Dirkslandse �pati�nten" wuifden dr. en mevr. Elv� hartelijk uit

Zelfs namens de tamme eend Donald die in „de Schakel" óok ter receptie was! Donalds' aanwezigheid onderstreepte de dank van ontelbare dieren die in de dokterswoning aan de Ring gastvrij waren opgevangen en verpleegd door mevr. Elvé wier zorg voor het dier legendarisch Ujkt te zullen worden.

Het „kwaak-kwaak" van de witgevederde Donald werd snel gevolgd door het uitspreken van een dankwoord en een gelukwens voor de toekomst door de vele honderden die met een handdruk uitdrukking gaven aan hun gevoelens jegens het sympathieke doktersechtpaar, om in aansluiting daarop kennis te kunnen maken met de opvolger dokter H. O. Zoon, Middelhamisser van origine en derhalve geen vreemdeling in 't Flakkeese wereldje.

Dat zelfs doktoren elkaar sigaren geven terwijl 't roken toch zo slecht heet te zijn bleek toen dokter de Jager uit Nieuwe Tonge zijn scheidende collega toesprak mede namens de overige eilandelijke collegae. Op de beginperiode terugziend begreep dhr. de Jager hoezeer dokter Elvé aanvankelijk solist is geweest, toen met een beperktheid van geneesmiddelen en 2 specialisten in het ziekenhuis terwijl nu het geneesmiddelenarsenaal sterk is uitgebreid, o.a. met pennicüline en het ziekenhuis een grote staf specialisten en diverse specialistische afdelingen kent.

Dhr. de Jager prees het zeer in dhr. Elvé steeds de vraagbaak en de stuurman te hebben willen zijn, de kunst verstaand met mensen om te gaan maar ook waar nodig ongezouten en onverbloemd op te treden vanuit de bewustheid van de verantwoordelijkheid voor de patiënt. Dhr. de Jager maakte dan ook duidelijk niet anders dan met gemengde gevoelens afscheid te nemen van zowel dhr. als mevrouw Elvé, de grote stuwende kracht achter de arts Elvé, hen samen nog een goede tijd toewensend.

Burgemeester H. Bos liet zich evenmin onbetuigd in het steken van de loftrompet over het dokterspaar. Dhr. Bos deed dat namens het gemeentebestuur maar zeker ook namens de gemeenschap in welker belang dokter Elvé ook een aantal functies bekleedt zoals het lidmaatschap van de Woningbouwver. en

van de Stichting Zwembad. Dhr. Bos wist zeker niet alles te weten uit de dokterspraktijk maar duidelijk was 't hem wel dat de alarmerende deurschel en de alarmerende telefoon zich ook in nachtelijke uren laten horen en dat het doktersberoep ongetwijfeld grote spanningen oproept.

Na zo'n arbeidzaam leven achtte dhr. Bos het op z'n plaats uitdrukking te geven aan gevoelens van grote waardering en sympathie jegens de dokter zowel als jegens mevr. Elvé voor haar aandeel in de praktijk en voor haar zorg voor de dieren, een waardering die het gemeentebestuur onderstreepte met de aanbieding van een bloemstuk. Burg. Bos nam voorts van de gelegenheid gebruik de nieuwe dokter Zoon hartelijk te verwelkomen in de gemeente Dirksland hem toewensend de sporen van zijn voorganger te zullen drukken.

De middag werd voorts gevuld met zang en muziek en met ettelijke toespraken die steeds uitmondden in het aanbieden van fraaie geschenken zoals twee fietsen namens het comité en een tuinameublement door de kinderen Elvé. Beide doktoren Elvé en Zoon dankten tenslotte voor de vloed van sympathie en hartelijkheid waarmee de één was uitgewuifd en de ander was binnengehaald.

Hoe vriendelijk zag dat er zaterdag trouwens uit. Het echtpaar Elvé in de koets en eenmaal gearriveerd in „de Schakel" een ontvangstcomité en een meiske dat mevr. Elvé een prachtig draagboeket bloemen aanbood. Louter feestvreugde derhalve, nog aangewakkerd door de wijze waarop Jan Lodder als voorzitter van het afscheidscomité dhr. en mevr. Elvé verwelkomde en toesprak al moest ook erkend worden dat scheiden lijden is en dat er ook voor een dokter een tijd van komen en een tijd van gaan is.

Daarmee werd dan toch de werkelijkheid getypeerd waarin afscheid moest worden genomen van een zeer actief huisarts en zijn echtgenote („minstens een halve dokter", vond dhr. Lodder) maar tevens de nieuwe dokter kon worden begroet met de hartelijke wens dat die ook zijn kennis en gave zal inzetten zoals dokter Elvé dat steeds heeft gedaan. „Als twee estafettelopers die elkaar het stokje overgeven", zo vergeleek dhr. Lodder deze wisseling van de wacht.

In een terugblik op het bijzonder werkzame leven van dhr. Elvé — in Dirksland in 1946 begonnen na aanvan- keiijk 5 jaar elders te hebben gepraktiseerd — bezag dhr. Lodder hoevelen dhr. Elvé heeft geholpen bij het ter wereld komen en hoevelen ook bij het heengaan door het verlichten van de pijn. 't Was dhr. Lodder bekend dat mevr. Elvé steeds voluit achter het werk van haar man had gestaan en dat ze bovendien nog tijd had gehad voor de „patiënten in de kerkgracht", de eendjes en zoveel andere dieren die hulp behoefden.

Het was het comité niet moeilijk gevallen de patièntenkring te activeren waardoor er een fiks bedrag was ingezameld waarvoor fraaie cadeaux waren gekocht zoals het eerste dat werd binnengebracht, pracht afspeelapparatuur dat in de bungalow geïnstalleerd zal worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen