NIPIUS Banketbakkerij te Stad over in handen van het eigen personeel

Ze hebben van hun inmiddels teruggetreden werkgever niet geleerd zichzelf op de borst te slaan — de hand waarmee ze dat zouden moeten doen kan nuttiger bezig zijn — waarom „de jongens" zich beperken tot het kenbaar maken van hun dankbaarheid jegens dhr. en mevrouw Nipius die met hun gebaar een onvoorwaardelijk vertrouwen in hun personeel demonstreerden. De overname werd kort geleden beklonken; de voormalig bedrijfsleider dhr. T. van Schilfgaarden is nu alg. directeur, de heer A. Visser werd productie-directeur en dhr. C. Grootenboer werd procuratiehouder; een drietal dat het bedrijf bijna vanaf het prilste begin heeft meegemaakt. Zelf blijft dhr. Nipius als adviseur

Zelf blijft dhr. Nipius als adviseur met raad en daad gereed staan. Nee..., ze hebben het bedrijf niet voor niks gekregen maar evenmin hoefde de econo- " ische waarde op tafel te komen. Dhr. i\lipius heeft het goed met hen gemaakt, reuzegoed...! „We zijn tenslotte mensen zonder een interessante financiële achtergrond", wordt van de zijde van de nieuwe staf erkend, wetend dat voor hun categorie een bedrijfsovername niet zomaar voor de hand ligt. Ze hebben echter de uitdaging graag

Ze hebben echter de uitdaging graag aanvaard en in de bakkerij klinkt het lied van de arbeid; „we hebben lOO'/o perpectief", klinkt het opgewekt in het kantoor, een verwachting die gestaafd wordt met een pracht omzet in de nog lopende januarimaand. De hele personeelsbezetting van 35 man werkt met veel ambitie en in grote harmonie, gedachtig ook de „10 geboden" die Teun en Corrie al lang geleden uitvaardigden en waarvan de naleving tot een bijzonder fijne werksfeer heeft geleid.

Ze wonen nu in een comfortabele bungalow, ze gaan volgende week op wintersportvacantie en in de Stadse haven ligt een riant jacht, maar de tijden zijn wel eens anders geweest. Teun Nipius was ooit een kansarme

Teun Nipius was ooit een kansarme bakker in Stad maar 17 jaar geleden waagde hij de sprong uit de bakkerij die hij al 18 jaar runde. De economie zat in de lift, de welvaart diende zich aan en menigeen haalde de neus op voor een margarinekoekje. In Stad maakte dhr. Nipius zich op om aan de vraag naar beter te voldoen, toen nog onwetend hoe massaal die op hem af zou komen. Al gauw konden ze het met z'n drietjes niet meer aan en groeide met het personeel ook de bedrijfsruimte. Sinds tien jaar bestaat ook een uitstekende relatie met de banketfabriek van dhry Tanis te Ouddorp en samen zorgen ze voor een weekproductie van 40 ton.

De roomboterkoekjes van Nipius zijn alom in den lande bekend maar ze gaan ook naar de Canarische eilanden en Canada en zelfs wordt momenteel de Australische markt verkend, naar het schijnt met grote kans op succes. Althans, de eerste zending heeft niet langer dan enkele uurtjes in de supermarkt gelegen, toen waren ze op.

Een kwestie van presentatie dat is duidelijk-, maar dhr. Nipius had dat al heel wat langer door. Daarom trok hij door de jaren heen zelf naar potentiële afnemers en confronteerde die met zo'n veertig koekjessoorten. De slimmerd wist dat het „eens geprobeerd, altijd begeerd" zou worden en er was hem dan ook veel aan gelegen een eerste bestelling te plaatsen. De kwaliteit zorgde dan voor een zodanige reclame dat de klant naar dat koekje bleef vragen en zo groeide er een indrukwekkende omzet.

In een toonaangevend vakblad mocht steeds op een zeer aansprekende advertentie van Nipius worden gerekend en ook dat zal stellig tot de grote belangstelling hebben bijgedragen.

Dhr. en mevr. Nipius hebben het gemaakt, dat is duidelijk en gunnend als ze zijn geven ze graag het recept om te slagen aan anderen door: „Nooit een beginnertje uitlachen!" waarschuwt Nipius, „moedig hem liever aan!" Zelf werd hij wel uitgelachen toen hij 17 jaar geleden een zakelijk partner aanzocht. Toen ook de 6e hem vriendelijk maar nadrukkelijk afwees besloot hij het helemaal alleen te doen; de meesten van die zes stonden daarna al weer gauw bij hem op de stoep of 't toen nog kon, maar nee, dhr. Nipius had inmiddels voldoende durf verzameld om 't voorts ook zeLf te doen. Durf en geloof in het eigen product zijn belangrijke voorwaarden tot slagen-, maar er zijn er meer: „de vrouw achter de man, ze moet representatief zijn en met de zaak meeleven, de houding van het personeel is uitermate belangrijk, de kwaliteit van het product zo nog belangrijker en de afnemer moet op een goede service kunnen rekenen, bestellingen moeten correct worden uitgevoerd". Aldus groeit een bedrijf uit, soms zelfs tot een „wonderboom" zoals dhr. en mevr. Nipius hebben mogen ervaren.

Voldaan, tevreden nemen ze nu afscheid, vandaag, vrijdag tijdens een receptie in het Stadse „Trefpunt". Hij adrem, welgemoed maar zeker ook in staat lelijk uit z'n slof te schieten; zij een representatieve zakenvrouw maar liever een moeder voor zoon Co, voor de vele meisjes die door de jaren heen bij hen werkten, en een hulpe voor haar man. Moge het nog lang zo bUjven...

Het wettig ged. handelsmerk van Nipius banketbakkerij. Elke gelijkenis met de stichter van het bedrijf berust op louter toeval ....

Ze zijn dankbaar voor hun succes, jawel, maar ze weten ook te relativeren, getuige een van de smaakmakende advertenties die dhr. Nipius ooit in de vakpers plaatste:

„Stelt U zich eens voor, dat Nipius zou stoppen met koekjes bakken. Ach, dan zou alles gewoon doorgaan. Bakkers genoeg in Nederland! Maar 't zou wel een gemis zijn!"

Maar U weet het nu, dte „jongens" gaan door op 't oude recept, al zqn ze dan, zoals hun voorbeeld, geen Ridders in de Orde van de Koekologie, zoals dhr. Nipius zich 'eens in een advertentie heeft genoemd. „Ze doen hun best, da's zeker!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen