Geliefde vrienden van het Eilanden-nieuws

In het volgende artikel zal ik beginnen to schryven, en te vertellen wat onze lieve God met Jan Kastelein gedaan neefl in Amerika van het jaar 1925 tot het jaar 1980. Ik zal ernstig bidden dat onze lieve Heiland Jesus Christus veelen van uw ook nog tot bekeering zal brengen, als wy samen de groote boodschap van het Evangelie van Christus onderzoeken en daii ook met groote blydschap Hem leeren kennen als onze Zaligmaker. Nu laten wy verder schryven van onze reis op het eiland Flakkee, en Zeeland, en ook die andere landen.

Onze reis op het eiland van Goeree en Overflakkee

In het eerste gedeelte heb ik geschreven van onze reis van Amerika naar Amsterdam en naar Dirksland, Ik denk ik had geëindigd met Zondag Mei 11.

Dat v/as een plezerige Zondagmorgen voor my als ik met myn twee jonges en onze lamilieleden uit de groote kerk vroolyk naar huis gingen, met het Psalm 42 „Hygent herd der jacht ontkomen", nog klinken in myn ooien.

Dat was een vroolyke Zondagmorgen voor my in de groote kerk, want het was alles zoo mooi verandered. Ik zat daar heel diep te denken die morgen als ik dacht dat myn lieve vader en moeder hadden hun best gedaan om my naar die kerk te brengen om gedoopt te worden toen ik nog maar acht dagen oud was. Ik zal later daar van schryven als ik aUes van onze reis geschreven hebt. Zondaginiddag Mei 11 als wy het mid

Zondaginiddag Mei 11 als wy het middag maaltyd gegeten had, reisende W3' naar Sommelsdyk om onze neef Jan van Broekhoven te bezoeken. Van daar naar Zwijndrecht om nog een andere neef Abraham van Broekhoven to bezoeken. Van Zwyndrecht naar Den Haag, en daar ook weer familie leden to bezoeken. Toen over Scheveningen weer naar Dirksland terug. Het was elke dag heel mooi weer op onze reis. Maandagmorgen Mei 12 was het weer

Maandagmorgen Mei 12 was het weer heel mooi weer, en wy hadden allen weer good geslapen, en ook weer good ontbyt gehad, en nu op pad naar Melissant, Stellendam, Goeree, en dan naar Ouddoi'iJ. In het dorp van Goeree hebben wy koffie gedronken, en van daar gingen wy naar Ouddorp. Ik had myn twee jonges verteld dat wy vroeger met al the kinders van de school in Dirksland raar het strand in Ouddorp aan de North Zee om te baden en te zwemmen. Ik had my bereid gemaakt die morgen om in het water van de Noordze te gaan, maar myn twee jonges dachten niet dat ik in dat water zou gaan. Wy moesten ver loopen aan het strand

Wy moesten ver loopen aan het strand tot het water, en my twee jongens stonden daar verbaast aan het strand als vader Kastelein in het koude, en zoute water van de Noord Zee loopte. Ja, het was erg koud, en ook erg zout Mei 12 1980. Maar het gaf my weer veel plezier als ik de dagen van myn kinder jeugt tot myn gedachtenis kon brengen. Ja, 60 jaar is een lange tyd toen ik nog in die schoolbanken zat in Dirksland, en ik dank God dat Hy my het groote plezier gegeven heeft om naar Dirksland terug te komen, en dat ik zoo veel van die vroegere jaren van my jeugt nog met veel plezier kan herinneren. Ook veele dingen dat ik gedaan had in myn jeugt m Dirksland dat ik liever niet wil herinneren. Nu gingen wy van Ouddorp naar

Nu gingen wy van Ouddorp naar Zeeland, en m Zierikzee hadden wy wat gegeten, en koffie gedronken. Onze kleine auto was op slot en de sleutels waren aan de binnenkant. Nu wat? Gelukkig was een van die raamen een klein beetje open, en nu met een stuk draad probeeren die deur open to doen. Gelukkig, kregen wy die deur weer open, en alles was weer goed, en nu gaan wy alweer terug naar Dirksland. Het was weer heel mooi weer, en elke dag hadden wy zonneschein als wy van de eene naar de andere plaatsen reisden. Hier zyn wy nu weer op het eiland Flakkee, en straks komen wy weer terug in Dirksland, en dan zullen wy weer een prettige avond hebben met onze familie leden. Het was weer een fyne dag geweest

Het was weer een fyne dag geweest voor ons, als wy al the plaatsen in Holland konden bezoeken. Jammer, toch, dat myn twee jongens geen Hollands konden verstaan, en natuurlyk ook niet praten. Ik zal daar zelf de schuit voor aanemen. Had ik die Hollandsche taal gesproken toen ze nog kleine jonges waren dan hadden ze het well konden verstaan, en ook misschien wel praten. Ik ben nu bezig met myn vrouw, en ik praat veel Hollands tot haar, en zy kan al veel verstaan. Zoo als wy volgende Mei samen naar Holland komen als wy leven, dan zal zy wel veel van de Hollandsche taal kunnen verstaan. Maandagavond Mei 12 zyn wy allen

Maandagavond Mei 12 zyn wy allen weer in het huis van Adriaan van Broekhoven to samen gekomen. Het was weer een heel plezierige avond, met veel koffie drinken, en praaten van al de ondeugt dat ik vroeger in Dirksland had gedaan. My twee jonges hoorden al dat gebabbel maar zy konden niet mee lachen met ons, want zy konden daar niets van verstaan. Arme stakkers, he?

Slapen vol koekies

Het v/erd nu weer hoog tyd om naar ons bed te gaan. Maar, de vraag was, hoe kan ik slapen met myn lichaam vol mot koffie, en koekies, en ook een beetje moei van het reisen den heele dag? De naaste morgen Mei 13 ik werd wakkar als de stralen van het zonneschein door het venster van myn kamer door de gordynen my weer tot een andere mooie dag had upgewekt den Heere te pryzen en Hem te loven. Dank uv/ lieve God voor deze mooie nieuwe dag hier weer in Dirksland.

Ik had het erg good naar myn zin in Dirksland, en onze lieve familieleden waren zoo goed voor ons. Het werd nu weer haast tyd om naar Amerika terug te gaan. Nog een paar dagen en dan gaan wy alweer naar Amerika terug. Dingsdag Mei 13 bleven wy in Dirks

Dingsdag Mei 13 bleven wy in Dirksland om nog meer van onze familyleden te bezoeken, en ook nog andere van myn oude kamaraden op te zoeken. Toen ik op de voorstraat loopte aan die dingsdagmorgen daar zag ik veele van myn oude kamaraden. Veelen vraagde my, „Jan kan jy men nog?" Ik moest hun eerlyk antwoorden met deze woorden. ,,Neen ik kan uw niet, maar wat is uw naam?" Toen ik die namen hoorde toen virist

Toen ik die namen hoorde toen virist ik het gauw. Ja, hoor nu had ik daar die oude vrienden van vroeger weer eens gezien, en veele dingen werden tot myn berinnering gekomen. Een van die oude vrienden vraagde my, „Jan weet je dat nog dat wy gingen vroeger savonds naar de m.oestuin om kraaien to vangen en dan, gooien wy die kraaien in the winkels savonds". Wat undeugt toch he? Ik was niet alleen die een beetje undeugent was, maar ik had veele andere mideugende jonges die daar ook graag aan deelnamen. Arme kraaien!

Nu gingen wy van de voorstraat naar de Straatdyk in Dirksland, en wat vroeger werd genoemt „De Kaai". Daar zag ik nog veele dingen die nog zoo wat het zelfde waren als vroeger. Maar nu hoorde ik deze woorden van de andere kant van de Haven. „HEY JAN, HEY JAN!" Ik zag daar vier oude mannetjes staan aan de andere kant van de haven. Ik dacht dat zyn ook nog well oude vrienden van vroeger, en myn oude kamaraden. Oude man Jan Kastelein loopte naar de andere kant van de haven, en daar vond ik vier van my oude kamaraden. Ja hoor, wy werden nu allen oude mannetjes geworden. Wy hadden toch zoo veel van vroeger te vertellen, en het was een groote blydschap voor ons allen.

Dirksland, Dirksland, het dorp waar ik in de wereld was gekomen op Augustus 5-1907 en nu staan ik op die straaten aan Mei 12 1980. Waar zyn die 73 jaren heengevlogen? Het huisje waar ik in de wereld was gekomen staat daar nog, alleen het is verbouwd. Vroeger werd de straat „De Achter Weg" genoemt. Toen ik vier jaar oud was verhuisde myn ouders naar de steeg aan de Tumstraat. Het was ook een groot plezier dat ik en myn twee jonges in het huis waar ik vroeger woonde, en waar jk afscheid VEin nam om naar Amerika te gaan in Augustus 1925, daar weer eens in dat huisje myn kinderdagen te herdenken.

Het was wel een beetje verandered, maar de zelfde trap was nog daar dat naar de zolder gaat waar ik vroeger myn bed had Wy zyn naar boven gegaan op de zolder en daar dacht ik v/eer aan myn jonge leven, en de tranen van blydschap begonnen uit myn oogen te stroomen, als ik daar op de zolder stond inet myn twee jonges. Dank uw vriendelijk Heer en vrouw Vellekoop dat ik myn oude woonplaats in Dirksland met myn twee jonges kon bezoeken. Om klompen

Om klompen

Nu gingen wy naar de Straatdyk naar the klompen v/inkel. Ik weet nog wel dat vroeger gingen vjy naar Giel Mans op de Straatdyk en die was de klompenmaker. Een paar klonipen in die tyd kosten maar een gulden, nu moest Ik 28 gulden betalen voor een paar klompen. Ja, .het IS alles zoo veel verandered en alles is so duur gev/orden.

Daar was nu nog een ding dat ik zou graag doen voor dat wy weer naar Ainerika terug reisden. Ik had gevraagt of dat wy op de toren van de kerk konden gaan, en over het dorp van Dii'ksland photocs te nemen. Een dinaar van het gemeentehuis v/as met ons meegegaan, en het was een heel mooi gezicht als wy Dirksland van den toren kunden zien.

Mei 13 was weer een heele ïnooie dag geweest en ook een heele drukke dag en nu werd het weer tyd naar ons bed te gaan, want morgen gaan wy weer op reis. Eersl gaan v/y naar België, en naar Frankryk, en dan naar Duischland.

Als ik wakker werd de morgen van Mei 11 ik zag dat het v/as weer een heele mooie dag om te gaan reisen. Het v/as 9 uur Woensdagmorgen Mei 14 en onze jonges waren druk bezig de koffers in die kleine auto op te laden. Vader Kastelein kon weer zyn plaatse vmden in dat kleine hondehokkie achter in de kleine auto tuschhen all die groote koffers. Alles nu klaar en wy namen afscheid van onze familie, en van Dirksland. Woensdagavond negen uur zyn wy aangekomen aan de buitenkant van Parijs. Onze zoon David had ds ar vrienden die van zyn kerk behoorden in Amerika waar hy pastoor was. Daar hadden wy allen fyn geslapen, en goed gegeten. Het was nu Donderdag Mei 15 en

Het was nu Donderdag Mei 15 en het was weer heel mooi weer om naar Duitschland te reisen. Elke dag hadden wy heel mooi weer, en onze lieve God had ons zoo rjkelyk gezegend elke dag met veiligheid, en vroolykheid.

Nu nog eens gauw naar de Eigeltoren, en dan aan de weg naar Duitschland naar het dorp Lothe. Ik had ook de Duitsche taal geleerd, zoo ik kon ook Duitch praten. My vrouw's vader en moeder, en drie van haar broers en zuster waren naar Amerika gegaan in het jaar 1892 van de omstreek by het dorp van Lothe. Om zoo wat 8 uur Donderdagavond Mei 15 bleven wy overnachten in de Stad van Karlsruhe Duitchland. Een nieuwe dag Mei 16 werden wy allen weer bereid om verder te reisen. Het was alweer heel mooi weer en wy hadden allen goed geslapen in Karlsruhe Duitchland. Nu moesten wy het kleine dorp Lothe vinden. Het was kort by een ander grooter dorp genaamd Swalenberg. De lieve God had ons weer zoo rykelyk gezegend met een andere mooie dag, en de blauwe hemel boven ons, en het warme sonncschein aan Mei 16 toen wy de stad van Karlsruhe Duitchland afscheid namen. Het was nu Vrydag en nu nog een paar dagen en dan gaan we weer terug naar het groote land van Amerika. Om zoowat een uur Vrydagmiddag

Om zoowat een uur Vrydagmiddag zyn wy in the stad van Swalenberg aangekomen. Het dorp van Lothe waar onze familieleden woonden was daar kort by. Nu moest ik gaan vraagen, en myn Duitsche taal now gebruiken als ik in een van de v/inkels in Sv/alenberg zou vraagen voor de weg naar Lothe. De man in die winkel in Swalenberg vertelde my dat het was nog maar zoowat drie kilometers tot de kleine stad van Lothe. Om twee uur Vrijdagmiddag Mei 16 zyn v/y goed aangekomen, en onze familieleden Martha en Elizabeth Nolting, on1 vangende ons met groote blydschap. Zy hadden geen English geleerd en nu zal ik de Duitche taal gebruiken dat ik ook geleerd had. Myn lieve jonges hoorde al dat gebabbel, maar zy verstonden niets daar van. Jamm.er toch he?

Het was een heel prettige avond met onze familieleden in het dorp van Lothe. Het werd nu weer tyd naar bed te gaan, want morgen gaan wy alweer terug reisen naar Dirksland.

Nu weer terug naar D'land, naar onze familieleden, en dan morgen Zondagmor Mei 18 gaan we alweer naar de kerk Psalmen te zingen, en God's Woord te hooren. Zaterdagavond 6 uur zyn wy weer in Dirksland aangekomen by onze familieleden, en daar overnachten. Het was nu onze laatste dag in Dirks

Het was nu onze laatste dag in Dirksland. Want Zondagmiddag Mei 18 gaan wy naar Amsterdam om ons bereid te maken voor onze reis terug naar Amerika, Maandagmiddag Mei 19. Om twee uur Zondagmiddag Mei 18 namen wy afscheid van Dirksland, en van onze familie. Wy dankten onze lieve God voor al de zegenen die Hy ons gegeven had op het eiland Flakkee, en in Dirksland. Myn groote droom was nu vervuld geworden, en ik en m^yn vrouw gaan ons bereid maken om hot volgend jaar in de maand van Mei naar Holland to ko-

Dirksland, vaarwel !

Om twee uur Zondagm.iddag Mei 18 gingen wy Dirksland verlaten, en nu v/eor teiug naQr Amsterdam via Utrecnt Hilversum, en nog andere plaatsen. Wy moesteniiu nog andere familieleden bezoeken m Amsterdam, die woonde aan de Jan van Galen Straat. Den heer Gerard van Eek en zyn vrouw Jaan. Zyn vrouw was de dochter van m.yn moeders zusier. Jaan was nog maar tien jaar oud toen ik van Dirksland afscheid nam, in Augustus 1925 om naar Amerika teg aan. Zy zaten voor ons te wachten, en om^ 5.30 Zondagavond Mei 18 zyn wy aangekomen, aan het adres van 177 Jan van Galen Straat. Het was een groote blydschap, als zy ons met bloemen in! hand tegemoet kwamen. Jaan's vader was oom Koos Visser die vroeger in Dirksland op een boerdery woonde aan den Geldersen dyk. Hy had die grooLe Belgische paarden, en hy had OOK een beele groote snor onder zyn neus. Lieve oom Koos, ik kan hem nu nog zien op die wagens vol met suikerbieten, met twee van clie groote Belgische paarden der voor. Jaan's moeder was myn moeder's jongste zuster Aaltje. Tante Aaltje en Oom Koos zyn al jaren dood.

Nu een beetje eten, en dan gaan slapen en morgen op reis naar Amerika. Gerard en Jaan, en allen van onze familieleden in Dirksland wy danken uv/ allen voor alles wat gy voor ons gedaan heeft, en voor de mooie presentjes die v/y van uw allen hebben ontvangen.

De nieuwe dag Mei 19 was weer een heele mooie dag. Ik zag die mooie blauv/e lucht, en het goude zonneschyn stralende door de ramen van onze kamer. Eerst nu een beetje ontbyd eten, en dan alles oppakken, en dan naar Schiphol, en dan naar Amerika. Onze jonges waren al bezig om all de

Onze jonges waren al bezig om all de koffers ni die kleine auto weg te stop- Den. Die kleine auto had ons veilig en met groot plezier naar Holland, België Frankryk en Duitschland en ook no^ veele andere plaatsen in Europa in goeden welstand, en zonder moelykheid weer naar Amsterdam terug gebracht. Het werd nu tyd om naar Schiphol te gaan om ons bereid te maken voor de reis naar Chicago, U.S.A. Het vliegtuig I stond daar al voor ons te wachten en om drie uur gaan wy vertrekken. Nu hoorden wy over de luidsprekers dat wy moesten gauw aan boord komen want wy gaan vertrekken om twee uur in plaais van drie uur, en wy moesten nu om 1.30 uur aan boord wezen. Nu gauw de koffers halen jonges, en dan gauw aan boord zoo dat wy weer een goed plaatse konden vinden. Alles goed hoor, en nu zitten wy weer in het K.L M. vliegtuig en wy gaan naar huis. De deuren weiden gesloten, en hier gaan wy weer naar de witte v/olken. Dag Holland tol ziens. Het was weer heel mooi weer toen wy van Amsterdam afscheid namen, en alles was weer zoo plezierig aan het vliegtuig. Wy vlogen over Iceland, en Greenland en het was zoo prachtig mooi als v/y die groote ijsbergen konden zien. Het was weer een heele fyne vlucht, en -vry kv/amen om 4 30 Mei 19 die zelfde dag weer veilig in Chicago aan. Dank zei God voor zyn groote goedheid tot ons, van het begingen van onzer eis tot het einde. Onze kleinzoon stond daar op ons te

Onze kleinzoon stond daar op ons te wachten in Chicago met zyn auto. Nu nog 240 milen met de auto naar het dorp van Upland, Iniana, en dan zyn wy thuis. I Onze zoon David reisde van Chicago

I Onze zoon David reisde van Chicago naar de staat van lo-wa waar hy woont, en wy namen afscheid van hem in Chicago, en ik met myn oudste zoon Jan reisdan naar de staat van Indiana. Jan woont ook by ons in het zelfde dorp, en is professor hier in Taylor Universiteit, Om negen uur Vrydagavond Mei 19 kv/amen wy met groote blydschap terug in het dorp Uioland. Het was een groote vreugde, en met tranen van blydschap als ik het aangezicht van myn lieve vrouw weer kon zien, en haar te zoenen met groote liefde. Dank zei God. Lieve God wy danken uw voor onze

Lieve God wy danken uw voor onze veilige reis naar Holland en all de andere plaatsen in Europa. Wy danken uw dat Gy hebt ons weer in gezondheid en veiligheid tot onze lieve vrouwen en kinder? terug gebracht. Zegen ook alle onze lamilieleden, en vrienden in Holland, en all de andere landen. In den Naam van Jesus vraag ik dat. Amen.

Geliefde vrienden van het Eilanden Nieuws

Ik heb nu alles geschreven van onze reis naar Holland, en al de andere plaatsen in Luropa. Ik hoop dat het een zegen tot uw allen gebracht heeft. Ik zal nu gaan schryven van grootere dingen in ons naaste artikel. Ik zal gaan schryven van het groote en wonderlyke evangelie van onze Heere Jesus Christus. Ik zal uw vertellen van het nieuwe leven dat God my gaf in het jaar 1934. Ja, de lieve Heiland heeft my van den dood levend gemaakt door de geestelyke wedergeboorte tot onzen Heere Jesus Christus.

Ik heb daar veel van te vertellen, en ook van de 47 jaren die God myn gegeven heeft hei Groote Evangelie hier in Amerika te verkondigen tot duizenden menschen. Ik hoop van gansche hart dat ook nog veelen van uw tot de wedergeboorte tot Christus moogt komen. De Heere Jesus sprak tot heer Nicodemus als hy in de nacht tot Jesus kwam om te zien, en ook te hooren wie Hy was. Jesus zeide tot hem: „VoorwaaJ", voorwaar zeg ik u, tenzy dat iemand wederom geboren worde, hy kan het Koninkrijk God's niet zien". (Johannes 3 : 3) Daar zal ik dan nu verder van gaan

Daar zal ik dan nu verder van gaan schryven in de volgende afdeelings. Wat een groote vreugde is het toch als wy weten dat de Heere Jesus is voor ons aan dat kruishout gestorven, en dat door zyn bloed voor een iegelyk die in Hem gelooft zal het koninkryk Gods beërven. I Ik zal emdigen met deze woorden van de Heilige Schrift. In Romeinen 10 : 10- 11 staat dit geschreven: „Want met het hart gelooft men ter rechtvaardigheid, en mot den mond belyd men ter zaligheid. Want de Schrift zegt: een iegelyk die in Hem gelooft, die zal niet beschaamd worden".

Ik hoop en bid dat het Woord van God uw allen rykelyk zal zegenen.

Uw vriend van Amerika,

Jan C. Kastelein

Box 622 Upland, Indiana, U.S.A. i6989.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen