Met onze reis van AtneHka naar Holland en DIrksland was ntijn groote droom vervuld

In de maand van Mei 1980 had ik een brief geschreven naar het „Eilanden Nieuws" te Middelhamis dat ik van plan was met onze twee oudste zoonen naar Dirksland te komen. Twee van onze jonges waren al in Dirksland geweest een paar jaar geleden, maar nu moest vader Kastelein toch ook de reis naar Dirksland maken met onze twee jonges, zoo dat ik twee chauffers had om onze auto te sturen van Amsterdam en tot veele andere plaatsen in Holland, België^, Frankrijk en Duitchland.

Natuurlijk Dirksland was het voornaamste van deze geheele reis want dat was het dorp waar ik in deze wereld kwam op Augustus 5—1907. Wij hadden ons voor die reis naar Dirksland bereid gemaakt, en op den sevenden dag van Mei 1980 reisende wij naar Chicago. Het groote vliegtuig K. L.M. 747 stond daar al voor ons te wachten.

Ik dacht dat ik in een groote slaap gevallen was en dat ik dit alles maar gedroomt had. Ik dacht kan dit nu toch echt waar zijn dat ik naar mijn oude vaderland, en naar mijn oude geboorteplaats zal gaan reisen? In Aug. 1925 reisde ik - 18 jaar - van Rotterdam mst het schip Volendam naar Amerika. Ik kan het nog good herinderen als ik N. York aankwam op een Zaturdag Middag. Ik dacht wat zal het alles wezen in dit nieuw land van Amerika. Ik heb hi°r nu 55 jaar gewoond, en nu gaan vjj naar Holland weer terug hoor. Kan dat toch nu? Het groote vliegtuig K.L.M, zou om

5;30 van Chicago vertrekken naar de stad van Amsterdam, Holland. Het was den sevenden van Mei, en het was zoowat 5 uur. Nog een half uur en dan gaan wij hoor. Het was nu ongeveer 5;30 uur en de deuren van het groote vliegtuig werden gesloten, en de motoren werden bereid gemaakt voor de reis van Amerika naar Amsterdam, Holland. Ik begon nu weer te denken. ,Kan dit nu toch echt waar zijn dat ik naar mijn Vaderland gaat reisen?" Ja, het is toch zeker waar, want alles is nu klaar gemaakt om deze groote reis te beginnen. Ja, daar gaan we hoor, sneller en sneller en nu van de ground af naar de wolken. Het was heel mooi weer, toen het vliegtuig van Chicago afscheid nam. Het was ook een heele mooie nacht. Het vliegtuig was vol met menschen en ik hoorde veel Hollands praten.

Ik zat naast het kleine venster op de rechte vleugel van het vliegtuig. Mijn twee jongens waren in slaap gevallen maar ik kon niet slapen want daar was" zoo veel te zien, en zoo veel menschen die ik ontmoet had daar ik Hollands mee praten konde. Het was toch alles zoo prachtig mooi, en ik had veel plezier als ik dacht dat ik in een paar uuren in Amsterdam Holland zou arriveren. Het was alles nog donker en het was

Het was alles nog donker en het was nu zoo wat 4 uur Donderdag morgen Mei 8. Ik dacht ik ga eens naar de andere zijde van het vliegtuig en ik dacht dat ik daar veel meer kon zien. Maar ik zag niets anders dan groote witte wolken.

Het werd een heele mooie dag in Holland Mei 8—1980 als het vliegtuig nu uit de witte wolken kwam en begon langzaam tot het vliegveld in Amsteidam te dalen.

Het was nu 8;30 in Amsterdam Holland toen wij in Schiphol arriveerden. Het is nu geen droom meer hoor v/ant nu ben ik in the groote stad van Amsterdam waar ik nog nooit was geweest. Ik ben nu in mijn oude Vaderland op de straaten van Amsterdam. Ik had nog niet veel van HoUand gezien, alleen maar het Eiland van Goeree en Overflakkee waar ik in the wereld kwam als de zoon van Kees Kastelein en Elizabeth van Broekhoven in het dorp Dirksland, Ik had 18 jaar in Dirksland gewoond en had daar veel plezier gehad in mijn jonge leven en misschien ook well wat kattekwaad uitgevoerd want de diender Gerrit Bakker die heeft mij nog wel eens een paar maal met zijn knuppel aan het achter eind goed warm gemaakt.

Mij ouste broer Christoffel was naar Amerika gegaan in 1923, en hij had mij gevraagt ook naar Amerika te komen. In de maand van Augustus 1925 ging ili Dirksland verlaten. Het was niet gemakkelijk voor mij die morgen om alles te verlaten. Al mijn lieve vrienden en vriendinnen, mijn Gymnastiek vereeniging, en D.V.V. voetbal vereeniging. Ik v/ill het bekennen dat tranen uit mijn oogen stroomde als ik zag Dirksland verdwijnen toen ik over die trembrug over de haven kwam. Dag Dirksland, tot ziens.

Dank zij God nu stond ik op the straaten van Amsterdam 54 jaar later en nu zullen wij morgen naar Dirksland reisen hoor, met onze kleine auto. Hier stond ik nu op de straaten van Amsterdam 4000 milen weg van mijn geliefde vrouw en kinderen. Ik dankte God dat ik twee van mijn zoonen meegenomen had naar Holland. Mijn twee jongens waren nu druk bezig onze koffers te vinden. We hadden een kleine auto gehuurd in Amsterdam, een Fiat. Nu de vraag is, waar zullen wij al die groote koffers wegstoppen in die kleine auto. Ja, de jongens hadden een plaatsje gevonden voor al onze koffers. Toen was er nog een klein hondehokkie voor vader Kastelein achter in tusschen al de koffers- Good hoor, dat zal wel gaan. Het is toch nu geen droom meer, want ik ben nu in Amsterdam, en morgen gaan wij naar Dirksland en Goeree en Overflakkee.

We vonden een kleine hotel genaamd Toro voor onze eerste nacht in Amsterdam to slapen. Het was nu Mei 8 donderdag en wij

Het was nu Mei 8 donderdag en wij brachten onze koffers naar het kleine hotel en dan een beetje rusten voor dat wij die stad van Amsterdam gaan bezoeken.

Het was een echt plezier voor ons de straaten van Amsterdam te loopen en die oude en de nieuwe kerk te zien. Wat een mooie stad, en daar zijn zoo veel dingen en plaatsen die wij niet gezien hebben, want daar was geen tijd voor. Het was mooi in de diamanten koophandel, en ook zoo heel mooi in het groote Rijksmuseum. Prachtig! Dan die avond onze vaart op het kanaal, dat was toch zoo prettig en heel mooi. Ik wist nu zeker dat ik in Holland v,?as hoor en het Wilhelmus van Nassau komt tot mijn herrinring. Wij hadden een fijne dag gehad in Amsterdam, en nu naar onze hotel een nachtje slapen, en dan de volgenden morgen' Mei 9- gaan wij op reis naar Goeree en Overflakkee. Het was elke dag heel mooi weer, en ook aan de volgende dag toen wij Amsterdam verlaten. Nu gaan wij naar Volendam en naar Haarlem, en dan naar Keukenhof en den Haag. Keukenhof het paradise van Holland. De wereld van tulpen en ook andere prachtige bloemen. Toen ik dat alles zag dankte ik God

Toen ik dat alles zag dankte ik God dat Hy mü oogen had gegeven om dat alles met plezier te aanschouwen. Ik dankte n4jn groote God dat HU dat alles had geschapen. Ik stond daar byna stom als ik dat paradise van God's onuitsprekelijke, en wonderlijke kracht kon genieten. Ik dacht waarom heb ik zoo lang gewacht om naar HoUand terug te komen. Wat een prachtig mooi vaderland heb ik. Dank zü God. HoUand is prachtig mooi, en ik hoop dat ik het

Nu gingen wij van Keukenhof naar Madurodam, en ook naar Den Haag. Het was nu Vrijdag middag Mei 9 zoowat drie uur. Het was ook zoo heel interessant in Madurodam, en in het vredespaleis in Den Haag. Het was nu tijd om onze reis naar het dorp van Dirksland te beginnen want onze fam.ilie zouden op ons wachten. Nu op pad naar Dirksland hoor, het

Nu op pad naar Dirksland hoor, het dorp waar ik geboren was aan Augustus 5, 1925. Ben ik nu weer aan het droomen of is dat echt waar? Ja, hoor mijn twee jonges vertelde mij: „Vader wij gaan nu naar Dirksland, zoo hout er de moet maar in".

Misschien nog een half uur en dan zijn wij in Dirksland. Het was natuurlijk jammer dat mij jonges konden neelemaal geen Hollands verstaan, maar zij haden toch zoo veel plezier, om dat ik plezier had. Nu nog een paar kilometer en dan komen wij tot het Haringvliet, en dan komen wij in het Eiland van Goeree en OverflEikkee. Ik zag daar een groot bord staan langs den weg, en ik zag daar met groote letters deze woorden: Middelhamis, Sommelsdijlc, Ooltgensplaat, Oude Tonge, Nieuwe Tonge, Dirksland. Ja, nu wist ik toch zeker dat het geen droom was want nu zijn wij toch op het Eiland van Goeree en Overflakkee. Nog een paar kilometer en dan zijn wij in Dirksland hoor. Hier stond weer een groot bord aan onze rechte kand van den weg, en daar staat het hoor—DIRKSLAND. „Hier z^n we jonges, op de straaten

„Hier z^n we jonges, op de straaten van het dorp waar uw vader geboren was Augustus 5,1907. Het was een groote blijdschap voor mü als ik de oude straaten van Dirksland kon zien, en myn hart begon een beetje harder te kloppen. Onze jonges waren ook big dat z\j hun vader hier naar zfln geboorteplaats gebracht hadden. Ik dacht, waarom ben ik toch zoo lang weggebleven van nuijn mooi vaderland? i Het was nu zoo wat 6 uur savonds

Het was nu zoo wat 6 uur savonds Mei 9, en onze famiUe hadden op ons gewacht zoo dat wij tesaamen het avondeten met groote blijdschap en verge^ noegheid eten konden. Ja, nu ben ik in Dirksland hoor, en nu moesten wij die straat vinden waar onze familie woonden. Vroeger werd dat Egypte genoemd maar het was alles so mooi veranderd. Wij moeten nu de straat Wemerlaan vinden, en dat nam niet so lang. Ja, hoor hier zijn wij nu in goede welstand bij onze familie leden in Dirksland aangekomen. Wat een groote en bUjde ontmoeting als wij nu onze nichten en neefs weer in Dirksland na 54 jaar eens konden zien.

Wij zijn nu bij onze familie leden Adriaan van Broekhoven, Gijs Bertus, Olivier en Bet je. Han Kaslander en Greta. Daar zullen wij eten, praten en slapen. Mijn geliefde zoonen stonden daar bij met een mond vol met tanden en met ooren open maar, helaas, zij konden niets verstaan. Jammer toch niet? Ja, zoo was het ook als ik in Amerika kwam. Ik kon geen woord verstaan, en ik moest net als een klein kind dat engUsh leeren, toen ik 18 jaar oud was, en ik vond het een heele moelijke taal om te leeren, en voor twee jaar had UÏ groote heimwee gehad voor mijn Dirksland.

Nu werd het tijd om naar bed te gaan want wij hadden die heele avond druk gepraat en ik was erg moei van de groote reis van Amerika naar Dirksland, wsmt ik had een heele dag in dat kleine hondehokje gezeten in die kleine auto tusschen al de groote koffers. Naar bed hoor in Dirksland voor de eerste maal in 54 jaar, in het dorp waar ik was geboren in een klein huisje dat daar nog staat. Het was vroeger „Achter Weg" genoemt. Later toen ik drie jaar oud was verhuisde myn ouders naiar de steeg bij de Tuinstraat.

Wij hadden allen good geslapen in Dirksland de eerste nacht. Het was nu Zaterdag Mei 10, en het was toch weer heel mooi weer. Het werd ©en heele drukke dag in Dirksland met een fletse wedstrijd. Het was prachtig weer en was toch een plezierige middag want ik zag toch zoo veel van mijn oude kamaraden op de straat lopen die ik in geen 54 jaren had gezien. Dat was een blijde ontmoeting, en wij hadden veel te praten van vroeger en al het kattekwaad dat wij allen gedaan hadden. Ik had al de oude kamaraden laten praten op mijn recorder en ik heb ze allen mee genomen naEir Amerika. Ik had veel plezier gehad in Dirksland die Zaterdag middag, en mijn twee jonges ook. Wij hadden photoos genomen van al de oude kamaraden en het is alles fijn uitgekomen, en wij hebben nu uw stenmicn, en ook uw gezichten hier in Amerika. Nu komt Zondag morgen Mei 11 en het was nu een dag dat ik was ver van mijn eigen kerk en mijn eigen preekstoel in Logansport, Indiana. Het was weer een heele mooie dag, en wij maakten ons allen bereid om naar de kerk te gaan. Wij gingen nu naar de groote kerk in

Wij gingen nu naar de groote kerk in Dirksland waar ik op gebracht was. Mijn lieve ouders brachten mij in deze kerk toen ik nog maar acht dagen oud was om gedoopt te worden. Ik dank onze lieve God dat ik in een Christelijk huislijkheid opgebracht ben. Ik weet wel dat ik niet altyd gehoorzaam was tot mijn ouders. Daar heb ik veele jaren bedroeft van gehad, en ook veele tranen uit gestord. Het Woord van God werd altijd gelezen in ons huis achter de maaltijd en de kinderen moesten luisteren want als wij het laatste woord van het hoofdstuk niet konden zeggen, dan kregen wij straf daarvoor. Misschien vroeg naar bed savonds. Dat Woord van God dat altijd werd gelezen toen ik nog jong was in Dirksland bracht mij tot bekeering tot Jesus Christus in Amerika toen ik 24 jaar oud was. Daar zal ik meer over schrijven later. Ik dank God voor het uitgestorte

Ik dank God voor het uitgestorte bloed van Jesus Christus dat maakt ons rein, van alle onze zonden. Ik heb daar een heel boek van geschreven en misschien zal ik dat wel eens in de Hullandshe taal overzetten. Ik kwam naar Jesus als de tollenaar, daar wij van kunnen lezen in het boek van Lucas hoofdstuk 18 : 13. Hier staan deze wonderlijke woorden duidelijk geschreven zoo dat een iegelijk dat lezen kan. Hoor maar wat Jesus zegt van de ARME ZONDIGE TOLLENAAR. Hg kwam arm naar de temple, maar

Hg kwam arm naar de temple, maar hö ging rijk naar zijn huis. Luister nu naar zgn gebed. „En de toUenaar van verre staande, wilde ook zelf die oogen niet op heften naar den hemel, maar sloeg op zqn borst, zeggende: O God, wees my zondaar genadig" (Lucas 18 : 13). Ja, deze arme man gaatnu terug naar

Ja, deze arme man gaatnu terug naar zijn huis met Jesus Christus in ziin hart, en nu is hij niet arm meer, maar in Christus Jesus is hij heel rijk geworden. In het volgende verse van Lucas 18 : 14 lezen wij deze heerlijke woorden die met de mond van onze lieve Heiland werden gesproken. Luister maar: ,4k zeg uw Ueden, dat deze ging af gerechtvaardigd in zgn huis, meer dan die: want een ieder die zlchzelven verhoogt, zal vernederd worden, en die zichzelven vernederd zal verhoogd worden."

Wat een blijde boodschap van het groote evangelie van Jesus Christus. Ja, ik kwam ook tot Hem hier in Amerika toen ik 24 jaar oud was en mijn Jeven was haast verwoest door de groote zonden. Ik zal daar later van schrijven. Als ik daar nu op die banken zat Zondag morgen Mei 11, 1980 in Dirksland HoUand met onze twee jongens naast mij, en ook onze familie leden ook in die zelfde bank mijn gedachten gingen terug 54 jaar. Het was net weer of ik weer in een groote droom wss. Ja, het was die zelfde kerk waar Uc vroeger opgebracht was, alleen dat de kerk was zoo mooi gemaakt en heel veranderd. Ik zag dat de oude galerij was ook niet meer daar. En de tv/ee hondeslagers den Heer Bogard en Bruggeman waren ook daar niet meer. Ik will het bekennen dat ik een ondeugende jongen was in de kerk op de galerij. Ik had menigmaal een goeie klap met de knuppel van Bogard gekregen, en dan kreeg ik nog een paar meer als ik thuis kwam van mijn vader. Veele dingen van mijn jonge leven in Dirksland werden tot mijn herrinering gebracht in de kerk aan Zondag morgen Mei 11. Sommige good, en sommige slecht. Maar ik was erg verblijd dat ik kon zeggen met de groote Apostle Paulus als hij schrijft in II Corinthiers 5 : 17: „Zoo dan iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel. Het oude is voorbg gegaan, zie het is alles nieuw geworden." Dank zij God! De dominee had a fijne preek die

De dominee had a fijne preek die morgen aan het underwerp „HEBT GIJ MIJ LIEF? Het was heel goed, en ik had een grocte zegen daarvan gekregen. Ik dacht ook aan mijn gemeente in mijn kerk in Logansport, Indiana. Mijn lieve vrouw had mijn plaats genomen die Zondag morgen Mei 11 toen ik in Dirksland was. Ik vpnd die kerk was zoo prachtig mooi gemaakt, en alles was heel mooi, en mijn ziel was rijkkelijk gezegent die Zondag morgen in de groote kerk in Dirksland. En nu komt het beste nog als deze God's dienst gesloten werd met die psalm die ik nog nooit hebt vergeten:

„'t Hijgend herd, der jacht ontkomen, Schreewt niet sterker naar 't genot Van den frisse water stroomen. Dan mijn ziel verlangt naar God, Ja, mijn ziel dorst naar den Heer, God des levens, ach wanneer Zal ik naderen voor uw oogen In uw huis uw Naam verhogen.

O mijn ziel wat buigt g' u neder Waartoe zijt gij Mij ontrust Voed het oud vertrouwe^i weder Zoek in 's hoogsten lof uw lust Want God's goodheid zal uw druk Eens verwisselen in 't geluk Hoop op God, sla 't oog naar boven Want ik zal zijn Naam nog loven.

Maar de Heer zal uitkomst geven, Hij die daags zijn gunst gebied, 'k Zal in dit vertrouwen leven En dat melden in mijn lied, 'k Zal zijn lof zelfs in den nacht Zingen daar ik Hem verwacht En mijn hart wat mij moogt treffen Tot den God mijn's leven heffen." Ik dacht nu weer dat het alles maar

Ik dacht nu weer dat het alles maar een groote droom was geweest als ik daar zat te zingen in die mooie kerk. De tranen kwamen gemakelijk die morgen als ik daar zat met mijn twee groote jonges naast mij. Ik dankte God dat ik een nieuw leven had door mijn. bekeering tot Jesus Christus onze lieve Heiland, en dat ik nu aU haast 50 jaar het evangelie van Christus al over het land van Amerika had gepredikt. Ik zal verder gaan schrijven van onze

Ik zal verder gaan schrijven van onze reis in het volgende artikel in het „Eilanden nieuws" van onze reis naar België, Frankrijk, Duitchland en dan weer terug naar Dirksland. En dan aan de 19 Mei weer terug naar Amerika. Ik hoop dat alles dat ik geschreven hebt uw rijkelijk zal zegenen. Groeten tot uw allen in Dirksland en over het Eiland van Goeree en Overflakkee, en tot allen die het „Eilanden Nieuws" lezen.

Jan C. Kastelein Box 622, Upland, Indiana, U.S.A.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen