Overdenking nit de Heilige Schrift

Deze psalm spreekt van heimwee naar God, maar ook van opstand tegen God! Opstand cmdat er zoveel is dat wij niet begrijpen. We lezen in deze psahn de vragen van de dichter, de waaroms waarep hij geen antwoord heeft. Waarom vergeet Gij mij? Waarom ga ik in het zwart? Waarom kwellen de mensen mij? Waarom, waarom? Wij kunnen daarbij

Waarom, waarom? Wij kunnen daarbij nog de vele waaroms uit ons eigen leven voegen. We weten het soms niet meer en de verwarring Is groot. En dan vragen wij onszelf ook wel eens af: waar Is nu God? Waar is nu die God in Wie we geloofd

Waar is nu die God in Wie we geloofd hebben en op Wie we vertrouwd hebben? Zijn wij God kwijtgeraakt en ver bij Hem weggedwaald? Of heeft God ons verlaten, ons losgelaten? ledere gelovige kent toch in het eigen leven die momenten rtr.t je helemaal geen uitkomst meer ziet en denkt dat de Heere je ook niet meer ziet en hoort. De momenten dat we overstelpt worden door de vele vragen, de momenten dat je diep in je hart in opstand komt tegen de Heere.

Al deze vragen kende de dichter van psalm 43 ook. Hij was ook in opstand tegen de Heere! Sommige mensen zeggen dan dat dit niet mag, dat je moet berusten in alles wat er in je leven komt. Dat een christen overal de leiding van God in moet zien en het dan moet aanvaarden. We lezen echter in de Bijbel niet van berusten. We lezen wel van nisc vinden in de Heer en jezelf helemaal toevertrouwen aan de Heere.

Maar ook dat doen wij mensen niet zo maar, ook dat gaat niet vanzelfsprekend, maar het kost strijd. Daarom is er opstand en geen berusting: twisten en niet zwijgen, want God Is de levende God. Hij hoort ons en Hij ziet ons. Ons leven is niet vooi de Heere verborgen, maar Hij kent ons en Hij weet wat er in ons hart leeft. Daarom is er In het leven van de gelovigen het roepen tot de Heere en het wcrstelen met de Heere en met zichzelf Maar tegelijkertijd Is er dan het heimwee naar de Heere, het verlangen om de gemeenschap met de Heere te ervaren, om de genade Gods te beleven.

Het verlangen om bij God te zijn, kent u dat, roept uw hart tot de Heere? Zonder de Heere, zender de gemeenschap met de levende God Is het leven niet mogelijk. Daarom roept deze dichter tot de Heere, worstelt hij met de Heere en wordt hij verteert van verlangen om samen met de andere gelovigen in Gods heiligdom te m.cgen zijn, om de gemeenschap met de Heere te ervaren.

Tot driemaai toe horen we in psalm 42 en 43 de klacht: o, mijn ziel wat buigt ge u neder, en wat zijt gij onrustig in mij. De dichter kan geen rust vinden In zijn worsteling. Hij zoekt de Heere, nu hij ver verwijderd is van de tempel. Hij denkt eraan terug dat hij met de scharen placht op te gaan naar het huis des Heeren en dan wordt hij overstelpt van. verdriet en verlangen. Hij roept het uit tot de levende God. Kennenwij dat verlangen ook om samen met de scharen op te gaan naar het huis des Heeren om daar de Heere te loven?

Deze dichte»- verlangde naar het huis des Heeren, ook al wist hij dat de Heere niet aan een bepaalde plaats was gebonden. In den vreemde roept hij tot de Heere, tot de God des levens. Hij worstelt met de Heere en bidt om licht en de waarheid des Heeren, dat die hem mogen geleiden.

Zijn ziel bu:gl zich neder voor de Heere en hij klaagt het uit voor de Heere, midden in de onrust die hem kwelt. Maar dan klinkt het ook tot driemaal toe: hoop op God. Laat God niet los, maar blijf op Hem hopen, blijf het van de Heere verwachten, want bij de Heere alleen Is er redding te verwachten. De Heere kan uitkomst geven in zijn nood, omdat hij voor alles zoekt nanr de gemeenschap met de Heere, naar de vrede met God. De Heere hee-i't een menigvuldige verlossing geschonken, en Hij zal dit ook nu weer doen. Het heil Is er voor hem alleen bij zijn Goa.

En zo is er de voortdurende strijd, de worsteling. Het roepen tot de Heere en het worstelen met de Heere en met zichzelf. En midden in de worsteling roept de dichter zichzelf toe om te hopen op de Heere. Steeds weer wordt hij heen en weer geslingerd Tot het einde van de psalm, daar lezen we deze twee woorden: mijn God. En dan is er rust. De rust in de Heere, de rust die te vinden is in de verzoening door Jezus Christus, het rusten in de barmhartigheid en de genade van God. Nu is hij er doorheen en ei bovenuit, nu kan bij jubelen In de Heere.

Maar morgen zit hü er misschien v/eer midden in en diep eronder, doordat hij zich meer laat lelden door al de vragen die op hem afkomen dan door het Woord des Heeren.

Blijft de strijci dan altijd voortduren en vinden we nooit rust? Ja eenmaal komen we er voor eeuwig uit, voor goed als de Heere ons binnen brengt In Zijn rust, in Zijn heerlijkheid. Dan is er het leven in volmaaktheid, maar in dit leven blijft er de strijd van het geloof, blijft er de worsteling, omdat we steeds weer te maken hebben met onze zonden en begeerten, omdat ons hart zo dwaalziek Ir- en omdat wij leven in een wereld die vijandig staat tegenover de Heere en tegenover aUen die de Heere dienen.

In deze wereld, In dit leven Is er alleen rust voor de goddelozen, maar het is een vaL'sp rust. omdat zij het verderf en het oordeel tegemoet snellen en ze zien het r,iei. En het is genade als de Heere ons wakker maakt door Zijn Woord, ons onrustig maakt zodat we gaan roepen tot de Heere en gaan verlangen naar he' Woord des Heeren, gaan smeken om de genade Gods. En als we zo tot onrust zijn gebracht dan wil de Heere ook verder met ons gaan door Woord en Geest en ons wijzen op de menlgvolüige verlossing die er Is bij de Heere, onze God.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen