KRAKERS EN RECHTEN

Het recht om te kunnen wonen, om een dak boven je hoofd te hebben zal een ieder aanspreken. Wonen behoort immers tot de eerste levensbehoeften. Door de eeuwen heen heeft de mensheid getracht daarin te voorzien. Grotten, tenten, plaggenhutten, het zijn alle vormen van behuizing waarmede onze voorouders getracht hebben zich te beschermen tegen de krachten in de natuur.

Vandaag zijn we dergelijke primitieve woonvormen ontgroeid. We bouwen in veel veredelder vorm een dak boven ons hoofd. De eisen die we stellen aan het wonen zijn tegelijkertijd opgeschroefd. Het bezit van centrale verwarming is al bijna geen luxe meer, terwijl het bezit van een douchecel mm of meer heel gewoon gaat worden.

Toch Uggen de jaren dat we onze woningen moesten verwarmen met een potkachel niet zover achter ons. Ook de zinken teü voor de zaterdagse wasbeurt zal velen nog in het geheugen Uggen. Met die ontwikkeling hebben we helemaal geen moeite. We vinden die verbeteringen noodzakelijk en daarmede eigenlijk helemaal vanzelfsprekend. Het naar die toestanden terugverlangen zou ook dwaasheid zijn. Het komt in niemand zijn hoofd op. Een ander verhaal is dat daarmede ook de kosten van het wonen zijn gestegen. Meer gestegen dan velen Uef is. Die kosten leggen een steedis groter beslag op ons budget. Om een uitweg daarin te vinden ^ijn

Om een uitweg daarin te vinden ^ijn we in de naoorlogse jaren er toe over gegaan om door een uitgebreid stelsel van subsidies de kostprijs van de woningbouw kunstmatig laag te houden. Het gevolg daarvan was dat het overgrote deel van onze woningbouw, vooral in de laatste jaren meer een kwestie was van het beschikbaar zijn van subsidie, dan een kwestie was van het voldoen aan de vraag. Daarbij worden we vandaag gecon

Daarbij worden we vandaag geconfronteerd met de nare bijkomstigheid dat we door die ingrijpende subsidiering in de woningbouw het verband tussen kosten en opbrengsten zijn kwijtgeraakt. We weten eigenlijk niet meer, althans we beseffen het niet, wat eigenlijk het realiseren van het recht op wonen ons kost.

Daarom hebben de krakers niet helemaal ongelijk wanneer ze vandaag een betaalbare woning eisen. Ze sden immers niet anders. Allerlei groepen in onze samenleving doen niet anders dan roepen om een betaalbare woning. Waarbij dan weer meer gekeken wordt naar wat wij willen betalen, dan wat de woning kost. Doen de krakers iets anders? Ze bekommeren zich ook niet over de kostprijs van hetgeen ze verlangen. Zo zouden we door kunnen gaan met het opnoemen van allerlei zaken, die wij verlangen.

Nu moet niemand denken, dat dit een pleidooi wordt om de krakers en de krakersbeweging acceptabel te maken. Geen sprake van. De wijze waarop ze hun eisen wUlen doordrukken, verraadt een mentaliteit, die niet acceptabel is. Want wie niet meer voor de wet zwicht is een revolutionair. Wü onze democratie behouden blijven, dan moeten we tegen het revolutionaire karakter van de krakersbeweging blijven optreden, op straffe van ondergang.

Maar we kunnen de krakers en de door hen gekoesterde mentaliteit echter niet van ons los zieru

Christelijke ouders weten wat ze hun kinderen bij hun geboorte meegeven. Een hart waarin de geest der revolutie woont. En wanneer die geest der "evolutie in him latere levensjaren doorbreekt dan behoeven we ons daarover niet te verwonderen. Veel meer moeten we ons verbazen wanneer dat in onze kinderen niet het geval is. We willen maar zeggen, dat we als ouderen met onze steeds hogere eisen en verlangens de weg hebben vrijgemaakt voor hetgeen in de krakers openbaar komt. Verspreidt ons voorleven als christenen zoveel reuk van Christus dat we met recht en reden van de krakers een andere levenswijze en mentaliteit mogen verlangen?

Waneer het terecht veroordelen van de kraakbeweging niet gepaard gaat met het herwegen van onze eigen levensstijl en verlangens schieten we ons doel voorbij. Hun ontworteling heeft diepe oorzaken.

Het Ref. Dagblad schreef terecht: Is hun (van de krakers) mentaliteit een gevolg van de misdaad der vaderen, die God bezoekt in de kinderen, zoals de Tien Geboden ons voorhouden? Dan betekent dat dat wij als ouderen ons gebogen hebben voor andere goden, dan de God van hemel en aarde. Want dat is daar dan ook weer onlosmakelijk aan verbonden.

Het is toch wel een vraag om eens over na te denken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen