De val van Bergen

Historisch verhaal uit het jaar 1572

Den Hertog's Uitgever^ — Utrecht

— 35 —

Als het de graaf gelukt is veilig binnen de muren van Bergen te komen, zullen de anderen de stad bestormen en met Gods hulp Bergen van de Spaanse bezetting bevrijden. Hoe lijkt u dit plan Ripperda?"

„Het is goed in elkaar gezet, mijnheer Olivier", meent Ripperda, „maar hoe moeten wij de poort binnenkomen? Heeft u daar oolc reeds enig idee van?"

„Nee, dat heb ik niet, tenminste... het plan heeft nog geen vaste vorm. Natuurlijk heb ik daarover reeds met de graaf gesproken, maar het leek hem beter er ook met u over te spreken. U heeft, als aanvoerder der geuzen, waarschijnlijk wel eens een list gebruikt om toegang te krijgen tot het een of andere klooster".

Olivier lacht als hij dit zegt. „Ik denk bijvoorbeeld aan de prach tige list die u gebruikte toen u het Cellebroedersklooster overrompelde. De wijze waarop u hem dat geleverd heeft deed zelfs graaf Lodewijk lachen. De list was zeer simpel, maar ondanks alles toch uitstekend bedacht en toegepast. Daarom kreeg ik van graaf Lodewijk de opdracht om de vage plannen die er besproken zijn met u in overweging te nemen en nader uit te werken".

Op dit moment wordt er aan de deur geklopt en Olivier's vrouw stapt binnen. Ze begroet Ripperda vriendelijk en voorziet de mannen van een verse kruik bier, waarna ze weer even snel verdwijnt als ze gekomen is. Er wordt die middag nog veel gespro

Er wordt die middag nog veel gesproken. Uit het gesprek van Olivier heeft Ripperda begrepen dat er in het geheel geen verraad in het spel is. Hij voelt zich nu volkomen op zijn gemak. Het verwondert hem echter niet dat Klaas hem gewaarschuwd heeft voor deze schilder. Hij vertelde immers zelf dat de mensen hem verdachten van landverraad? Maarc niemand kon vermoeden dat hij in het( geheim de zaak der Oranje's steunde eng het land onschatbare diensten bewees, j Als Ripperda -die middag afscheidu

Als Ripperda -die middag afscheidu neemt van de schilder en diens vrouw,J^ zijn de plannen voor de verrassing vani Bergen besproken en hebben deze eeni vaste vorm aangenomen. Ripperda heeft, zich verwonderd over het inzicht in ver-j schillende zaken van deze schilder. Deze, op zijn beurt, heeft goed begrepen dat_ er met de geuzenaanvoerder niet te spotten valt en hij weet nu zeker dat graaf Lodewijk een goede keus gedaan heeft om deze Ripperda in het plan te betrekken.

„Met Gods hulp zullen we het wel klaren", zegt Ripperda eenvoudig als hij Olivier de hand drukt. „Tot ziens mijnheer Olivier. Zo God het wil zien wij elkaar spoedig weer. Moge Hij onze pogingen doen gelukken". „Dat wens ik met u", antwoordt Oli

„Dat wens ik met u", antwoordt Olivier. ,,We zullen hopen dat over enkele dagen Bergen voor de prins zal zijn!"

HOOFDSTUK XI

IN DE TAVEERNE

Het is druk in de herberg „Het vergulde vat". Baas Hendriksz. loopt ijverig heen en weer om zijn gasten van het nodige te voorzien. Zijn dochter helpt hem daarbij ijverig. Zij is een twintig ^jarig meisje en bij de meeste gasten is 5zij gezien. Onder de vele kooplui die de Sgezelhge herberg van baas Hendriksz. g^regelmatig bezoeken, is Lena graag ge- :,wild en menig bezoeker heeft al meer _ malen zijn blik op de blonde dochter van de herbergier laten vallen. Ze kan ge- zellig praten en is uiterlijk knap te noemen. De vele komplimenten van de zijde der gasten, laat zij echter stil over zich heen gaan en ze doet alsof zij niets imerkt. Ze bedient echter de kooplui zo wel de Spaanse soldaten die de herberg geregeld bezoeken, met evenveel gulhartigheid.

Baas Hendriksz. is zelf ook een gezellige gastheer die overal een woorje over mee weet te spreken. En als men met moeilijkheden te kampen heeft, klopt men nooit tevergeefs bij hem aan. Hij is in Bergen geboren en getogen en kent in zijn stad bijna iedereen. Bijna nooit vraagt men hem iets tevergeefs als het gaat over het wel en wee der stad. Er is echter één ding dat men nooit

Er is echter één ding dat men nooit van de herbergier te weten kan komen en waarover hij zich dan ook niet uitlaat.

Behoort baas Hendriksz. tot degenen die de zijde van de prins kiezen, of bukt hij vrijwillig onder het Spaanse juk zoals zovelen in Bergen? Niemand weet het. Wel weet men dat de waard uit „Het vergulde vat" een trouw zoon der Heilige Moederkerk is, maar wat betreft zijn mening over de onderdrukkers van Nederland tast men volkomen in het duister. Menigeen heeft al eens getracht de mening van baas Hendriksz. te weten te komen, maar steeds weer weet de slimme waard de klippen te omzeilen. Tegen iedereen is hij altijd even vriendelijk en opgewekt. Zowel tegen de kooplui als tegen de Spanjaarden heeft hij altijd een vriendelijk woord of, wat ook meermalen gebeurt, een geestige opmerking, zodat de gelagkamer davert van het gelach der gasten. Baas Hendriksz.

is echter niet altijd zo goed geluimd. Hij heeft tijden dat men hem somber voor zich uit ziet staren, zijn blik in de verte gericht alsof hij peinst over gebeurtenissen die reeds vele jaren vervlogen zijn.

De mensen die de waard kennen, weten wel wat er bij hem aan hapert.

Enkele jaren geleden is zijn vrouw gestorven, haar man en enige dochter achterlatend. Dit smartelijk verlies is soms ondragelijk voor baas Hendriksz. die zielsveel van zijn vrouw hield. Er is de laatste tijd echter ook nog iets anders wat de somberheid van de waard nog erger maakt en zijn smart vergroot.

Zijn enige dochter is de kerk ontrouw geworden. Nog maar slechts enkele weken geleden heeft zij haar vader eerlijk en openlijk gezegd dat zij het met de leer der roomse kerk niet langer eens kan zijn. Ze wU overgaan tot de aanhangers "der „nije leer". Dit is baas,z Hendriksz. echter een doorn in het oog.i_ Er zijn harde woorden gevallen en Lena,;= die wel begrijpt dat zij haar vader, van— wie ze zoveel houdt, woedend maakt,:n heeft getracht de razende man tot kalmte— te manen. (

te manen. ( Het is haar echter niet gelukt. De drift' van haar vader scheen eerder nog ergeri te worden. Met een dreunende slag vieiH zijn vuist op de tafel zodat de glazen' rinkelden. t

rinkelden. t „Als je van plan bent om een ketterse— te worden heb ik liever dat je mijn huisl verlaat!" heeft hij haar toegebruld. „Nooit zal ik dulden dat mijn dochter de kerk ontrouw wordt, nooit versta je me goed?!"

Lena begreep dat er voorlopig niets te praten viel en dat ze haar tijd rustig moest afwachten. Wilde ze haar zin doorzetten, en dat was ze stellig van plan, dan moest zij haar vader op een geschikt moment spreken, en vooral zorgen dat hij niet boos werd. Vader was driftig, dat wist zij maar al te goed en als hij zo'n driftbui had was er niet met hem te praten.

Het geschikte moment was gekomen. Toen Foppesz., de hageprediker, te Brussel werd terechtgesteld waren beiden, vader en dochter, naar de hoofdstad gereisd om getuige te zijn van het bloedig schouwspel.

Thuisgekomen was Lena het gesprek begonnen.

,Hoe denkt u nu over dit geval?" _ heeft ze gevraagd =: „Eigen schuld",' luidde het antwoordt

=: „Eigen schuld",' luidde het antwoordt —van baas Hendriksz.

r „Waarom eigen schuld?" wilde Lena weten.

weten. - „Wel kind, begrijp je dat dan niet? ; Als die hageprediker onze kerk niet ver ^ laten had, was dit niet met hem ge beurd":

beurd": „Het kan wel zijn vader", was Lena . heftig uitgevallen, „maar waarom niet —een ieder zijn eigen godsdienst?

—een ieder zijn eigen godsdienst? s wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen