"Op z'n Flakkees gezeit...,,

Zeg buvrouw luuster es, ik ha wel zin om es een daegje naer de stad te gaen, ik zou een nieuwe jurk motte ha en een stikje goet, zouwe men saemen gaen. Nouw buvrouw daer ha 'k wel zm in, dan gaen we mar een diensdag, dan is het mart en ha men een langen dag.

Dinsdag waren zij al vroeg present, het was herfsl dus donker en om 4 uur moesten zij op het station zijn. Morge buvrouw, bin je al ree? O jae oor. Dan gane me mar, 't is nogal een heel aantje loape. Hei je nog al kenne slaepe buvrouw; wel neent maans de reis zat in men lief. Nou ik oak niet, 't is of ik een gispot in m'n buuk ha.

Zo men binne der, men binne toch niet te laete gelokkig. Gunter komt ten an, me hoeve nie lange te wachten, assen stille staet stappe men gauw in. Zie zo me zitte al en hie gaet al rieje oak. Wat noe, hie gaet weer verrom, o hie mot nog ransjere dat hei je in de peetied, alia heit ter noe de gang in naer 't hoat en op de boat.

Wij ontmoeten de dames weer op Hellevoetsluis. Hé, hé daar zitten me weer, ik bin blieje dat ik er binne, ik vind het niks op de boat. Ik houwe niet van waeter, 't is een leve als een oordeel, mit al die koeien boven je hoad.

't Liekent wel of het onweert en 't waeter slaet mar tegen die raempjes, en hoe schommelt altijd zo assen voor de haeven komt, wielle binne noe eenmal geen waeterrotten.

Zo me gaen weer, 't is gezellig mit zoon hoap maansen. Daer gunter in den hoek binne zeker beestenkoapers mit der dikke buken en der poepestokken. Ze ha het almar over koeien en je kan geen jood wieze uut die beestekoaperspraet, ja maans 't is een volk apart. Wat riejen men tog hart buvrouw de telefoonpaelen vliege zomar voorbie.

Zeit buvrouwe, we zulle toch niet over motte stappe, daemet hoarende ik de conducteur zaage tegen iemand op Spiekenisse overstappe. We zallen het mar ofwachten, tegen oens heiten niks gezeid; ja mar der was onderlesten een man die most naer Dirksland en die had op 't hoat niet overgestapt en toen kwam die weer op z'n eigen plekke terug; en die twee vrouwen dan, die zatte zo te klossen, dat ze vergeten wasse om uut te stappen, toen heit de conducteur ze op het diekje der uutgelaete, toen moste ze helemaele naer durp terug loape. O, me binne al op Spiekenisse, dan

O, me binne al op Spiekenisse, dan gaen me strakjes over de brugge, 't liekend wel een hoenderrenne. Zo me binne al een aande in de stad, zag je die peliesje loape mit z'n soabel en een helm op, das anders as bie ons mit ten diender.

We binne der, we kenne uutstappe, wat een drukte, zallen me eerst mar een bakje koffie gaen drinke en een stik opete in de stoomtram, dat is hier an de overkante geloof ik, daer gaen meer maansen naer toe, kiek daer hei je nog een leeg taefeltje, laete me daer mar gaen zitte, daer komt al een bediende. „Wat zal het zijn dames". Noe geef mor een bakje kofje, wat smaekt dat lekker en 'k ha honger ook 'k ha vannogtend niks kanne eten van de zenen. Voor dat we noe opstappe, zou ik toch eerst even motte. Jae, ik oak, daer binne twee deuren daer staet op „Dames". Dan gae me mar geliek.

Bel, bel, ,dat lugt op, ik loape en voet luchter en 30e? Nou ikke niet oor, daer hing een kettinkje, ik docht daer zal ik mar an vast houwe, mar toen trok ik er an per oengeluk en wat er toen beurende, dat vertel ik nog wel es.

O, ik begriep het al, dat binne van die niewerwesse dingen, dat noemen ze een klos, é een klos, ja noe weet ik het ook nie meer, noe ik oak niet, mar klosse dee het wel.

Noe gaen me de stad mar in, we gaene mar loape, de wienkels binne op z'n beste ope, we prebere mar op de Hoagstraete te kommen, dat binne allemaele wienkels, ik weet het wel zowat, mar me vraege het mar es onderweg, 'k bin der vroeger wel eens geweest mit famielje, die wist het wel, je heit daer de Kipstraete in de Joenkerfransstraete in de buurt.

Noe mot je niet te hard loape buvrouw, ik loape al tegen de zeventig. Au, was dat noe, jae buvrouw, je loapt niet tegen de zeventig mar tegen een lantaernpaele. Hei je je zeer gedaen? Nee dat niet aerg, mar ik schrok zo, alia buvrouw we gaen verheugd verder, over een stuitje binne men der.

Jae, joe lacht ter mar om, da's noe de tweede keer dat ik wat hawe; noe jae dat eerste was niet aerg, daar bin je van opgefrist. Nouw noe binne me dan eindelijk in de Hoagstraete, we zalle eerst mar es wat langst loape, het binne hier oallemaelle wienkels.

Kiek hier hei je de Franse bazar, la me daer mar es ingaen, wat een groate wienkel. Je zou der in verdwaele, late m'n mar korte bie mekoare bluve, anders raeken me mekoare nog kwiet.

Bel, bel wat een spullen, je kan mar uut zoeke van alles is ter te koap, kiek daer lage reekammen, ik dienke da'k ter een paer van koape as de meissen thuus komme, die zumme ze nog al op, 'k ha der een hortje gelee der nog een gekocht van een kasjesvaent langs de deure, mar hier binne ze goedkoaper. Ik dienk dat ik het ook mar doeë buvrouw.

Ze ete geen broad, voor men man ha'k ze nie noadig, die heitz o'n kaele krune en die blienkt zo dat je je keuvel wel er in opzette kan.

In as z'n haer geknipt mot worre kennen zun pette wel op houwe. Wat ruukt het hier lekker. O, dat is allemaele zeeppe en odeklonje, daer nemen me oak mar wat van mee, kan je lekker ruuke, die vent van mien zit altied mar een pupe te roaken, het stinkt alles naer de roak soms, jae en die van mien doet niks as prume, die hou nog meer van zun prume as van mien geloaf ik, die onte kwielbabbe. Noe motten me nog op een jurk uut,

Noe motten me nog op een jurk uut, daer is een gróótte wienkel, lae m'n daer mar es gae kiekke. Ze stappen binnen. Kan ik u helpen dames? Jpe, we kwamme es kieken voor een nieawe jurk. Zou je die hae.

Natuurlijk wij hebben een ruime keus, wat is uw maat mevrouw. Men maete ha ik niet biemen, die kanne ze thuus niet misse. Past u deze eens mevrouw, daar is de paskamer. Gae je mee buvrouw, ik vind het alles maer griezelig. Wat bedoelde ze noe mit de maete. O, ze bedoelde zeker hoe breed je bint en dat is nog al wat, dat is haest niet te meten.

Noe dan ha me mekoare niks te verwieten, joe bint oak een meulpaerd. Noe die jurk valt niet tegen, ik nemen mar, al is het wat an de krappe kant.

Ja, wat een wonder dat kan oak niet oares. Noe mot je niet zo vitterig doeé, je liekent zaelf wel een kaerntonne. Noe nog wat oendergoed. Lingerie, eerste etage dames. Wat zeit ze noe linterrieën, 'k ha geen

Wat zeit ze noe linterrieën, 'k ha geen lint noadig. Kom mar deur ik Ideke wel in durp, 't binne toch allemaele mnr dunne frellen en daer krieg je maer rimmetiek van as je op het joadje lelt. Je kan de stadsmaansen nie rekene,

Je kan de stadsmaansen nie rekene, die wete niat wat het is, as je om vier ure je boalieschorte al voor staet te doen op het veurhoad.

Nou ik worre het oak moe, la men mar weer naer de Rozestraete gaen, dan doe we men daer nog een bakje, en nog je weet wel. Hei je daer noe zo'n leut om, 't is of je een borreltje op heit. Nou ik zou het best luste en joe bint ter ook niet vies van Late me daer mar over zwiege, me ha mekoare niks te verwieten.

We laten de buurvrouwtjes wat kibbelen en wachten ze op als ze thuis zijn. Bel, bel, wat bin ik blieje dat we weer thuus binne, ik bin der van versleten en men keuvel liekent wel een scliutteldoek. Noe buvrouw ik oak oor, men benen wegen zo zwaer als load, mar me binne toch niet voor niks geweest. AUa, genacht buvrouw. Van 't zelfde

AUa, genacht buvrouw. Van 't zelfde oor. A. van Heemst.

A. van Heemst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen