Vervolgverhaal De val van Bergen

Den Hertog's Uitgever^ — Utrecht

Menigmaal verloste de Heere mij uit de handen der achtervolgers en het past mij. Hem daarvoor dank te zeggen. Ook wil ik vanaf deze plaats, naast God, allen mijn oprechte dank betuigen, die mij zo dikwijls hebben geholpen als ik voortvluchtig was. God moge u daarvoor belonen. Nu moet ik u allen zeggen waarom ik

Nu moet ik u allen zeggen waarom ik veroordeeld ben. Het is niet anders dan om mijn ontrouw aan de roomse kerk! Maar ik zeg u, dat, als God in het hart van een dode zondaar werkt, hij met de gruwelen van die kerk niet meer mee kan gaan. Ik heb dan ook openlijk de paapse afgodendienst vaarwel gezegd en ik heb zoveel als in mijn vermogen lag, de arme mensen gewaarschuwd voor die gruwelijke leer!" Plotseling wordt de trom geroerd, ten teken dat de hageprediker teveel heeft gezegd over de leer van de roomse kerk.

Het is ook maar slechts een ogenblik. Dan is het weer stU. De menigte wacht in spanning. Dan gaat Foppesz. verder. „Mijn vervolgers heb ik echter volkomen vergeven en ik lieg niet als ik zeg, dat het mijn vurigste wens is, dat ik hen hierboven nog eenmaal mag ontmoeten. O, ik wenste wel dat God hen zou bekeren van hun boze wegen. Want als zij door zullen gaan met het vervolgen van Zijn Kerk hier op aarde, dan zal de Heere hen rechtvaardig straffen! Maar ik vrees dat zij hun boze handelingen zullen voortzetten. Want, zoals wij het kunnen bezien, zullen de oordelen Gods over Nederland nog geen einde nemen. De vijanden van Zijn Kerk schijnen niet eerder tevreden te zijn dan wanneer ze Zijn volk hebben uitgeroeid.

Maar o, vervolgers van Gods volk, ik wü het u vanaf deze plaats nog toeroepen: Houdt daar mee op want het zal u nooit gelukken Zijn kinderen van de aarde te verdelgen! Maar ik wil u een betere raad geven. Verlaat de slechtigheden en leeft! Staakt uw vervolgingen en valt Hem te voet. Vraagt Hem, of Hij u bekeren wil. Wie weet, Hij mocht u nog genadig zijn!"

Thans wendt de hageprediker zich tot de priesters en monniken.,

„Ook tot u wil ik nog een woord spreken, want gij behoort tot de vervolgers van Gods Kerk. Het is waar, ik ben de roomse kerk afvallig geworden. Maar ik ben ingelijfd in de ware Kerk, die Chris tus Zichzelf verworven heeft, door Zijn heilig bloed te storten. Meerdere malen hebt gij mij uw kruis voorgehouden. Steeds heb ik geweigerd het te aanbidden. Ik kan en ik mag het niet doen, ook al zou mijn tijdelijke leven er door gered kunnen worden. Of denkt gij dat ik het eeuwig leven zou willen ruilen voor het tijdelijke? Neen, dat is mij onmogelijk! Ik moet het met dr. Maarten Luther uitroepen: „Hier sta ik, ik kan niet anders!" Ik wUde wel dat God uw ogen zou openen voor het kwaad waarin gij u bevindt. Ja, dat Hij Zijn grote en doorluchtige Naam in uw harten mocht verheerlijken!" Nog eenmaal keert Foppesz. zich tot het volk dat gespannen luistert. „Vrienden, het is nu mijn tijd om afscheid van u te nemen. Mochten er onder u nog vrienden of familie van mij zijn, dan wil ik hun dit nog toeroepen: Zoekt, temidden van de oordelen Gods, Hem terwijl Hij nog te vinden is. Valt Hem te voet, terwijl gij nog leeft. Want met Christus verenigd te zijn, is verreweg het beste! God zegene u allen! Vaarwel! ik ga naar boven, naar het hemels Vaderhuis! Vaarwel, vrienden en bekenden. Vaarwel alle christenen, nog een kleine tijd en ik hoop u weet te ontmoeten! Heere, in Uw handen beveel ik mijn geest".

Nu wendt de veroordeelde zich tot zijn beul, die gereed staat om zijn afschuwelijk werk te doen.

„Vriend, ook tot u wil ik nog een enkel woord zeggen. Over enkele ogenblikken zult gij uw moordenaarswerk uitvoeren. Ik wens u toe dat ik de laatste zal zijn die gij neervelt, en dat de satan u niet verder in zijn net verstrikt. Bid tot God om bekering en als Hij uw gebed zal verhoren, zal ik u eenmaal ontmoeten in het hemels Vaderhuis. Doe nu uw werk!"

De beul stapt naar voren en bindt de veroordeelde een doek voor de ogen. Dan neemt hij zijn zwaard en heft het omhoog... Slechts één slag, en het hoofd van Foppesz. rolt in het zand. Hij is niet meer... Ontroerd staart het volk naar het scha

Ontroerd staart het volk naar het schavot. De woorden van deze grote geloofsheld hebben de harten diep getroffen. Er voert een huivering door de menigte...

De verslagenheid duurt bij de meesten niet lang. Nauw'lijks is het vonnis voltrokken of een vreselijke woede maakt zich van het volk meester. Woeste kreten klinken over het marktplein.

„Sla dood! de spekken, sla dood!" Allerlei woeste uiroepen schallen over de plaats van het gericht. Stenen vliegen door de lucht. Het volk raakt in vuur. Verschillenden van hen zijn er van overtuigd dat Foppesz. waarheid heeft gesproken. De stenen vliegen in de richting van de priesters en monniken. Verschrikt zoeken deze hun heü in de vlucht. Enkelen van hen worden door de woedende menigte gegrepen en mishandeld. Een priester wordt omvergesmeten en vertrapt door het opgehitste volk. Hij blijft dood liggen. Dit alles speelt zich üi slechts enkele ogenblikken af. Maar nu komen de soldaten in het geweer. Bevelen klinken, gevolgd door musketschoten. Enkele slachtoffers liggen reeds zieltogend ter aarde. De menigte verspreidt zich en weldra is de rust weergekeerd.

Ontroerd keren velen huiswaarts. Anderen lachen er om. „Dwaasheid om zo'n drukte te maken om die ketterse prediker. Het was toch zijn eigen schiüd dat hij onthoofd werd?" Diep onder de indruk van het gebeurde

Diep onder de indruk van het gebeurde keren Geert en Klaas naar „De Luifel" terug. Onderweg wordt weinig gesproken. Hun gedachten zijn vervuld met de dingen die ze zoeven gezien en gehoord hebben.

„Wat heeft Foppesz. ernstig gesproken", verbreekt Klaas het stilzwijgen. „Zelfs tot zijn grootste vijanden. De beul heeft hij zelfs niet vergeten. Kun jij dat begrijpen?"

Vragend kijkt Klaas zijn makker aan. Deze antwoordt niet dadelijk. Dan zegt hij: „Nee Klaas, dat begrijp ik niet. Als mij zoiets gebeurd was zou ik me liever doodgevochten hebben inplaats van hen zo vriendelijk toe te spreken. Het is won derlijk. Mijn vader was net zo. Ook hij koesterde in het geheel geen wraak tegen zijn vijanden. Het zijn toch wel gelukkige mensen die zo kunnen spreken". Klaas antwoordt niet. Zwijgend vervolgen zij hun weg door de drukke straten van Brussel. „Ik hoop dat we ongehinderd de stad

„Ik hoop dat we ongehinderd de stad kunnen verlaten", zegt Geert. „We moeten maar vroeg vertrekken. De soldaten mochten eens argwaan krijgen... Ik wil trouwens zo vroeg mogeUjk thuis zijn om alles aan San en neef Hein te vertellen. Ze zullen nieuwsgierig zijn". „Dan moeten we vanavond maar vroeg naar bed. Geert", vindt Klaas. „Ik heb overigens ook niet veel trek om de hele avond in de gelagkamer van baas Dirksz. door te brengen. Onze kamer is al in gereedheid gebracht, dus ik stel voor om bijtijds naar boven te gaan".

Geert vindt het uitstekend. Zo vlug als het gaat spoeden ze zich nu voort en weldra hebben de „De Luifel" bereikt. Na een stevige maaltijd te hebben gebruikt begeven de vrienden zich naar hun slaapvertrek. Er wordt die avond nog veel gesproken over alles wat ze die dag gezien en gehoord hebben. Ze zijn er vol van. Eindelijk slapen ze in.

De nacht daalt over de stad, waarin zich reeds zo menig bloedig tafereel heeft afgespeeld. Meerdere gruwelen zullen er nog volgen, maar dit ligt nog in de toekomst, die er onheilspellend genoeguitziet...

Pieter Barendsz. is die dag ook getuige geweest van de dood van Foppesz. wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen