Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Tuinders niet in maar �p de least jagen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Tuinders niet in maar �p de least jagen

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Veel mensen denken aan energie als ze het woord glastuinbouw horen. Het is een feit, dat de glastuinder naar verhouding veel energie verbruikt. Hoewel de tuinder ten onrechte als energieverspiller wordt beschuldigd, zijn er weinigen in ons land die zo intensief bezig zijn met energiebesparingsproeven. Die inspanningen verdwijnen tussen alle beschuldigingen door wel eens in de mist.

De glastuinbouw in Nederland kan niet zonder energie, want het produktieproces onder glas heeft verwarming nodig. Tot voor enkele jaren stookte de tuinder vooral (milieuvervuilende) olie. Op advies en met steun van de overheid stookt de glastuinbouw nu voor het grootste gedeelte (milieuschoon) aardgas. Sommigen zeggen dat dit een overbodige Nederlandse luxe is, die de samenleving veel energie kost. Zeker nu de energieschaarste en de stijgende energieprijzen meer in het licht staan, kijkt men steeds kritischer naar de glastuinbouw.

Van het totale agrarische energieverbruik komt zeker driekwart op rekening van de glastuinders. Dat is veel, maar hun tegenprestatie is nog meer. De glastuinbouw exporteert voor ruim drie miljard gulden aan produkten die kwalitatief goed zijn en die veel gevraagd worden. Vlak trouwens de werkgelegenheid niet uit: de Nederlandse tuinbouw biedt werk voor 70.000 mensen.

Energiebesparingen We blijven toch nog bij de vaak gehoorde bezwaren tegen de „energieverspillende" tuinbouw. Het is maar wat je onder energieverspilling verstaat: de tuinbouw gebruikt energie, zet die om in een ander (voedings- of sierteelt) produkt en verhoogt de aardgaswaarde zelfs tot het vijf- a zesvoudige. Ik zou beter van energie-verdeling dan van energieverspilling kunnen spreken.

En wat betreft het verwijt dat onze tuinbouw beter het veld kan ruimen voor zonrijke gebieden in Zuid Europa: deze fabel is nu wel achterhaald. Allereerst heeft men in zonrijke gebieden een groot water- en koelingsprobleem. Dat vraagt soms meer energie dan het hele verwarmiagsprocedé in Nederlandse tuinbouwgebieden.

Vervolgens zullen al die eindprodukten uit de zonrijke, vaak niet koop

krachtige, streken getransporteerd moeten worden naar Noord Europese consumptiecentra (Noord Frankrijk, Benelux, Engeland). De energie die in transport gestoken wordt is per saldo meer dan de bij ons gebruikelijke verwarmingsenergie.

Voor onze nationale huishouding zal de glastuinbouw onmisbaar blijven. Denk maar aan de werkgelegenheid

Denk maar aan de werkgelegenheid en de exportopbrengsten. De tuinbouw pareert met wisselend succes de aanvallen die zowel vanuit Nederland als vanuit Europese landen worden opgezet. De tuinders beperken zich echter niet tot de verdediging, zij gaan ook over tot de aanval. De experimenten, de nieuwe technieken en het onderzoek gericht op energiebesparing zijn niet van de lucht. Elke gulden die gestoken wordt in energiebesparing is goed besteed. De tuinders schuwen de energiebesparingsavonturen niet. Zelfs ia een groot landelijk dagblad is in een serie artikelen de innovatie-activiteit van de glastuinbodw zeer geprezen.

Onlangs opende de minister van Economische Zaken in Zuid Holland een demonstratie-energie-arme kas, of kortweg de Denarkas. Het tuinbouwbedrijfsleven gaat proeven nemen met verschillende kastypes die zullen uitwijzen hoever de energiebesparing kan gaan. Van glas naar kunststof; het lijkt gemakkelijk en zal wellicht minder verwarmingskosten vragen.

Van glasgevel naar dubbele gevels of gevelschermen: het is aardig om te proberen. De tuinder blijft voortdurend zitten met het dilemma isolatie-lichtverlies. Ruwweg betekent isolatie ook lichtverlies én 1% verlies van licht leidt tot een evengrote opbrengstvermindering. De tuinders zijn nog niet ontmoedigd door het enorme energieprobleem dat zich voordoet en dat een steeds grotere aanval doet op hun inkomen.

Voor de Nederlandse economie heeft de tuinbouw zijn grote nut zeker bewezen. Maar weinig mensen beseffen dat daarvoor een zware tol wordt betaald door de tuinders zelf.

Vergeet immers niet dat de tuinder in 1976 nog 10.000 gulden wist te besparen, maar dat hij het verleden jaar moest stellen met een ontsparing (ja, lees het goed: een negatieve besparing) van 6.000 gulden. Tel uit je verlies, zegt de tuinder dan. B. Schouwing

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 30 december 1980

Eilanden-Nieuws | 16 Pagina's

Tuinders niet in maar �p de least jagen

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 30 december 1980

Eilanden-Nieuws | 16 Pagina's