkangte komt.

In vroeger zag je naregus tegenop, mar noe bin 'k vanself oak al nie nieuw méér, dus dan- weet je het wel. Mar dienk 'k bie mim eige... AUa, je gang is gien doktersgang, dus je gaet. Mar 'k ha dur géén berouw van oor! Om hallef negene was ik al op 't

Om hallef negene was ik al op 't station in Rotterdam. Toen mit te Metro nae 't Zuidplein. Daer bin je zoa, mar mit te bus duurt ut wel lange oor. Mar ak noe dienke hoelange mun daer vroeger over deje, dan is het niks méér. Drie uren zat je dan op tun Mimheerse boat. Jae, toen was aoUes nog zoe merae

Jae, toen was aoUes nog zoe meraekels overhaest. Het mog tan lange dure vroeger, mar 't was bar gezellig. As 'k dat nog zieje, dat donkere hokje, voorongder zal 'k tat mar noeme, mit aol die maansen. De vrouwen mit tur kousen an ut'breien. Sommuge zatte te haeken an un sprei. Weer aore, wat ouwere dan, die hackende pakken om.

Jae dat mos tan wel, wangt de geboorte van dur achterkleinkind was al gaauw. 't Was toen niet as tegenworig, dat liet je zoe gaauw met wete. Bije zot! Ze dochte toen dat un aore dur oagen in dur zak had, dus tat niet zag. In as ter dun één of aore snotneuze bie was, nee die had aer hélemael niks mee te maeken. De kinders kwamme toen ommers nog uut te witte koale, of van dim oaievaer. Dat gieng geheimzinneger dan noe. Mar hoe stiekum dur dan over gedae wier, hoe nieuwsgieriger wier je.

Mar om op mun voorongder tu kommen...de mannen die dan meestal voor zaeken nae Rotterdam gienge dat wazze dan meestal de eige, eUeke weke. 'kWete nog goed dat opa aoltied nae van Zwet gieng, om kaeze te haelen. Die zal ut wel over 't zéévaere gehad ha. Dat had tun jaeren gedae, mar toch dienk ik dat ut kaeskarretje méér opleverende. Ongder dat gesprek van die manlui wier dur dan wat gedomeneerd of, ak ut goed ha, gedamd. De hofmeester, Bennemeer liep tan

De hofmeester, Bennemeer liep tan of in an mit een kommetje koffie of musschien un borreltje. In al zukke diengene korte dan dun tied weer. Dat klippergeschut liep wat heen in weer te dangsen, as ze mar niet duchte bie dun trap kwamme, wangt tan hoarende je roepe: Kom hier oor, wangt as je nae boven gaet, dan slae je over boord, dus hier bluve.

As kind wezende wil je dan je eige wel us im beetje vertréé, dus tan zeije: Moeder, 'k modde nae de W.C, o nee nae de plee. Ut rook taer noe niet bepaeld zoe fris, mar dat putriespoortje, dat hadt te antrekkungs kracht De deure van de plee, o die was om

De deure van de plee, o die was ommers op 't haekje, dur kwam gienmaans. Dus dat dee je dan lekker ope in dicht, zongder dat tun één of aoren dur ietewat van zei. In kwam je dan zo stiekumweg tur of dan gieng je toch stilletjes nae boven. Ik voor mien, wou dan toch wel us kieke wie dur éérste klasse reizende. In dan was je toch nog jeloers oak, wangt taer mochte ze wel boven zitte. Dat was zoe'n glaeze sulonnetje. Wat un weidse naem. Mar dat gaf cachet, zou je noe za! Zo...noe gae 'k mun pad vervordere

Zo...noe gae 'k mun pad vervordere oor. Verleden neefl me nu lang genoeg bezig gehouden, dus op naer de Metro. As te maansen van vroeger dat us zieje konne. 'k Hoar het al: De waerelt loapt op im naantje.

De reize mit te bus was toch oak nog gezellig, wangt ik ha mit un dochter van Ar janna Doomhein zitte praete. Ze was wel im héél stik jonger dan ik, mar dat mag te pret niet drukke.

Toen mun op tun Tremwegt kwamme zag ik al gaauw dat Zus Verhaoge op mun stong te wachten. Dat is taer oak wat verangderd, as je kiekt nae vroeger. Vroeger hietende dat taer, as 'k ut goed ha. Prinses Julianaweg. Mar je zei dat noait oor. Wel zei je dan: bie dun trem of Tremweg. 'k Wete nog goed dat te H.B.S. ge

'k Wete nog goed dat te H.B.S. gebouwd wier. Mun gienge dan Songdag kuiere.

Mun gienge dan Songdag kuiere. Mun gienge dan van dun diek de .schooltrap op, de Schoolstraet over, mar dat zeije dan oak niet oor. Nee dan gieng je de Weije over, vurbie 't kerkhof in dan dat aandje was dan al de Hobbemastraete in dat hieuw zoewat op bie VroUeme. In dan hadt je zoe'n smal paedje, dat was ut Binnepaedje. Jae, smal was ut in soms harstikke beslikt in ik mit mun goeie songdagse jurrek, mos tan netuurüjk netjes bie moeder blieve. Neffen mekaore, nee dat gieng niet,

Neffen mekaore, nee dat gieng niet, voor de groate uut, 't was ter soms druk al was ut smal. O wee as je soms viel, dan kreeg je een repramangde dat was niet moai meer. Kiek toch uur mit je goeie goed, 'k bin blieje dat je zoe keilef bint in dan heije ut niet te verslongsen oor.

Alia deUrloape, uutkieke oor! Mun moste gae kieke of te H.B.S. al un beetje opschoot.

Niet dat je daer noe zoe'n belang bie had, mar Je was mar im durpelieng, toch wou je graeg op te hoagte bluve. Na...dan gienge men langs te H.B.S.

Na...dan gienge men langs te H.B.S. mar moste dan over de Langewegt vrom. De Burgemeester Mijslaan was nog niet zoe voare, dat je dur loage kon. Dus langs ten trem nae de Langewegt. Bie Hollangt Zéélangt gienge mun de

Bie Hollangt Zéélangt gienge mun de Zangpad op in zoa weer op huus an. Je mos weer op tied thuus weze, wangt aores was je niet op tied in de kareke. Dan gieng je geweunte getrouw aoltied twee kéér op un Songdag. Mar je kan zieje dat 'k un daegje ouwer worre, wangt ik raeke weer van mun- aperepo of. In as ter noe weer gien kierJi in de kaebel komt, dan gae ik op mun reize deur. Mit Neel Verhaoge giengen mun de

Mit Neel Verhaoge giengen mun de voor mien, nieuwe buurt in. Dur is zeker un Menheerse angebouwd. In dan komme mun noe op te Kastanjelaen, weer zoe'n deftige naem. Éérst un kommetje kofje in dan mos te num. geliek mar an ut prugram beginne. Even bie Cor Groen kieke. Aerentje lag in het ziekenhuus. Jae je wordt kwesbaer op tie leeftled, wangt toen ik de aore kéér dur was, toen leek Ze nog zoe kwiek. Jammer voor Cor oor, je wil toch mar graeg bie mekaore bluve. Willy, dur dochter was wat an ut beridderen, ze liete dur vaoder niet in ae steek. Dat hoar je tegenworig oak wel us aorus. (Mar 'k hoarende gisteraevent, dat te putient weer thuus was.) Gelokkig mar weer. 't Mag wel goed weze in een ziekenhuus, mar dur gaet toch niet boven: bie je eige! Nae dat bezoek mostte mun ete. Dat mot je bie houwe!

Nae 't eten mar gauw wat bliksem bezoeken oflage. 'k Ha nog un héél pregram, dus kanne nog vuruut. Mun belangende toen bie Arjanna Blok. Jae...'t is noe mevr. Fris, mar omdat ik al zoe lange weg binne, bluuft tat toch in mun hoad hange, hoe ze vroeger hietende. Mun troffe ut net goed oor, dur twéé zusters, Ael in Klaosje kwamme dur oak net. Mun hadde wel niet veul tied, mar je weet hoe dat gaet. Leen Bik, over de gote. Dat zei moeder aotied as ze un beetje lange weg bleef. Mar mun mostte, hoe gezellig ut ter was, weer opbreke. Noe nae Hanna Sprong, daer haauw ik in mun schooltied nog wel vriendin mee geweest. Jammer genogt had ze het noe druk mit te schoanmaek, ze hadde pui je net gedaen, dus 't maans hadt gien tied. Niet goed, voorover! Mun liepe as ik ut goed ha, langs ut huus van Cor van Greunienge, mar de Binnepad zag 'k nie méér. Oak al ter ziele.

In de Hoflaen zouwe mun even nae Jannetje, van Maotje van Meutje Janne weze. Daer zat ik un stuitje toen dur zuster Trui kwam. Die stong nog in de gange, daer ik mit mun rik nae toe zat, toen Jannetje zei: Kom us kieke Trui, wie hier is! Trui gaf as angtwoord. Dser hoef ik niet voor te kommen, want ik zie ut al op ter rik... Nel van Donge.

Na, vraeg ik mun of, as ze mien noe nog op mun rik kanne, dan bin ik taer zeker niet veul verangderd. Dat zal ze in mun gezicht wel zieje. Weer mar ouwe koeien uut te sloat

Weer mar ouwe koeien uut te sloat haele, in fanself oak over degene die uut ten tied binne. 'k Wete dur aoUes van, as je alléén bluuft, zaag Ik tegen dur. Mar jae ik had mim jongen nog in dan is ut wel un héle opbrieng, un jongen van zestien, mar je mot tan toch voor zo'n kind vaorder in dat valt tan wel nie mee oor, mar je heit toch nog un doel. Gelokkig as je in je verdriet weet waer je heen kan in dat wist Jannetje gelokkig oak wel.

Toene mun dur een stuitje wazze zaag 'k :kwa...modde mun noe niet us vaorder? Mun motte hallef Menheerse in Sommerdiek nog of in 't is zoa merregenaevend, watsjoe Zus? In mun gienge ongze pad weer vervordere. Un huus of wat vaarder zei mun vriendin: Kiek kan je die vrouwe nog. Die vrouwe zaag, 'k dan mot ik éérst us kieke oor.

Dat maans docht: wat motte die noe? Ze keek in ze keek nog us, déé der bril us of, mar schoddende dur hoad, of ze zage wou...'k ha je noait geziejje. Mar dur man kwam dur oak bie in die zag wat bekends, hie was oak niet zoe rap méér, aores hadt tun mun zo thuus kanne brienge.

't Was Klaos Groen mit zun vrouwe. Jae, net as iederéén die je ziet, un naande verouwelijkt, mar ze mochte nog niet moppere. Nee, dat deje ze niet oak oor. De maansen wazze blieje dat ze nog bie mekaore wazze in nog zoe'n plezier, van der kinders in vooral van de kleinkinders hadde.

Jae, zei Hanna, daer hei je méér tied voor, as tat je oait voor je kinders heit gehad. Daer mot ik ze dan oak geliek in geve.

Mot Klaos gauw un bakje voor je doewe, zei ze nog, mar 'k vongt hut ter best gezellig, mar mun moste dur nog één of, voor mun gienge ete.

Dus wiele der op un klusje weer vandeur.

Bie deure van 'téén of aore huus, an de Jul. van Stolberglaen, daer stong un vrouwe van zoe'n goeie féértig, ikke weermar vraege: Wie is tat noe weer? Die haa 'k vast méér gezieje. Wehiéént, kreeg 'k tun antgwoord, wangt dat is Sletje Nelisse die kan je niet.

O, doe niet zoe gek, dienk je dat 'k tie niet kanne. Dal is un achterbuurmeisje van mien geweest. Wiele weunen de toch op 't Boumanplein in heulje in de Lijnbaanstraete, dat kwam toch tegen mekaore.

In sind tat wiele zoe stonge te diberéren keek dat maans nae ongs. Ze sloeg tur hangden voor dur niongd, terwijl je ze zaj; dienke, riep ze inééns...Tangte Nel, o...Tangte Nel in Tangte Bas in opoe Teuntje. Wat vind ik tat noe leuk...O, 'k mot

Wat vind ik tat noe leuk...O, 'k mot éérst mun aerpels uut doewe aores ha mun verbrangd eten. Ze was zoa weer buten in aoUes kwam dur achter mekaore uut. Wat was ut toen toch fijn bie jule in as je dan 's aevunds om zeven ure over de hegge sprong om nae dun Ingelse zender te luusteren, dan was k altied zoe blieje, wangt tur moeder had tan gisn areg in de klokke in dan bleve ze weer wat langer op, dat begriep je.

Wat had ik toch aoltied moaie jurkjes , die je dan voor mien maekende, ieder kind in de klasse was tan jeloers op mim. In dun oorlog was ter niet veul te kriegen, mot je dienke. Ze zei: 'k Mocht soms voor de klasse komme, wangt de juffrouw in de kinders mochte mun dan bewongdere.

In, vertellende ze voarder: Toen ongze Nellie was gehore, kreeg moeder zoe 'n moaie doapjurk. Jae, docht ik bie mun eige, 't was wel

Jae, docht ik bie mun eige, 't was wel un benaauwden tied, mar dun éénen öé wat voor dun aoren, 't was soms zoe ééns gezindt. Komt taer noe us mee. Toch moste mun naedat intermezzo weer gaauw voarder. Mar dat adres was niet thuus, zeker op merode, docht'k

wordt vervolgd

De Zaense Menheersenaer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen