Vervolgverhaal De val van Bergen Historisch verhaal uit het jaar 1572

Anderen ballen hun vuisten en Idjken radeloos om zich heen. Graaf Lodewijk fronst zijn wenkbrauwen. Zijn gedachten werken snel. Wat staat hem te doen...?

Maar daar klinkt plotseling geschreeuw achter hem. Kapitein de Chaumont geeft zijn barbarijse ros de sporen! „France! France!" klinkt het verbeten.

Wat wil deze officier toch? Wat is hij van plan? Ontzet kijken de andere ruiters toe. De woeste ruiter staart naar de brug

De woeste ruiter staart naar de brug die langzaam wordt opgehaald. HiJ meet de afstand met de ogen... Zijn slanke lichaam buigt zich voorover terwijl zijn donkere ogen naar de opening tussen hem en de brug turen. Zijn lange haren wapperen wüd in de morgenwind. Maar wat is dat? Zijn paard schijnt plotseling te aarzelen... Het prachtige dier steigert wild. Maar de dappere officier laat zich daardoor niet van de wijs brengen! Met één enkele ruk aan de teugels weet hij zijn ros in bedwang te houden. Helaas! Er zijn daardoor weer enkele kostbare seconden verloren gegaan. Maar toch... De kapitein geeft de moed nog niet op! Opnieuw geeft de moedige kerel zijn paard de sporen terwijl hij zich plat op de rug van het dier werpt. Zijn knieen drukken stijf tegen het lichaam van het edele dier. Dan... wat is dat? Daar trekt de ruiter zijn scherpe dolk en drukt deze tot aan het gevest in de zijde van ziJn vurige ros!

Er voert een siddering door de ruitertroep. Hoe zal dit aflopen? Het waagstuk schijnt onmogelijk! De ruimte tussen de ruiter en de brug is reeds te groot! Dan gebeurt het... Een geweldig sprong... Daar valt de brug met een dreunende slag neer. Het gewicht van man en paard is teveel voor de mannen die de brug ophalen. Verschrikt maken ze zich uit de voeten.

Dit alles is het werk geweest van slechts enkele seconden. Een daad waardoor kapitein Guitoy de Chaumont zijn naam voor altijd in onze geschiedenis vereeuwigd heeft! — Sommige geschiedenisschryvers willen dat De Chaumont door deze moedige daad zgn leven heeft verloren. Hö zou door de geweldige sprong onder zijn paard terecht gekomen zyn en op het brugdek bezweken zijn. Andere historici zwegen hier echter over en het is dan ook niet met zekerheid te zeggen of de dappere officier er het leven door heeft moeten verliezen. Zeker is echter, dat door deze vermetele daad. Bergen kon worden ingenomen. De naam van deze moedige ruiter wordt daarom nog steeds met ere genoemd!

Nauwelijks is de brug gevallen of de ruiters stormen de stad binnen. Allereerst wordt het kasteel genomen en de bezetting ontwapend. De strijd duurt niet lang. De Spanjaarden geven zich spoedig gewonnen. Er zijn slechts enkele gewonden. Doden ziJn er niet te betreuren. Daarna begeven de mannen zich naar het stadhuis. De klokken worden geluid en de burgers en magistraat der stad bijeengeroepen. De ruiters zijn moe en vlijen zich op de grond neer. Er is deze morgen veel van hen gevergd en vermoeid leggen ziJ zich neer.

Voor het stadhuis staat graaf Lodewijk. Na veel moeite gelukt het hem de joelende menigte tot kalmte te brengen. Ernstig spreekt hij de burgers toe.

„Wij zijn niet gekomen om te moorden of te plunderen, zoals ge waarschijnlijk vermoedt", begint hij. „Het is slechts mijn bedoeling de stad van de Spaanse dwingeland te verlossen! De tiende penning is elk rechtgeaard Nederlander een gruwel en deze dient zo snel mogelijk te worden afgeschaft! Deze last drukt zwaar op de schouders van ons volk. Duizenden lijden bittere armoede terwUle van deze zware belastingdruk.

Vrij moeten wiJ zijn van onze onderdrukkers! Verdrukking en vervolging om des geloofs wil zal er niet meer zijn als Oranje aan het hoofd staat! Een ieder zal vrij ziJn om in zijn geweten de godsdienst te belijden die hij wil. Hoe vreselijk woedt toch de macht van koning Filips II. Deze dwingeland zal ons volk vermoorden, zo God het niet verhoedt! Laten wij dan met Gods hulp het goede voorbeeld volgen van de dappere burgers van Den Briel! Ook Bergen moet voor de prins worden! De stad moet gezuiverd worden v. d. Spanjaarden en mijn troepen zullen de stad bezetten. Zolang de vijand zich niet voor de wallen laat zien, zal u geen kwaad geschieden. Ik verwacht echter spoedig een zware strijd en ik hoop dat ik op uw aller medewerking kan rekenen wanneer het tot een worsteling zal komen. Doe zoals zovele steden die u reeds zijn voorgeg. en nu niet meer bukken onder de wrede hand van Alva's benden. Toon uw liefde voor ons vaderland en het Oranjehuis als gij zult worden opgeroepen tot de strijd die zeker niet zal uitblijven.

Moge God onze pogingen zegenen! Hem alleen wens ik de eer te geven, want Hij is het die ons tot hiertoe heeft geholpen!"

Een luid gejubel barst los. Geestdriftig wordt graaf Lodewtjk toegejuicht. Dankbaar knikt hij het volk toe en verlaat daarna het bordes om zich met de magistraat in het stadhuis terug te trekken.

„Het gaat goed!" roept Geert juichend tegen zijn makker. „Kom Klaas! We gaan naar de muren. Voorlopig is ons werk toch afgelopen en wellicht ontmoeten we daar onze makkers".

Ze verlaten het drukke gewoel en slaan de richting in van de hoofdpoort. Het is druk in de straten van de stad. Het volk juicht. Echter niet allen. Er zijn er ook die in machteloze woede hun vuisten ballen.

„Het volk is de soldaten nogal goed gezind", meent Klaas.

„Het merendeel wel", antwoordt Geert en hij klopt zijn paard liefkozend op de nek. „Er ziJn echter ook anderen. Dat heb ik zoeven bij het stadhuis wel gemerkt. De meesten juichten de graaf toe, maar er waren er ook die begonnen te schelden en te morren. Het je het niet gemerkt?"

„Het is mii ook niet ontgaan", antwoordt Klaas, „maar toch geloof ik dat het merendeel van het vlok de graaf te hulp zal snellen als de vijand zich voor de wallen laat zien".

Al pratend zijn ze in de straat gekomen waarin de herberg „Het vergulde vat" staat. Het is hier rustig want het meeste volk bevindt zich bij het stadhuis, waar het levendig toegaat.

„Kijk eens! Daar staat de dochter van baas Hendriksz," zegt Geert. „Ze zal het nu wel niet druk hebben want het volk is allemaal op straat. Het is trouwens nog vroeg in de morgen en dan is het toch nooit druk in de herberg".

„Lena staat te genieten van het mooie weer", meent Klaas. „Maar wat is dat? Wat kijkt ze bedroefd. Er moet wel iets bijzonders gebeurd zijn. „Ze heeft gehuild", merkt Geert op.

„Ze heeft gehuild", merkt Geert op. Meteen springt hij van zijn paard en loopt op haar toe. De herbergiersdochter heeft in de beide ruiters reeds de wijnhandelaars herkend, die ze gister nog van bier heeft voorzien.

Geert wil het meisje de hand drukken, maar zij begint ineens te huilen. Verbouwereerd kijkt de geus haar aan.

„Ach mensen, help me toch", smeekt Lena. „Vader is gewond, en er is niemand die hulp wU halen. Iedereen draaft naar het stadhuis, maar niemand wil de geneesheer waarschuwen. Ik durf vader niet alleen achter te laten. Ach, help mij toch altublieft!"

Smekend heft zij haar handen op en kijkt de geuzen aan met haar betraande ogen. „Een goed loon zal ik u geven", voegt zij er aan toe.

„Wij hebben geen geld nodig, meisje", antwoordt Geert die medelijden heeft met de ongelukkige herbergiersdochter. „Wij zullen dadelijk de geneesheer halen". Hij wendt zich tot zijn makker.

„Een van ons moet het doen", zegt hij. „Het is beter dat er een hier blijft. Zal ik de dokter halen?"

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen