Tapijthandel zit in iiet slop

Duurder.

Als de Perzische grenzen straks weer opengaan voor tapijten zullen de prijzen ongetwijfeld hogti zijn dan voorheen. De loon- en grond stof f onkosten zijn tijdens het bewind van de sjah al fors begonnen te stijgen — hoewel misschien minder explosief aan de olieprijzen — en dat heeft uiteraard gevolgen voor de hier geldende pri]zen, die voor een goed tapijt in de vele duizenden guldens lopen. Tapijten worden op twee manieren

Tapijten worden op twee manieren gemaakt. Noma^len doen het op horizontale weefgetouwen, die ze zelf maken van afgehalïte bomen. Trekt een nomadenstam a\ar een andere streek, dan gaat het getouw mee op een kameel en wordt het elders weer in elkaar gezet. De knopers gaan dan weer rustig verder met het tapijt. Het gevolg van deze werkwijze is, dat veel Perzische tapijten onrejelmatigheden vertonen. Elke onregelmatit'heid is het gevolg van een verhuizing en de daarmee gepaard gaande (de)mont.^ge van het weefgetouw. Ook nuances in kleuren zijn vaak een gevolg van verhuizingen. Als de nomaden in een andere streek hun wol, zijde of kitoen verven is het vaak moeilijk om exac: dezelfde kleur te verkrijgen.

meuren.

Die kleuren vovmen weer een hoofdstuk apart. Rood komt het meest voor. Deze kleur is afkomstig van de minimaal drie jaar oude (en vaak anderhalve meter lange wortel van de meekrcpplant. Saffraang'iel komt zelden voor, omdat deze kleur wordt verkregen uit de zeldzame saffraancrocus. Het „gewone" geel is van de reseda

Het „gewone" geel is van de resedaplant. Gemengd rnet indigo geeft dat een bepaalde *iiit groen. Authentiek groen wordt hesi weinig gebruikt, omdat Mohammed een groene mantel had. Dat 13 de reden, dat Perzen niet willen, dM er op grjeii wordt gelopen. Ook zvarl komt niet veel voor. Die kleur wordt namelijk verkregen uit galappels, die ijzeroxyde bevatten, dat v.'ol aantast. Het zwart van een Perzi.';ch tapijt verslijt daurdoor eerder dan andere kleuren. Brain wordt gemaakt uit de schillen van «vaJnoot en eiken schors.

Beunhazerü.

Behalve de nomadentapijten zijn er de stads- of dorpotapijten, die op verticale weefgetouwen worden gemaakt.

Dat gebeurt vaak in de vorm van thi'isnijverheid of nün of meer fabrieksmatig in de atelierj van rijke kooplieden, die soms wel 50 getrouwen hebben staan, waar aun personeel — al naar felang de mate van geoefendheid — 8000 tot 15000 knopen per dag maakt. Deze laatste metuode raakt echter wat in ongebruik sinds de Perzische kinderen tol hun 14e jaar naar school moeten. Daarmee zijn de mogelijkheden van (goedkope) kinderarbeid aanzienlijk verkleind. Gevoegd bij de stijgende lonen van volwassenen, de grondstoffenprijzen en het ir.it dat nomaden zich steeds minder mei tapijtknopen bezighouden betekent dat, dat het Perzische tapijt een langzame dood sterft.

Dat doet de altijd tóch al aanwezige beunhazerij in ons land (en ook in andere Europese landen) alleen maar toenemen De consument, die een Perzisch tapijt wil kopen, doet er daarom het verstandigst aan oij een speciaalzaak of een gerenommeerde woninginrichter binnen te stappen, waar hij altijd een certificaat van echtheid krijgt bij de aankoop en waar hem altijd garantie wordt verleend. De tapijten zijn té kostbaar om ook maar enig risico te lopen door een ondoordachte aankoop.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen