Hans Van De Berghoogte

Amsterdam - H. A. van Bottenburg N.V.

„Aan de ene kant wel. Haar eergevoel ziet me graag iets meer bereiken dan de andere jongens uit de omgeving, maar aan de andere kant weet ik zeker, dat zij liever op de Pas zou blijven wonen", „Dat zijn moeilijkheden die je zelf zult

„Dat zijn moeilijkheden die je zelf zult moeten oplossen Hans". „Ja mijnheer Wagner".

„Ja mijnheer Wagner".

„Zal ik nu nog eens een tweede koele dronk voor je bestellen? En neem er dan wat eetbaars bij. 't Is alweer zo lang geleden, dat je in Champex at. Kom mee, we wandelen de tuin even rond, komen dan tegelijk langs de keuken, waar we de bestelling afgeven".

„Maar dan moet ik het toch niet te lang meer maken mijnheer Wagner, ik moet ook nog naar Max en Otto". „Je kunt hier blijven logeren!"

„Je kunt hier blijven logeren!"

„Erg vriendelijk mijnheer, maar ik beloofde mijn ouders thuis te zullen komen".

„Dan houd ik je niet tegen. Kijk Siege daar eens lui liggen, die neemt het er van, die weet al wel, dat hij straks een stevige tippel te maken heeft". „'t Is een sterk jong dier!" „O ja, dat is geen bezwaar".

„O ja, dat is geen bezwaar". „Wat een schitterende tuin, mijnheer

„Wat een schitterende tuin, mijnheer Wagner". „Ja, mijn vrouw en ik voelen beiden

„Ja, mijn vrouw en ik voelen beiden zeer veel voor bloemen en planten. We hebben deze tuin door een Engelse tuinarchitect laten aanleggen, iemand die ik indertijd in Engeland ontmoet heb bij een van mijn vrienden. En daar dit huis tegen de glooiing van een rots is gebouwd, leent het zich aan die kant uitstekend voor rotstuin, zoals je ziet".

„Wat heeft u een weelde van cacteëen".

„Ja, die zijn hier in grote getale en vele soorten vertegenwoordigd. En onze rozentuin, hoe vind je die?"

„Ik vind elk hoekje op zich geweldig". „Onze tuin in Holland is ook groot en mooi, grenst aan een bos, maar haalt toch niet bij deze. Zo, daar zie ik in de verte iets voor je klaarstaan. Jij gaat rustig wat gebruiken en vindt me dan weer in mijn kamer aan 't eind van deze gang. Ik zorg in die tijd, dat Siege kant en klaar op de oprijlaan staat. Tot straks". * ... *

„Hans jij! Thuis alles goed?"

„Ja Max, je moet de groeten hebben. Ook hier alles goed?"

„Dat kon beter. Olga sukkelt gewel•dig. Die struma speelt weer op en daar • is zo weinig aan te doen. Kalm houden i zegt de dokter, maar dat is het juist, dat t doet ze niet, ze vliegt er maar uit, zegt t buiten nog het beste te zijn en komt dan 1 weer doodmoe thuis. Maar ga binnen, , dan kan je mijn zoon eens bewonderen, , die groeit zo goed! Ik zie, dat je te paard l bent, je moet dus vanavond niet terug?" '

„Ja zeker, ik heb maar weinig tijd. Ik E; moest hier voor vader en voor mezelf E zijn". ,,Voor je zelf? Is er wat voor je in 't t

,,Voor je zelf? Is er wat voor je in 't t zicht?"

„Hier in Martigny niet, wel door [. iemand die hier woont". t

En dan vertelt Hans in 't kort wat t er ruim een week geleden gebeurd is g en dat hij nu van de famüie Wagner P vandaan komt. ?

„En... wat werd je aangeboden? ? Geld?" -

„Neen gelukkig niet! Ik zou naar Hol-land komen en zal daar voortgeholpen 1 worden, 's morgens practisch werken op D een fabriek, 's middags studeren". „Dat is net waar je op gewacht hebt. ;.

„Dat is net waar je op gewacht hebt. ;. Ben jij even een boffer! Maar ja, je s moet me nie1 kwalijk nemen, maar ik t zou toch altijd de voorkeur geven in 1 eigen land te blijven. Zeg, als jij nu niet t solliciteert naar die binnenkort vacante e plaats op de Pas, kon ik dat wel eens proberen. Wij hebben in ieder geval een voorsprong door vader en grootvader. wel beter". En dan, is het voor Olga misschien ook 5 1 . :

„Probeer het Max, ik weet zeker, dat t je een goede kans maakt. Je bent er r bekend als niemand anders". „Ja... !"

„Ja... !" Dan staren Max's ogen in de verte als 3

Dan staren Max's ogen in de verte als trok daar iets aan hem voorbij. Zal het t wel goed zijn, dét te doen? Is het niet t beter uit Maria's buurt te blijven, 't t bergkind, dat hij zo moeilijk vergeten kan en toch vergeten móet. Hij heeft t Olga, die hem zijn jongen geschonken heeft. Maria is straks voor Hans. 3 1 1

„Je ziet je geloof ik daar al Max!" plaagt Hans, die hem in dit even-weg'zijn niet volgen kan. Als heel uit de verte vraagt Max dan: •

Als heel uit de verte vraagt Max dan: ,Jioe staat Maria er tegenover, dat je s naar Holland gaat?" -

't Wordt zo mat en toch ook zo ge- e voelvol gevraagd, dat Hans op 't zelfde ogenblik als bij intuïtie weet: Max heeft t „Die is toch al jaren op de hoogte van Maria niet kunnen vergeten. - 1

„Die is toch al jaren op de hoogte van mijn plannen", antwoordt Hans even scherper dan hij bedoelt. Maar Max z behoefde zich toch ook niet om Maria a te bekommeren! Iets zachter voegt hij er aan toe: „ze zal er morgen toch nog g wel van op horen", „Zeg Hans, spreek met Olga nog niet 1 a :j :t

over die vacante plaats, misschien komt it

er niets van en dan is het eind er van weg. Je weet hoe vasthoudend Olga in die dingen kan zijn".

Even bevreemdt het Hans, dat Max opeens zoveel ernstiger doet. Zouden Max en Olga dan toch niet helemaal ge- lukkig zijn? Zou het dan toch waar zijn, dat hij, na de weigering van Maria, gauw met Olga getrouwd is om Maria te vergeten? Zou Max dan nog altijd jaloers op hem zijn? Om aan het ge- sprek een andere wending te geven vraagt hij naar Otto.. „Ja, die is er gisteren nog geweest,

„Ja, die is er gisteren nog geweest, bij hen is alles goed, ze zien met ver- langen naar de komst van hun eersteling uit". „Ik heb me nog al lang bij mijnheer

„Ik heb me nog al lang bij mijnheer Wagner opgehouden Max, je wilt mijn groeten aan Otto en Warda wel doen? Vertel hun maar vast, dat ik binnen- kort naar Holland ga, maar vóór mijn vertrek kom ik jullie beiden nog groe- ten. Daar hoor ik Olga geloof ik met je zoon".

Een tengere bleke jonge vrouw, met hier en daar reeds een grijs streepje in het ravenzwarte haar, komt het ver trek binnen. Grote zenuwachtig be- wegende ogen geven haar smal gezich- tje iets ouwelijks. Als ze Hans ziet, komt er een glimlach op haar somber gezicht. „Dag Hans!"

„Dag Hans!" „Dag Olga! Wat groeit je zoon goed

„Dag Olga! Wat groeit je zoon goed en wat lijkt hij op zijn vader".

„Dat zeggen er meer".

„Je moet de groeten van thuis hebben".

„Dank je".

„We zien jullie maar zo weinig, moeder zei laatst nog: 't lijkt wel of er geen vervoermiddelen meer naar boven gaan. Ja, dat is zo! En iedere vrachtwagen zou je meenemen. En dan, je jongen is nog zo makkelijk verplaatsbaar. Als je er eenmaal meer hebt, wordt het steeds moeilijker".

„Dat is waar!" kleurt de jonge vrouw, die zich in stilte afvraagt of Hans al gezien heeft, dat ze wéér een kind verwacht. Maar neen, dat kan nog niet. Max misschien... verteld?

,,Blijf je vannacht hier Hans?" „Neen, zelfs nog maar enkele ogenblikken. Ik was hier voor zaken. Ik heb moeder gezegd beslist thuis te komen en dan weet ik, dat ze nooit rustig slaapt. Ze weet wel, dat ik niet voor twee uur thuis l5;an zijn".

„Je treft het bijzonder, 't wordt op heden haast niet donker, als de maan straks opkomt is het klaar dag".

„Daarom koos ik Siege boven het meerijden met één van de vrachtwagens'.'

't Gaat alleen wat vlugger, maar daar geef jij niet om". „Zo is het!"

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen