Overdenking uit de Heilige Schrift

Er wordt op deze wereld heel wat leed geleden. Niet alleen in het grote geheel van de wereld, maar ook in het kleine. Wie kent niet het spreekwoord: „ieder huis heeft zijn kruis". Dat is maar al te waar. We kennen geltikkig vreugdevolle dagen, maar er zijn ook dagen vol verdriet en vol van zorg. En soms is de spanning hierover zo groot, dat mensen door al die spanning overspannen worden. Dat is waarlijk geen wonder, juist ook omdat je in deze tijd overladen wordt met de zorgen en de verdrietigheden van een ander.

In dit hoofdstuk treffen we ook een vrouw aan, die haar zorgen heeft. Ze is getrouwd met Elkana, maar ze moet haar man delen met nog een andere vrouw. En die vrouw heeft allang door, dat haar man meer van Hanna houdt dan van haar. Dat grieft haar tot in het diepst van haar hart. En al haar grieven stort ze uit over het hoofd van Hanna. Ze doet dat echter op een hele gemene manier, want ze pakt wel de zwakste plek uit het leven van Hanna. Hanna heeft namelijk geen kinderen en Peninna wel. En op dat punt grijpt ze Hanna aan, om haar opzettelijk te kwetsen.

Ja, u heb gelijk, het is heel erg als er in een gezin onenigheid is. En, als je met een gezin leeft, ken je ook zo goed de zwakke plekken van een ander. Laten we dan de ander maar niet opzetteUjk kwetsen, maar — zoals Paulus zegt — de ander uitnemender achten dan zichzelf.

Het is echter niet te verwonderen. dat Hanna de stekelige opmerkingen van Peninna heel goed voelt. Juist als het gezin in SUo is om de godsdienstige verplichtingen na te komen. Als ze zitten aan de offermaaltijd, krijgt Hanna van Elkana wel wat extra's, maar dat kan het gemis en de pijn niet vergoeden. Zelfs de opmerking van Elkana, dat hij meer is dan tien zonen, doet er geen goed op,

Hanna voelt heel scherp aan, dat hij haar helemaal niet begrepen heeft. En dan gaat ze met al haar verdriet en pijn naar de tabernakel. En daar in de voorhof, stort ze haar ziel voor de Heere uit. Ja, bij Wie zou ze beter terecht kunnen met haar verdriet? Wie kent haar beter dan de Heere? Maar dat mogen wij ook doen. Met al wat ons bezwaart, met al onze zorgen en met al ons verdriet mogen we naar de Heere gaan en voor Hem onze ziel leeggieten. Leeggieten, het betekent, dat we Hem élles bekend maken, wat er in ons hart leeft, dat we niets achter houden. Alles mogen we voor Hem uitspreken. Leeggieten: alles eruit!

Maar terwijl ze zo in gebed is, denkt de oude priester Eli, dat ze dronken is. Dat kwam blijkbaar in die tijd nogal eens voor, dat dronken mensen naar do tabernakel kwamen om daar de Heere te dienen. Maar dan staat dienen wel tussen aanhaUngstekens, want zo dien je de Heere niet, maar uiteindelijk alleen maar jezelf. Hij wil Hanna dan ook wegsturen, maar als ze dan tekst en uitleg geeft, zegt hij tegen haar: „Ga heen in vrede en de God van Israël zal uw bede geven, die gij van Hem gebeden hebt".

Ga heen in vrede. Het is alsof plotseling de zon door de wolken heenbreekt. Want vrede was er niet in het leven van Hanna. Nee zij kende juist alleen maar onvrede. En nu krijgt ze te horen: ga heen in vrede. Vrede. Wal is dat eigenlijk? Laat ik maar een voorbeeld geven. Daar is een kind dat niet doet wat vader en moeder zeggen. Ze hebben b.v. gezegd: je moet in de tuin blijven spelen en niet op straat, want dat is veel te gevaarlijk. Maar dat kind gaat wel op straat spelen. En als vader en moeder er achter komen, wordt dat kind gestraft en ze ieggen tegen het kind: wij zijn boos op ae, omdat je niet gedaan hebt wat wij zeiden. Dat is voor dat kind verschrikkelijk. Het kind is dan ook niet eerder tevreden, totdat vader en moeder zeggen: nu zijn wij niet meer boos op je. Kijk, dan is de verhouding met vader en moeder weer goed. Dat is nu vrede: leven in de goede verhouding met een ander. En als we nu de Samuëlboeken door

En als we nu de Samuëlboeken doorlezen, dan is het duidelijk, dat er bij de mensen geen vrede is. Nee we zouden eerder denken, dat de wereld aan de onvrede ten onder gaat. Nergens vrede, overal onvrede. Dat wordt veroorzaakt door de mensen zelJE omdat ze het verbond van Gods vrede hebben verbroken. Ze leven niet meer in de goede verhouding met de Heere en daarom ook niet meer met elkaar. En van die onzuivere verhouding is nu alle leed en alle ellende in de wereld een gevolg.

De onvrede is de schuld van ons mensen zelf. Wij maken de onvrede. Een trieste boodschap, vind u ook niet? Ja, dat zou het zijn als er niet wat anders 'stond. Eli zegt niet tegen Hanna: probeer nu maar met die onvrede te leven. Het is nu eenmaal niet anders. Nee, hij zegt: Ga heen in vrede! Ja maar, hoe kan dat dan als de mensen alleen maar onvrede stichten? Hoe dat kan? Omdat de vrede tussen mensen niet het eerste is. Als we dat denken beginnen we aan het verkeerde eind. De vrede met God is het eerste. Oh ja, maar hoe weten we dat? Moet u maar eens lezen, wat Hanna tegen Eli zegt. Ze zegt alleen maar, dat ze haar ziel voor de Heere heeft uitgegoten en niet, dat ze geen kinderen heeft, en dat Peninna haar kwetst en dat haar man haar niet begrijpt. En daarop zegt Eli, dat ze moet heen

En daarop zegt Eli, dat ze moet heengaan in vrede, in vrede met God. Hij zegt haar, dat de verhouding met de Heere weer goed is. En dat alleen, omdat Jezus Christus de Vredevorst is. Hij heeft de vrede aangebracht met Zijn verzoenend Ujden en sterven. Dat mag geloofd worden! (wordt vervolgd)

(wordt vervolgd)

Oude Tonge P. de Jager

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen