Hans Van De Berghoogte

Amsterdam - H. A. van Bottenburg N.V.

— 39 —,

„Ik wil er niet lang om heen draaien oom, 't maar liever dadelijk zeggen. U zei me laatst, dat u tegen Hans Stetller gezegd had, dat hij me zo nu en dan maar eens ffiOest komen halen voor een fietstochtje, maar dat kan niet, Hans en ik moeten niet meer samen gaan, we zijn te veel van elkaar gaan houden". „Hé! Wat! En Hans is al een paar jaar

„Hé! Wat! En Hans is al een paar jaar verloofd! Heeft die zich zo vergeten? Dat valt me geweldig van hem tegen. En jij, je wist toch, dat hij verloofd was?" „Ü moet niet boos worden, oom, ik zal u precies vertellen hoe het gegaan is".

„Ik ben niet boos Rudi, weet alleen niet wat ik hoor".

En dan vertelt een jong mensenkind van het moeilijke jaar dat achter haar ligt, hoe zij Hans na de vorige zomer niet meer heeft kunnen vergeten en dat nu achteraf blijkt, dat zij ook in zijn leven gekomen is. En hoe hij na voel strijd tot de ontdekking kwam, dat hij voor Marietje wel mooie hechte vriendschap gevoeld heeft en nóg voelt, maar dat dit geen liefde geweest is. Dat zij, Rudi, hem die pas hoeft leren kennen En hoe hij gebeden heeft haar te mogen vergeten. Hoe ook zij gebeden heeft, gebeden om met kracht zich terug te kunnen trekken.

,,Arme Marietje! Klein Bergkind!" „Ja oom, v/al erg toch, kent u haar?"

„Ja oom, v/al erg toch, kent u haar?" „Kennen? Hans heeft ons zo dikv\?ijls van haar verteld, ik meende, dai die twee zo gelukkig met elkaar waren. Wat zal Wagner daarvan ophoren, die kent haar persoonlijk".

,,Maar oom, 't kan voor Marietje toch wel goed komen. Als ik me terug trek, vergeel Haas me misschien wel weer. Ik heb hem gisteravond gezegd naar huis te gaan, mei zijn ouders en Marietje te spreken".

„Alles goed en wel, maar besef je, wat dit voor dat meisje inhoudt?" ,,Hans vond haar de laatste tijd zo veranderd, zo kort, zo koel in haar brieven".

„Ja, in die richting zal hij 't wel willen zoeken. Maar hoe dan ook, wat kan er van een huwelijk terecht komen, dat al in stukken ligt nog vóór het gesloten is". „Ik heb dit nooit gewild oom, gelooft

„Ik heb dit nooit gewild oom, gelooft u dat?"

„Ja Rudi! Ik denk opeens aan wat je de eerste avond zong: Zal ik als het dreigend onweer,

Zal ik als het dreigend onweer, Mij in 't eind zal nederslaan. Dan in stilheid me onderwerpen, Omdat Gij het hebt gedaan?

Ik herinner me nog, dat je toen niet dadelijk vervolgde, als wist je geen raad m.et je eigen vraag, om dan als één, die toch wel geleerd heeft waar we met onze moeilijkheden heen moeten, tg smeken:

Laat, o laat mij dan beseffen. Dat het beter is veel meer. Zo slechts Uwe wil geschiede. En de mijne niet o Heer.

Ben je daar al aan toe, dat het beter is dat Gods wil geschiedt en niet de onze?"

,,Met mijn verstand oom, niet met mijn wil".

„Zei je zoeven niet, dat je om kracht geboden hebt, je terug te mogen trekken? Wat verwacht je daarvan, als je het eigenlijk niet wilt?"

,,Ik trek me natuurlijk terug, dat ben ik aan Maria verplicht, maar zij behoeft toch niet te weten, hóe ik dat doe! Ik las eens: het is niet moeilijk afstand te doen van v/at men gehad heeft, doch men blijft gehecht aan datgene, wat men nooil bezat, en zo voel ik het ook".

„Ii/[aar kind, daar ben je niet mee klaar. Wil je zo een strijd aai:igaan? Dan is de rust die straks over je komen zal imrnors scnijn! Je moet die werkelijke en de schijnwaarde van het geluk en het ongeluk dat het leven je brengt nog leren onderscheiden, dan alleen zal je in staat zijn je verdriet op de juiste wijze te dragen en straks je zedelijk evenwicht behouden, maar om dat te zien ben je nog te veel uil je evenwicht".

„Ja en hoe kom ik er weer in?" „Niet op jouw manier. Maar wel zoals je in dat versje aanhaalde, in stilheid onderworpen, omdat Gij het hebt gedaan".

„Dat was toch een vraag oom! Daar staat toch een vraagteken achter".

„Goed, maar daar liet je het toch niet bij, al v/as er dan ook even een pauze lussen het eei'ste en tweede gedeelte. Je had toch als 't ware op dat ogenblik je weg gezien, anders had je die bede toch niet kunnen laten volgen tot besef te mogen komen dat alleen Gods weg wijs en goed is!" ,A1 vraag je om lot besef ergens van

,A1 vraag je om lot besef ergens van te mogen komen, dan sluit dat toch niet in, dat je met het verkrijgen van dat besef ook dadelijk maar alles krijgt wat je nodig hebt?" „Kind, wat spreekt daar weinig ver-

„Kind, wat spreekt daar weinig ver- Irouvjen ir Gods hulp uil". „Daar heeft u volkomen gelijk aan

„Daar heeft u volkomen gelijk aan oom".

„Weet je wat jouw fout geweest is Rudi? Jij had dit jaar hier niet mogen komen".

„Maar oom, ik wist toch toen niets van Hans afi 't Was een openbaring voor ons beiden, zó spontaan, daar had u bij moeten zijn". „Prachtig, ik wil 't dadelijk aannemen,

„Prachtig, ik wil 't dadelijk aannemen, maar blijf bij mijn mening. Als jij het om Hans een jaar moeilijk gehad hebt, had je weg moeten blijven, je wist dat Hans verloofd was. Als je dit met je ouders besproken had, hadden die je dit zéker afgeraden, geheel voor je eigen bestwil. Maar, ons meiske wilde in dezen niet geraden worden, vermeed zelfs angstvallig vader en moeder over Hans te spreken, wilde die illusie nog niet dadelijk prijsgeven en greep intussen naar een verboden vrucht. Ja kind, zo is het en dat is fout geweest". Uit de in de verte starende meisjes

Uit de in de verte starende meisjesogen rolden ongewild enkele tranen.

„Hé vervelend!" en haastig veegde zij haar tranen af.

„Wat vervelend? Die paar tranen? Voor tranen van berouw behoeven we ons nooit te schamen. Er staat ons van Petrus opgetekend, dat hij bitterlijk weende. Dat is Petrus nooit tot schande wel tot eer geweest".

„Vindt u erg, wat ik gedaan heb, oom?" „Natuurlijk zie ik het als een fout,

„Natuurlijk zie ik het als een fout, maar dat neemt niet weg, dat ik het daarom wel kan begrijpen! Alleen had je alles kunnen voorkomen, als je met je ouders gesproken had. Als Hans jou dit jaar niet ontmoet had, was hij bij welzijn een volgend jaar met Maria getrouwd en hadden ze vermoedelijk in deze vacantie al alle mogelijke plannen besproken. En wat nu? Is Hans al weg?" „Ja oom, ik moest u groeten, hij zou

„Ja oom, ik moest u groeten, hij zou u wel schrijven".

„Zo! En wal zijn z'n plannen nu?" „Alles eerlijk met Marietje te bespre

„Alles eerlijk met Marietje te bespreken". „Aan die eerlijkheid twijfel ik niet,

„Aan die eerlijkheid twijfel ik niet, maar voel je, nu je zelf lief hebt, wat dit voor dat meisje moet zijn? Als het een kind met karakter is, wU ze hem niet eens meer hebben".

„Kunt u dan helemaal niet begrijpen, dat hij na wat meer meisjes ontmoet te. hebben tot ontdekking gekomen is, dat zijn gevoel voor Marietje vriendschap en geen liefde geweest is?"

„Ja, die mogelijkheid bestaat natuurlijk, maar had hij zijn verhouding tot Maria dan zover mogen laten komen? Na enkele jaren van intieme omgang weet een man toch wel of hij 't meisje, ^ dat jaren lang zijn vriendinnetje was,' tot vrouw begeert". „Hun verhouding schijnt toch altijd

„Hun verhouding schijnt toch altijd koel geweest te zijn".

„Dat is alles van zijn kant beschouwd, maar hoe staat het dan met 't meisje? Is die genegenheid van haar voor hem ook maar zoveel procent geweest en niet de volle honderd?"

,,Hans denkt zelf van niet". „Erg gemakkelijk in dit geval".

„Erg gemakkelijk in dit geval".

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen