Brief uit Zuid - Afrika

Deze week hebben wij het E N. ontvangen, met daarin het ingezonden stuk, welke WIJ enige weken geleden 'aebben opgestuurd, en nu, bij 30 a 33 graden C, zitten we heerlijk buiten vi'at uit de zon, want eindelijk is de wind (zo kenmerkend voor het Kaapschierciland) gaan liggen, en is het warm zomerweer, en als we dan denken hoe guur en koud het is in ons vaderlandje, dan geniet je er dubbel van, we hopen dat dit de eerste zomer is van dit jaar.

Wij maken enkele dagen per week uitstapjes in de zo mooie omgeving van Kaapstad, oen enorme variatie van planten en bomen, 2x naar Kaappunl geweest waar 2 Oceanen te samen komen, en dat tevens een groot en mooi natuurreservaat is, met de brutale bavianen. apen, bonte bokken, springbokken enz., en langs de kust verschillende malen de robben zien zwemmen.

Zie je al dat moois in Gods schepping, dan wordt je klein, wat is een mens dan, nog wel een mens die zelf zo veel vernietigt van alles wat aan de wereld gegeven is.

Doch ter zake, wij gaan verder, om iets te vermelden van het geen wij zien en horen tijdens ons verblijf in Zuid Afrika, en wij realiseren ons terdege, dat velen het niet geheel of zelfs maar gedeeltelijk met ons eens zijn, dat behoeft ook niet, het gaat maar om de algemene indrukken, die een gewoon eenvoudig mens opdoet m een land zo groot en mooi als Zuid Afrika, en met wat belangstelling voor dat land.

Wij zijn niet van plan om met wie ook in debat te gaan over het geen wij schrijven, wij geven slechts iets weer van al wat wij hier zien en beleven, en trachten daar in aanraking te komen met de gekleurde bevolking, iets te weten te komen van hun inzichten, over het land waarin ze wonen en hoe ze de toekomst daarvan denken, en daar wij geen midden of lagere school opleiding hebben zal er wel eens een fout in spelling en stijl zitten.

Om direct de kern van de zaak maar aan te pakken, de apartheid, medezeggenschap van de kleurlingen en zwarten, kleurlingen en zwarten. Een grote groep van de inwoners hier bestaat uit kleurlingen met gemengd bloed zowel Europees, Indisch als Afrikaans in verschillende graden Een grote groep hiervan redt zich aardig, heeft een behoorlijk (met voldoende) levensomstandigheid opgebouwd, werkt veelal, woont behoorlijk, heeft een zekere welstand opgebouwd die door een groep arme blanken (die zijn er ook, met slecht betaalde baantjes, armoedige woningen enz.) niet bereikt wordt.

De kleurlingen zijn verdeeld in hun opvatting, zij hebben zeer goed door, dat als er een algemene vrije stemming zou komen van ieder hoofd een stem, dat zij zeer ver in de minderheid van de zwarten zouden komen, en dat het dan wel eens slechter zou kunnen worden dan het nu is, en als je hen vraagt hoe ze denken aan de onderlinge stamverhoudingen halen ook zij hun schouders op. Dit hebben ze gemeen met de zwar

Dit hebben ze gemeen met de zwarten (niet die in de binnenlanden leven, daar is dit vraagstuk minder groot) dat ze vmden dat de macht van de blanken te groot is, en de haat daar tegen zit dieper dan wij in het begin dachten. Het zal dan ook zaak van de Z. Afrikaanse regering zijn, om met voortvarendrioid hier iets aan te doen.

Wij zijn zo gelukkig geweest, wat trippen te maken met een kleurling, een man die voor 50»/o invalide is, een klein j pensioentje ontvangt en zijn vrouw I werkt 5 dagen bij een blank gezin. Hij heeft een eigen woning en een 2de hands auto, het is een rustige en kalme chauffeur.

Zo komen wij ook op plaatsen die enkel voor de niet blanken zijn gereserveerd, dikwijls niet de beste gedeelten of wat afgelegen, maar zij maken er wat van, en op hun vrije dagen komen zij daar, maken muziek, dansen, houden een barbecue. Geen blanke heeft dan toegang, want zeggen ze: „wij met bij I hen, dan zij met bij ons". Maar op minder drukke dagen zijn we er geweest, en als er al een verbaasde blik naar ons v-erd geworpen dan verhielp Wiliam de chauffeur dit snel door te zeggen dat we vacantiegangers waren uit Holland met de vermelding Amsterdam (is hij al eens geweest) we waren all-right; dan volgde er meestal een gUmlach, ze probeerden wat te praten , en waren vriendelijk, maar over de apartheid waren ze niet te spreken. Zij verwerpen en verfoeien het, „waaiom.", zeggen ze, is dat nodig. Wij zijn loch ook mensen, waarom zo'n verschil in de levensomstandigheden, waarom hebben de blanken al de goed betaalde functies, en wij, al doen we het zelfde werk, een veel lager loon?

De prijzen stijgen enorm, brood is duur geworden, de vleesprijzen zijn in een jaar meer als verdubbeld, die een eigen woning hebben, betalen daarvoor een veel te hoge belasting, dus het loontje dat zij ontvangen is gauw uitgegeven, ook op dit punt is er nog veel te doen.

En de vrouwen, die 5 a 6 dagen per week moeten gaan werken, om meestal het hele huishouden te doen bij de blan - ken, bij sommigen worden ze wel gewaardeerd, maar waarom dan die onderbetaling? Zij houden de huizen toch schoon, doen de was, vangen schoolgaande kinderen op, kortom zijn de gehele dag bezig tegen een ininimum loontje. Ze komen er tegen de mevrouwen niet openlijk voor uit, toch wringt dit en geeft ontevredenheid.

Gisteren m de krant gelezen dat de lonen per 1 april worden opgetrokken, drie loonklassen, blank, Indisch, zwart van 15 tot 20"/o voor de blanken, 2de groep minder procenten en de 3de groep die werkelijk toch al te weinig heeft, de minste procenten, dan vragen wij ons af waarom toch 3 groepen. Zij die het werkelijk het hardst nodig hebben, krijgen bij dit stelsel alweer het minste. We zullen hopen dat de werkende blanke vrouwen die ook meer gaan verdienen, hun huishoudelijke hulpen eigenwillig er in laten delen, en hun al veel te lage loon optrekken, maar de twijfel komt naar boven.

Zo als je kunt begrijpen, staan ook v/ij zeer critisch tegen de verhoudingen hier, de minachting tegenover het gekleurde deel van de bevolking, stuit ons tegen de borst, maar toch zal de ontwikkeling ten goede van de met blanken geleidelijk moeten gaan. Het is daarbij wel zaak voor de blanken, voortgang te maken, en een gedeelte van de welvaart en rijkdom van dit land ook ten goede van de gekleurde inwoners te laten komen. Wij hebben ook een bezoek gebracht bij de krotten woonwijk van Kaapstad. Niet m de wijk, want zonder pasje kom je daar niet in, daar is het voor een blanke geen gezond vertoeven. Deze wijk staat bekend, om zijn criminalil eit, we hebben snel enkele foto's gemaakt, de toelopende kinderen wat snoepjes gegeven en eer er belangstelling kwam, van de oudere groep, snel in de auto en weg wezen, want daar is het voor ons niet pluis. De levensomstandigheden daar zijn bitter slecht, het vee bij ons is beter gehuisvest, krotten op en in elkander, nauwe doorgangen, een janboel, dat daar mensen in kunnen leven, de hygiëne is ver te zoeken, en het is er overbevolkt, wij vragen ons af, hoe komen al deze mensen aan d^^ kost? Op een direct aangrenzend gebied,

Op een direct aangrenzend gebied, verrijzen honderdtallen kleine maar redelijke woningen, waar zij graag mtrekken, maar gezien hun aanwas, geboorten en de trek van het binnenland, illegale overgekomenen enz., is dit niet voor te werken, toch doet de regering dit, om de grootste nood op te heffen, maar de onlusten ontstaan hier, in deze opgepropte volle wijken.

We gaan besluiten met enkele voorvallen die v/e meegemiaakt hebben, we reizen nog al eens per trein 1ste klas voor de blaniten, de rest, de meeste wagons voor de niet-blanken, perron, idem in 2 gedeelten, zwart-blank. Tol 2 maal toe zijn we in een gekleurde wagon gestapt, de eerste maal werden we direkt naar de blanken afdeling verwezen maar de 2de maal, toen de trem al reed, gaf de zwarte conducteur ons te kennen bi] de volgende halte over to stappen waarop een lorse volbloed negerin opstond, en de opmerkmg maakte: „ach wat, wij zijn toch ook mensen, waarna wij de reis vervolgden in de zwarte coupé. Bij het verlaten van de trein kwam diezelfde negerin ons de hand drukken en wenste ons al het beste toe, toch de nodige verbaasde blikken bij alle haltes, hebben we waargenomen.

We waren eens aan het winkelen in Kaapstad, toen we werden aangeklampt door een gekleurde vrouw, die met alle geweld een jochie van 5 a 6 jaar aan ons wou verkopen, hij moest weg, ze kon er niet meer voor zorgen, arm ventje, hij durfde zijn ogen met opslaan, voor wat geld had ze geen belangstelliirg, het kereltje moest geruimd worden. Na ons trachtte zij het weer bij een ander echtpaar, zulke dingen, dan word je stil van al de misère die daar achter schuilt.

Nog een voorval, wij verrichten wel eens kleine karweitjes aan het huis van de familie, zo moest ik een stuk van een rol behang afknippen dat hinderlijk oprolde en daar wij op onze knieën m de kamer zaten, grepen wij zonder op te staan het eerste het beste voorwerp om het even op het uiteinde neer te leggen. Nu was dat de Bijbel, maar de ontnulste blik van de huishoudelijke hulp, zal ik nooit vergeten, maar mijnheer Bakker, de Bibel, want veel van de kleuilingen zijn trouwe kerkgangers en zeer godsdienstig. We hebben de fout gauw hersteld.

Ook komen we al eens in de botanische tuin m Kaapstad, waar ook het regeringsgebouw staat, om deze tijd van het jaar zetelt de regering in Kaapsiad, hier gaan we nog al eens heen, met alleen voor de bomen en plantengroei, maar ook voor de vele soorten en typen van mensen die je daar tegenkomt, alle soorten van rassen, maar ook het uitschot dat in elke wereldstad te vinden is, is er vertegenwoordigd, leeglopers, spiritusdrinkers en daar doorheen de goed geklede heren, die hun baantje hebben bij de regering, stemmig gekleed en zelfs bij de grootste warmte zijn zij gedast en houden hun jasje aan, ook een geweldig contrast.

Voorlopig laten we het hierbij, nog een opmerkmg; de laatste dagen horen we geregeld berichten over de onlusten in Zimbabwe, het vroeger Rhodesia, waarbij honderden slachtoffers vallen, veel meer dan er opgegeven worden. Hetzelfde zou gebeuren in Zuid Afrika, de verschillen tussen de stammen zijn te groot, en waar nu betrekkelijk viede heerst zou het onderling weer tot bloedige botsingen komen, en dan de rijkdommen van dit land, als die eens in verkeerde handen (lees communistische) kwamen, wat zou dat een ramp zijn, we mogen wel bidden dat het nooit zo ver zal komen.

Allen de hartelijke groeten uit het verre Zuid Afrika.

fam. P. Bakker (Mdh)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen