Zestienjarig verblijf in een bejaardencentrum

Wanneer men zo'n reeks jaren daar verblijft, dan doen zich verscheidene voorvallen voor en ook gesprekken die de gedachten van een senior korte of wat langere tijd in beslag nemen. Om nu maar eens iets te noemen krijgt msn van ouderen, doch ook van jongere mensen nogal eens de vraag gesteld: lioe bevalt het je daar? In het algemeen, wanneer wij oude lieden deze vraag voorgeschoteld krijgen, dan maken de meesten er zich af met ,,het gaat wel, we kunnen het hier goed vinden". Er gaat niets boven een normaal goed gezinsleven, doch als oude mensen tenslotte samen man en vrouw of alleen komen te staan en de last der jaren bij de één meer dan bij de ander, gaat drukken en men over niet voldoende energie meer beschikt om zelfstandig te wonen dan blijft er niet veel anders over cm te trachten onderdak te krijgen in een bejaardentehuis. Want ik vermoed dat men het in het algemeen er wel mee eens is, dat het inwonen bij kinderen zoals vroeger, thans nu het generatieverschil veel meer uiteenloopt, vindt meestal de familie en de senior balancerend tussen het wenselijke en mogelijke, toch maar beter te trachten samen of alleen in een verzorgingstehuis intrek te nemen. Is daarmede alles gezegd? Nee, immers de nogal eens gestelde vraag: „hoe bevalt het je daar?" is amper aangeroerd. Wanneer de vraag komt van de domi

Ja, een bejaardencentrum is een gemeenschap waar samengeleefd moet worden van de leiding, personeel en bewoners. Van de leiding wordt veel geduld en ook van het personeel heel wat verdraagzaamheid gevraagd om de senioren, die om hun leeftijd zich uit het maatschappelijk en/of kerkelijk leven uitgerangeerd gevoelen, toch welwillend als het kan met hartelijkheid tegemoet te treden. En de bejaarde bewoners, laat men toch zoveel men vermag, trachten zich zo goed mogelijk aan te passen opdat die samenleving die niet meer weg to denken is uit de huidige maatschappij, zo soepel mogelijk kan verlopen.

Want bedenk dat voor oude hulpbehoevende lieden ook buiten de huidige verzorgingstehuizen de problemen niet wegblijven. Een bevriende relatie (85) die financieel in goede doen verkeert, wonende in een mooie woning met tuin, garage met auto en bovendien een goede huishoudster, nl. zo één die niet spreekt over een vijf-daagse werkweek of over meerdere vakantieweken enz., zeide mij eens: „och een oud mens, of hy nu op zichzelf woont of dat hij als u zich met een kamertje in het bejaardentehuis behelpt, hij heeft het nooit recht naar zijn zin en als oorzaak geldt: het leven is vaak zo doelloos als mon na een arbeidzaam en gezinsleven dit komt te missen".

Van een andere man hoorde ik: Niet meer! mijn vrouw niet meer twee kinderen zijn niet meer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen