Zijn boeren schuld of dupe van krakende europese wagen?

Europa heeft in feite één bedrijfsseclor waarvoor de gemeenschappelijlie politiek (zij het gebrekkig) werkt .Sinds de zestiger jaren is een ingewikkeld systeem opgebouwd waarmee gemeenschappelijke landbouwprijzen worden nagestreefd. De meeste produkten van de Europese boerderij vallen onder rte Brusselse prijzenparaplu. De gemeenschappelijke landbouwprijzen zijn eigenlijk streel- of richtprijzen.

Om er inhoud aan te geven heeft de Gemeenschap een ingewikkeld net van. minimum-invoerprijzen, in- en uitvoermaatregelen en overheidsaankopen (interventies) opgezet. De landbouw-prys- ÏKJlitiek wordt dus geflankeerd door een markt- en struktuurpolitiek.

De spectaculaire'samenwerking en integratie van de Europese landbouw kost natuurlijk meer geld. Maar welk beleid (nationaal, Europees of mondiaal) kost geen geld? In feite is het logisch dat het leeuwendeel van het Europees budget naar de landbouwpolitiek gaat. Er is immers geen beleid voor andere sectoren of op andere terreinen. Erger nog: sommige niet-agrarische

Erger nog: sommige niet-agrarische beleidsonderdelen (ontwikkelingssamenwerking, financiële of monetaire politiek) worden betaald uit de Europese „landbouwpot". Van het Europees budget zou VO'/o naar de boeren gaan en zelfs 40''/o besteed worden aan zuivel. Het zijn langzamerhand heilige cijfers geworden die bij nadere studie wel iels anders uitpakken. Als we het enge landbouwbeleid van Europa nemen, kost dat geen 70%, maar nauwelijks 45''/o van het gemeenschappelijk budget.

Brits buitenbeentje.

Zonder de Europese landbouwproblemen weg te schuiven tobt de Gemeenschap met andere ziekten. Het meest aansprekende euvel is de Britse bijdrage aan Brussel. Engeland is vanouds een industrieel land, dat destijds goed raad wist met zgn. industriële revoluties (ISJe eeuw), maar nu glansrijk de boot mist met de industriële hervormingen.

Omdat Engeland geen echte landbouw maar meer een consumentenpolitiek heeft gevoerd komt het land in de E.G.-landbouwrace ook ver achterop. De Britten kennen geen landbouw ii him land en kimnen daarom ook weinig claims op de Brusselse landbouwpot leggen. Erger nog: Engeland koopt veel agrarische goederen buiten de Gemeenschap (bij de oude „vriendjes") en moet daarvan veel geld (heffingen) op tafel leggen en doorgeven naar Brussel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen