Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

,,Op z'n Flakkees gezeit..."

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

,,Op z'n Flakkees gezeit..."

Een oud-Menheersenaer over de M.D. 10

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

't Was al een stuit gelee, dat ik over de MD 10 las in Eilanden Nieuws. In je las ter nog us wat over in nog us. 'k Za tegen men man, mar as tie in Menheerse komt, dan modde'k ter bie weze. Mar dur kwam toch weer een kienke in de kaebel in ik kwam 's weunsdags pas. Hie zou 's maendags al ankomme,

Hie zou 's maendags al ankomme, mar 's weunsdags wiere de oud-visters verwacht. Daer wou ik tan in ieder geval bie weze.

'k Hoare oak al bie de oud-gediende, dus ligt tat ik ter nog tun één of aoren kanne in ik praete greag over vroeger in zeker over de visterieje.

Om zeven ure 's ochens gieng ik al op pad, in of te duvel dur mee speult, bie de Hembirig mostte men tien menuten wachtte. Die kon niet dicht zeker, das an de orde van den dag. Vroeger zat je in Menheerse mit mist

Vroeger zat je in Menheerse mit mist In mit iesgEing in hier weer mit dat kenaal. Mar ik wazze dan toch om pasjes tien ure in Menheerse. Nog vroeg zat. Ik kon noe net nog even mun begaoge wegbrienge, dan hoef 'k daer niet overal mee heen te sjouwen. Dus ik stiefele naer het Viengerlienk. Ongderweg had 'k nog de noadige anvaeringen

Kiek, daer haauw ik noe noait zoe'n areg in, ik praete nog in visters taremen. Een maans verleit zun ouwe geweuntes toch noait è? Mar om voarder te gaen, 'k liepe den

Mar om voarder te gaen, 'k liepe den Diek over in achter de Spuije heen nae 't Vistersdiek en Taene slop deur nae 't Viengerlienk.

Dat is toch goed? Dat slop van 't Vistersdiek nae 't Viengerlienk, dat hiet toch zoe? 't Is oak al zoe lange gelee dat je daer overal kind an huus was. Vroeger wis je dat aoUemaele wel, dan speuende je daer overal. Je kroop overal op in overal in, as je spanjop spelende mit je kornuiten. Mar as je een daegje ouwer word, dan neem je aol die deurgangetjes om de weg te verkorten. Toen ik op 't Viengerlientg kwam zag ik: 'k Binne niet alléén. Nee belange nae niet. 't Zag zwart van de maansen in noe hadde ze de Tiene dim dag te voren al feestelijk ingehaeld. 'k Dochtte bie mun eige, dat kommetee heit een verdienstelijk warek, gedaen. De Visterieje mag tan al jaer in dag vertrokke weze, mar 't leeft nog wel bie de Menheersenaers. Jong in oud zag je op te walle stae in de oud-gedienden ginge aan boord.

Mar ze wazze niet de stoere visters, die ik nog aoltied in men gedachten ha, nee... ze wazze oud geworre. Den éénen was wat kwieker as ten aoren, mar wat wil je, net as Hans van Dongen die 94 jaer is, dat mot je toch niet uutflakke, in dan nog aoUes doewe om op 't appèl te wezen. Ze magge dan oud weze, mar ze houWe kleur. Watsjoe? In ze zalle dur nog lange over praete. Trouwens héÖ Menheerse was ter vol van oor.

Toen de visters an de snert mit spek zatte, taenende de drukte een beetje mar ze kwamme aweer gauw opdage, toene ze dur prikje op hadde. In de ouwetjes kwamme weer van boord. Ze hadde wel genote.

Een paer wiere dur nog op de foto gezet in sommige bleve nog wat rongd kieke. Mar de mééste gienge toch weer op huus an. 't Had toch nog al wat gevoelens wakker gemaekt. In dat is toch ommers te begriepen. Die maansen hawe zoe lange gevare, een inkenlden dan uutgezongderd, mar 't ia wel der levens vervulling geweest. In ze binne der nog, wat binne der al een baarg maansen weg, waer ze mee gevaere ha, In hoevtd zou der op zéé gebleve weze. Volgens EU. Nieuws heit Boagerman op een ontroerende wieze nog over die visters gesproke. Hoe kan het oak aorus as je over de visteriej praet dan komt ter toch aoltied wel een sloepe bie je op, die noait meer vromkwam, de sloepe niet in wat aarger is de bemanning niet.

Dat betekende dan: in dertien huzen rouwe om degene die niet vrom kwam. Jae, wat dat betreft: Heijmans had geliek: De vis wordt duur betaald, zedt tun in „Op hoop van zegen". In dat zei dan iedereen toch wel nae. In ik vond het nog veul méér waer, toen ik de sloepe had bekeke.

Daer de visters hadde gegete, daer ging aores te vis in, want dat was de beun. Die was noe tot bar verbouwd. Dat mot oak wel as je dur zoe noe in dan mit een gezelschap mee gaet vaere. Oak al binne het tan mar van die snoepreisjes. Dur was een bar ingebouwd in banken. Mar de vrongele (voorongder) was in takt gebleve.

Ik bin mar niet nae melége gegae, dat was mvm te gewaegd, zoe'n smal laddertje, nee daer haauw ik het niet op verkeke. Het was ter aerde donker in, mar toch kon ik te kleine benaauwde koaien zieje. Je zal daer dan toch mar 13 weken dag in nacht in motte leve. O nee, das nie waer, ze wazze netuurlijk meestal in touw, dat wil zage, an het dek. Mar ze mostte in dat benaauwde hokje dan toch wel mit zun elleven slaepe in ete. De schipper mit te stuurman sliepe in het achteronder. Mar ze hadde dur genééns areg méér in, aoUes went ommers. In vu zééman is im zeeman.

Het sprak toch nog wel tegen men, nog zie ik aol de visters op het Vingerlieng mit tie touwen loape. Het want uutloape, zei je ze dan. In aolles an het boord brienge of ter ofkomme. Dat was een féést as ze thuus kwamme. Jae ze hawe Menheerse in zun beweunders wel een dienst bweze, mit dat nae Menheerse te vaeren.

Iederéén hadt het ter over. Ik kwam nog wel bie dun één of aoren in je kreeg kruukplaetjes bie de kofje, ter ére van de Tiene.

'k Voelende men weer een echte Menheersenaer, die héél duchte bie de visterieje betrokke was. Arreges vond ik de komste van de MD 10 een posthume hulde an de maansen die het leven op zéé ha gelaete. De schepen die mit man in muus nae

De schepen die mit man in muus nae de boom van de zéé gienge. Of sommige die nog uren in de zéé zwomme, mar daer het gien Luctor et Emerge voor wier. Ze ontkwamme niet, dur was angders voorbeschikt.

Over één van die verongelokte sloepen zal ik een aore kéér schrieve. Noe laet ik het hierbie, mar ik vongt het fijn dat ik dur geweest ha. De Zaanse Menheersenaer

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 31 oktober 1980

Eilanden-Nieuws | 12 Pagina's

,,Op z'n Flakkees gezeit..."

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 31 oktober 1980

Eilanden-Nieuws | 12 Pagina's