Overleg in Goerees' raad voorkomt Visserijen oud-papier oorlog

Nu al bedraagt de reserve 3 miljoen en jaarlijks komen daar enkele tonnen aan rente bij zodat over 6 a 7 jaar door rente op rente de reserve tot zo'n 6 a 7 miljoen zou zijn aangegroeid, een „dood" kapitaal dat — zo vond de meerderheid van het College — beter zou kunnen worden besteed. Geheel overigens in strijd met de redenering van de SGP fractie zoals met verve door dhr. V. d. Laan vertolkt:

„Het geld dat door de visserij is opgebracht moet voor de visserij beschikbaar blijven!" verkondigde hij als uitgangspiint. De kapitale reserve beziend kwam dhr. v. d. Laan tot dè conclusie dat op de vissers overwinst is gemaakt die naar zijn mening weer naar diezelfde vissers terug moet Vloeien. „We mogen de visafslag geen melkkoe

„We mogen de visafslag geen melkkoe van de algemene dienst laten worden zodat we ons zaken kunnen gaan veroorloven die we ons anders niet zouden kunnen permitteren", vond dhr. v. d. Laan, een aantal onzekere factoren noemend waarmee z.i. de visserij nog wel eens geconfronteerd zou kunnen worden waardoor het met die bedrijfstak heel wat minder voorspoedig zou kunnen gaan.

Die werden ook door dhr. J. C. Komtebedde (VVD) in beschouwing genomen, zoals de stijgende olieprijzen, de territoriale indeling van de Noordzee, de biologische onzekerheden e.a. Voor hf'm reden om niet met het meerderheidsvoorstel in te stemmen.

Ook weth. J. Voogd (SGP) verklaarde de idee om „het geld dat 250 mensen die de zee bevaren bij elkaar hebben gebracht aan de algemene dienst ten goede te laten komen". Het leek hem reëel noch rechtvaardig en het was dhr. Voogd dan ook liever dat de mijnrechten omlaag zouden worden gebracht.

Met overtuiging zette weth. Visser zich aan de verdediging van het meerderheidsstandpunt van waaruit met nadruk werd vastgesteld dat door de gemeente, mede door de aanleg van een forse reserve, het hele visserijgebeuren veilig is gesteld en dat de gemeente niets nalaat de voorzieningen t.b.v. de visserij te optimaliseren.

„Dat maakt het volstrekt onnodig om de miljoenen op te blijven stapelen!" stelde weth. Visser vast, de raad duidelijk makend dat er vanwege het Prov. bestuur nooit goedkeuring zou worden gegeven aan een verdeling van de pot onder de vissers, zomin als de winst op een bestemmingsplan aan de bewoners van dat plan kan worden uitgekeerd. „We kunnen met een gerust geweten over een deel van de winst beschikken en die ten ^oede laten komen aan de gemeenschap waarvan toch ook de vissers deel uit maken!" was de stellige overtuiging van dhr. Visser. Het leek hem volstrekt onjuist de mijnrechten te verminderen omdat de vaststelling daarvan geschiedt in overleg met de overige visserijgemeenten.

„Dat zou inderdaad een oorlog ontketenen" voegde de raadsvoorzitter daaraan toe. Ook de voorz. wees op de optimale service die van gemeentewege aan de visserij gegeven wordt. Een sterk punt vond de voorzitter ook dat het de gemeente is geweest die destijds bij de stichting van de afslag de risico's heeft genomen waarom het hem volstrekt logisch leek dat er gedeeld wordt in de winst in de vorm van een donatie aan de gewone dienst.

„Wanneer het omgekeerd was en — als in Scheveningen — de visafslag verlies zou lijden dan zouden we als gemeente ook bij moeten passen..." vergeleek de voorzitter in de goede hoop met zijn argumenten de gedachte te hebben ontzenuwd als zou de visserij op moeten draven voor het dekken van de tekorten op de algemene dienst.

Ook in tweede gespreksronde had de raad nog stof te over tot een stevig repliek.' Dhr. V. d. Laan hield daarin vast aan zijn oorspronkelijke standpunt. Een verlaging van de mijnrechten leek hem de meeste juiste weg toe. Het zou gezien kunnen worden als een compensatie voor de hoge olieprijzen of voor het feit dat bij laag water de haven moeilijk of in 't geheel niet te bereiken is waardoor meermalen schade wordt gevaren.

Daarentegen huldigde dhr. Reus (PvdA) een andere stelling: „Menselijkerwijs gesproken hebben wij met de aanwezigheid van een grote reserve de exploitatie van de visafslag voor een lange reeks van jaren veilig gesteld. De zorg daarvoor staat duidelijk voorop", stelde dhr. Reus nadrukkelijk vast, daaraan de vrijheid ontlenend een deel van de nog te volgen winsten aan de gewone dienst te goede te laten komen: „...anders kunnen we een sporthal en een zwembad wel gaan vergeten..."

Vervolg op pagina twee 1ste kolom.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen